Orthomoleculaire geneeskunde is volgens Linus Pauling een alternatieve medische methode. Het probeert ziekten te voorkomen door hoge doses te verstrekken vitaminen, mineralen en sporenelementen.
Wat is orthomoleculaire geneeskunde?
De orthomoleculaire geneeskunde werd grotendeels beïnvloed door Linus Pauling, die nu wordt beschouwd als de ontwikkelaar ervan. Het is gebaseerd op het uitgangspunt dat een biochemische onbalans in het lichaam ziekte veroorzaakt. Om deze onbalans te voorkomen, moet het lichaam worden voorzien van voldoende hoeveelheden vitaminen, mineralen en sporenelementen altijd. Als dat het geval is, is de onbalans onwaarschijnlijk en kunnen ziekten worden voorkomen volgens de orthomoleculaire geneeskunde. Aangezien er geen bewijs is van de juistheid van deze aanname, is het een tak van alternatieve geneeskunde. Orthomoleculaire geneeskunde is in wezen gebaseerd op de inname van voeding supplementen, waarvan sommige zeer hoge doses bevatten sporenelementen Uiteraard zou het ook mogelijk zijn om deze hoge doses in te nemen vitaminen en mineralen via voedsel, maar dit is meestal niet praktisch. Voorstanders van orthomoleculaire geneeskunde nemen daarom meestal hun toevlucht tot dieet supplementen in praktijk.
Functie, effect en doelen
Orthomoleculaire geneeskunde bestaat nu al enkele eeuwen. Daarom heeft het een breed scala aan toepassingen gehad. Een van de eerste toepassingen was de zogenaamde megavitamine therapie, waarin zeer hoge doses B-vitamines werden voorgeschreven aan geesteszieke patiënten voor klinische beelden zoals Depressie or schizofrenie Tegenwoordig wordt orthomoleculaire geneeskunde daarentegen door alternatieve geneeswijzen aanbevolen aan iedereen die actieve maatregelen wil nemen tegen allerlei soorten ziekten. De aanpak is immers gebaseerd op de aanname dat elke ziekte iets te maken heeft met deficiëntieverschijnselen en biochemische onbalans. Orthomoleculaire geneeskunde zou preventief kunnen werken bij ernstige ziekten zoals kanker Maar juist vanwege deze bewering is er ook kritiek op, omdat in een aantal onderzoeken al geen verband is gevonden tussen de behandeling van kanker en administratie van hoge doses vitamines. Aan de andere kant is orthomoleculaire geneeskunde niet helemaal verkeerd als het gaat om suppletie voor zwangere vrouwen of vrouwen die kinderen willen krijgen. Daar hebben deze vrouwen een verhoogde behoefte aan foliumzuur, jodium, En later ijzer, worden ze vaak voorgeschrevendosis supplementen gedurende deze tijd, die afkomstig kan zijn uit de orthomoleculaire geneeskunde. Ze krijgen deze echter niet ongecontroleerd en permanent, maar onder nauwgezette controle door hun begeleidende gynaecoloog, om een overdosis te voorkomen, vooral van ijzer Het algemeen gebruik van orthomoleculaire geneeskunde bestaat tegenwoordig uit orthomoleculaire voeding, waarbij de patiënt ervoor zorgt dat vitamines en mineralen in veel grotere hoeveelheden worden ingenomen dan door de wereld wordt aanbevolen. Gezondheid Organisatie. Deze richtlijn is niet alleen van toepassing op enkele, maar op meerdere of zelfs alle micronutriënten. Voor dit doel helpt de patiënt zichzelf met speciaal aangepaste voedingssupplementen van de apotheek, omdat het bijna onmogelijk is om de benodigde hoeveelheden alleen via voedsel in te nemen. Bovendien kan orthomoleculaire geneeskunde ook worden gebruikt voor reeds bestaande ziekten, waarbij nu meestal individuele micronutriënten worden voorgeschreven en in bijzonder hoge doses worden ingenomen.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Orthomoleculaire geneeskunde controleert zelden of iemand al goed voorzien is van micronutriënten. Het veronderstelt eerder een algemeen heersend tekort aan micronutriënten, hoewel dit niet door studies is bevestigd. In derdewereldlanden is deze veronderstelling misschien waar, maar in geïndustrialiseerde landen zijn er weinig tekortkomingen. Echter, aangezien de orthomoleculaire geneeskunde voedingssupplementen aanbeveelt zonder grote studies, kan dit leiden tot overdosering. Hoewel de aanname overheerst dat het moeilijk is om een overdosis vitamines te nemen, kan dit zeker gebeuren. De gevolgen lijken meer op de lange termijn te zijn, blijkt uit bevindingen uit verschillende onderzoeken. Mensen die gedurende een lange periode een overdosis vitamines kregen, vertoonden in deze onderzoeken bijvoorbeeld een verhoogde mortaliteit.Volgens deze bevindingen kan de overdosis zelf leiden ziekte - hoewel orthomoleculaire geneeskunde beweert het risico op ziekte te verminderen door hoge dosering. Bij mineralen is een overdosis veel sneller gevaarlijk, waardoor een overdosis al relatief snel tot ernstige klachten kan leiden. Gelukkig zijn symptomen meestal snel terug te voeren tot de oorzaak als de patiënt bij een bezoek aan de huisarts aangeeft orthomoleculaire geneeskunde te volgen. Een ander gevaar zijn de claims van orthomoleculaire geneeskunde bij ernstige ziekten zoals kanker Door verschillende vitamines en mineralen toe te dienen, beweert het de ziekte te kunnen beïnvloeden en maken chemotherapie in sommige gevallen minder giftig. Dergelijke effecten zijn echter niet aangetoond. Zoals met veel vormen van alternatieve geneeswijzen die zieke mensen met ernstige en mogelijk levensbedreigende ziekten willen kunnen helpen, spreken ze mensen aan op een psychologisch zeer gevaarlijk moment. Op zoek naar hoop zijn mensen meer bereid om alternatieve geneeswijzen te gebruiken. Door dit te doen, kunnen ze echter het effect van de medicatie die hen echt kan helpen, in gevaar brengen. In het ergste geval kunnen ze het zelfs helemaal afwijzen en de therapie dat is in feite effectief en zorgt ervoor dat de ziekte sneller voortschrijdt, aangezien ze de facto onbehandeld blijven tijdens alternatieve geneeswijzen.
