Compulsies of obsessief-compulsieve stoornis zijn psychische aandoeningen. De patiënt lijdt aan obsessieve gedachten en mentaal spanning, zodat hij onbewust dwanghandelingen moet uitvoeren (bijvoorbeeld constant zijn handen wassen). Het wordt ook wel een psychische stoornis genoemd. Het bepalen van de oorzaak is niet zo eenvoudig, omdat het zowel op psychologisch als organisch gebied kan zijn. In aanvulling op psychotherapie, obsessief-compulsieve stoornis kan ook met medicijnen worden behandeld.
Wat zijn compulsies en obsessief-compulsieve stoornis?
Obsessieve-compulsieve stoornis is verdeeld in obsessieve gedachten en obsessieve acties. Obsessieve gedachten verschillen van normale gedachten in de manier waarop ze worden ervaren en gedacht door de patiënt. De gedachten tijdens een obsessief-compulsieve stoornis gaan gepaard met de constante angst om anderen schade te berokkenen of om zelf in een gênante situatie te geraken. Ze kunnen niet bewust tot het einde worden tegengehouden of doordacht, zodat ze keer op keer terugkeren, vergelijkbaar met een cyclus, en uiteindelijk in wanhoop eindigen. Obsessieve gedachten worden verder onderverdeeld in obsessies, compulsieve impulsen en broeierige compulsies. In de verbeelding en het piekeren, herleeft de patiënt een negatieve situatie keer op keer in zijn hoofd, bijvoorbeeld dat er iets met zijn echtgenoot zou kunnen gebeuren of dat hij iets verkeerd zou hebben begrepen. De obsessieve impulsen zetten hem ertoe aan bepaalde acties uit te voeren, ook al kunnen ze negatieve gevolgen hebben voor de patiënt zelf of voor anderen. De obsessief-compulsieve stoornis wordt als onzinnig ervaren, maar elke poging om deze te weerstaan veroorzaakt nog meer angst en spanning. In OCD, de patiënt is ook niet in staat om de dwanghandelingen te weerstaan. Deze acties zijn gedragingen die zo vaak moeten worden herhaald dat ze de dagelijkse routine verstoren. Een voorbeeld van gedrag tijdens een obsessief-compulsieve stoornis is het voortdurend controleren of de kachel is uitgeschakeld. In dit geval is de getroffen persoon onderhevig aan de dwang om dit steeds opnieuw te willen controleren en komt hij er dus niet toe aan andere dingen te doen.
Oorzaken
Obsessief-compulsieve stoornis kan in verschillende vormen en in verschillende contexten voorkomen. Bij een obsessief-compulsieve stoornis spelen verschillende factoren een rol. Enerzijds kan een obsessief-compulsieve stoornis worden veroorzaakt door een organische stoornis en anderzijds door psychische stoornissen. Obsessief-compulsieve stoornis komt vaak voor in combinatie met andere ziekten. Bijvoorbeeld in verband met multiple sclerose or epilepsie, maar ook samen met depressieve stoornissen, schizofrenie en alcohol misbruik van de obsessief-compulsieve stoornis kan voorkomen. Men spreekt echter alleen van een obsessief-compulsieve stoornis als deze bijzonder ernstig is en geen andere geestesziekte bestaat. Vanuit medisch oogpunt is de oorzaak van OCD is dat bepaalde regio's in de hersenen zijn beschadigd. Dit kan de basale ganglia limbisch systeem of het frontale hersenen Als er al sprake is van een obsessief-compulsieve stoornis in de familie, wordt deze biologische factor vaak niet uitgesloten als oorzaak.
Typische dwanghandelingen
- Constante handen wassen (reinheidsdwang) na het aanraken van voorwerpen of mensen
- Beheers bijvoorbeeld dwanghandelingen, of de kachel uit staat of dat je de deur echt op slot hebt gedaan
- Dwang tellen - De patiënt moet constant alles in zijn omgeving tellen. Bijvoorbeeld de platen op de stoep of treden van een trap.
- Bestel dwang - alles moet op zijn plaats in het appartement zijn, niets mag vies of anders gerangschikt zijn
- Aanraakdwang - patiënten moeten constant een bepaald object aanraken of het tegenovergestelde dat patiënten een bepaald object helemaal niet kunnen aanraken
- Verbale en auditieve beperkingen - Patiënten moeten bijvoorbeeld altijd hetzelfde deuntje zingen of fluiten of bepaalde uitdrukkingen herhalen
Symptomen, klachten en tekenen
Obsessief-compulsieve stoornis manifesteert zich op verschillende manieren, omdat er verschillende vormen van deze aandoening zijn. Klassieker is bijvoorbeeld de wasdwang, waarbij patiënten hun handen keer op keer moeten wassen, omdat zelfs het onschadelijke gebruik van een deurknop wordt verdacht van besmetting met gevaarlijke bacteriën De controledwang is ook heel gebruikelijk. Hier controleren patiënten bijvoorbeeld herhaaldelijk of een kachel echt is uitgeschakeld, ook al hebben ze dat al meerdere keren eerder gedaan. Tellen kan een dwang worden, net als de gewoonte om steeds dezelfde paden te bewandelen of rituelen uit te voeren. Dwanggedachten, die keer op keer in de geest moeten worden gespeeld, vormen ook een breed veld. Alle dwanghandelingen hebben gemeen dat de betrokkene vaak de onzin van handelingen en gedachten onderkent, maar er niets tegen kan doen. Vaak hangt de gedachte dat er iets ergs kan gebeuren als de dwang niet correct wordt uitgevoerd, samen met de weerstand tegen een dwang. Vaak gaan de dwanghandelingen van de getroffenen gepaard met symptomen van angst en depressieve stemming, omdat de dwang schaamte en hulpeloosheid teweegbrengt en ook niet zelden de patiënten in sociaal isolement drijft. Bij een obsessief-compulsieve stoornis wordt gedurende de dag veel tijd besteed aan dwanghandelingen en gedachten.
Diagnose en verloop
Obsessief-compulsieve stoornis kan worden gediagnosticeerd wanneer de patiënt gedurende ten minste twee weken met obsessieve gedachten of dwanghandelingen leeft en beschrijft dit ook voorwaarde als een ongelukkige ervaring en als gevolg van deze situatie een verminderde kwaliteit van leven moet ervaren, met andere woorden: de obsessief-compulsieve stoornis schaadt zijn dagelijks leven aanzienlijk. Een ander aspect van de obsessief-compulsieve stoornis is dat de getroffen persoon obsessieve gedachten als zijn eigen gedachten herkent en ze niet kan weerstaan. Het idee om de gedachte of ideeën of impulsen uit te voeren, gaat gepaard met onaangename gevoelens. Obsessief-compulsieve stoornis kan ook lichamelijke schade veroorzaken, bijv eczeem wordt gevormd bij het vaak wassen van de handen. Als de obsessief-compulsieve stoornis ernstig is, zijn zelfmoordgedachten ook mogelijk.
Complicaties
Complicaties die verband houden met een obsessief-compulsieve stoornis kunnen zeer divers zijn. Zo hangt de mate van mogelijke complicaties onder meer af van de vraag of de OCD treft ook andere mensen of heeft zelfs zelfbeschadigende elementen. Therapie vermindert het risico op complicaties. Een obsessief-compulsieve stoornis is bijvoorbeeld vaak een oorzaak van sociaal isolement, omdat patiënten soms arbeidsongeschikt of zeer sociaal beperkt zijn. In combinatie met de hoge correlatie van depressieve stemmingen, Depressie en andere persoonlijkheidsstoornissen die verband houden met OCS, neemt het risico op zelfmoordgedachten en -acties toe. Verder is alleen de wasdwang leidt tot huid schade (meestal aan eczeem), welke kan leiden de andere volksgezondheid problemen. Obsessief-compulsieve stoornissen brengen altijd het risico met zich mee dat de getroffen persoon andere levensgebieden verwaarloost ten gunste van zijn stoornis (vooral in het geval van de drang om bepaalde dingen voortdurend onder controle te houden) en zo in negatieve situaties terechtkomt. Dit is ook het geval als het gaat om obsessieve gedachten die vooral de directe omgeving aangaan. Vooral dergelijke gedachten, die bestaan uit fantasieën over geweld of ongepaste seksuele fantasieën, leggen een enorme druk op de relatie tussen de getroffen persoon en zijn omgeving. Hoewel er geen noemenswaardig risico bestaat dat deze gedachten puur vanwege OCS worden opgevolgd, kunnen tal van andere persoonlijkheidsstoornissen dat wel leiden verlies van impulscontrole.
Wanneer moet je naar een dokter?
Niet elk alledaags ritueel behoort toe aan OCS dat medische of psychotherapeutische behandeling nodig heeft. Patiënten moeten echter een arts of therapeut raadplegen als hun dagelijks leven lijdt aan de onaangename dwangmatige handelingen of gedachten en de dwanghandelingen ten minste twee weken aanhouden. Alledaagse rituelen die positief zijn en als prettig worden ervaren, zijn daarentegen geen klinische dwanghandelingen. In het algemeen wordt aanbevolen dat individuen diagnostische opheldering zoeken als ze symptomen van een obsessief-compulsieve stoornis bij zichzelf ontdekken en eraan lijden. Een diagnose kan gesteld worden door een arts, psycholoog, psychotherapeut of alternatief behandelaar. In het bijzonder psychologen, psychotherapeuten en specialisten in de psychiatrie en psychotherapie zijn opgeleid om psychische aandoeningen zoals obsessief-compulsieve stoornis te diagnosticeren en te behandelen. Daarom is het logisch dat getroffenen zich bij voorkeur tot deze beroepsgroepen wenden. De huisarts kan ook het eerste aanspreekpunt zijn en indien nodig een verwijzing geven. De subjectieve lijdensdruk is erg individueel bij een obsessief-compulsieve stoornis. Ernstig subjectief leed is ook een reden om medische of psychologische hulp te zoeken. Bovendien kan professioneel advies nodig zijn als de dwanghandelingen optreden leiden op lichamelijke of andere problemen - bijvoorbeeld huid problemen als gevolg van dwangmatig wassen.
Behandeling en therapie
Vroegtijdige behandeling van obsessief-compulsieve stoornis wordt aanbevolen. Ten eerste moet de huisarts of een neuroloog worden geraadpleegd, omdat schade aan de hersenen regio's kunnen worden behandeld drugs die de opname van serotonine Deze zijn meestal antidepressiva or neuroleptica Bovendien helpt het de getroffen persoon, evenals de familieleden, om beter met de obsessief-compulsieve stoornis om te gaan als ze therapeutische hulp zoeken. Conginitief therapie, waarin de patiënt werkt aan het doel om zijn denkpatronen te veranderen, is veelbelovend. In deze context leert de patiënt onder meer om te gaan met stressvolle situaties, een geschikte strategie om met het dagelijks leven om te gaan en nieuwe gedragspatronen in de interpersoonlijke sfeer.
het voorkomen
Obsessief-compulsieve stoornis komt meestal onverwacht. Als de patiënt zich echter samen met de naasten intensief informeert over de OCS, kan herhaling het beste worden voorkomen, maar voor dit doel moet de OCS worden geaccepteerd.
Nazorg
Als de obsessief-compulsieve stoornis met succes is behandeld en voor anderen niet meer openlijk herkenbaar is, is het nu aan de getroffen persoon om zelfstandig de eerste tekenen te ontdekken en bij sterkere verdenking direct op zoek te gaan naar een geschikte (psycho) therapeut. om een langdurig beloop te voorkomen therapie Verder mogelijke triggers, zoals permanent, extreem spanning situaties (ook op het werk) moeten worden vermeden en in plaats daarvan moeten het eigen gedrag en gedachten regelmatig worden gecontroleerd. Ook mogen er geen losse, onschadelijke gewoonten worden ontwikkeld om tijdelijk te kalmeren, aangezien deze later kunnen uitgroeien tot een oncontroleerbare dwang. Als de dwangmatigheid echter niet wordt genezen en er geen uitzicht op genezing is, is het essentieel dat de lijder zijn dwang accepteert en, indien mogelijk, plaatsen of andere plaatsen vermijdt waar de dwang niet onder controle kan worden gehouden. Niet alleen bij verbale dwanghandelingen, maar ook bij denk- of gedragsdwang is het voordelig om kennissen en vrienden te informeren over het eigen gedrag om vervelende situaties of misverstanden te voorkomen. Bovendien mag de dwang niet met geweld worden opgeheven - zelfs niet in het openbaar - omdat dit niet alleen een controleverlies kan veroorzaken, maar ook een sterk ongemak van de getroffen persoon.
Hier is wat u zelf kunt doen
Ten eerste is het belangrijk om een basiskennis van iemands OCS te hebben. Dit kan de situatie gemakkelijker maken voor de patiënt. De patiënt moet zich precies bewust zijn van hoe zijn aandoening zich manifesteert en hoe het hem en zijn leven beïnvloedt. Bovendien kan het een grote opluchting zijn te weten dat hij niet de enige is in zijn ervaring. Getroffen individuen moeten accepteren spanning en leer het te omarmen als een deel van het leven in plaats van als een verstorende factor. Ze moeten andere strategieën toepassen om met stress om te gaan. Als u bijvoorbeeld voldoende slaapt, voldoende goed eet, mediteert en voldoende beweegt, kan dit leiden tot een vermindering van de symptomen. Hardlopen, in het bijzonder, kan leiden tot aanzienlijke verbetering. Gebruik makend van ontspanning technieken (bijvoorbeeld: deep ademhaling of meditatieve mindfulness-oefeningen) is ook nuttig. De volgende stap zou zijn om zijn angsten te accepteren en onder ogen te zien. Het is aangetoond dat het onder woorden brengen van negatieve gedachten over OCS en deze in positieve bewoordingen uitdrukt een effectieve manier is om de stoornis te verminderen en kan zonder therapeutische hulp worden gedaan. Het is vaak nuttig om de angsten op een analytische en logische manier onder ogen te zien en om strategieën te bedenken voor wanneer het worstcasescenario zich voordoet. Al deze technieken zijn gemakkelijk toe te passen in het dagelijks leven en in de vrije tijd.
