Het nierlichaam is de naam die wordt gegeven aan de structurele eenheid van de nier. Deze histologische eenheid bestaat uit een capillair vasculaire wirwar en een zogenaamde Bowman-capsule die het nierlichaam omgeeft.
Wat is een nierlichaam?
Samen met de niertubulus, de niertubulus, vormt het nierlichaam een ​​van de kleinste functionele eenheden van het nefron, de nier. Elk nier heeft ongeveer 1.4 tot 1.5 miljoen van dergelijke nierlichaampjes, die zich onderscheiden door een vasculaire pool en een urinepool. De nierlichaampjes werken als filters, aangezien een kwart van de bloed passeert altijd de nieren. Wanneer de urine in de nierbekken, het wordt al secundaire urine genoemd en is slechts één procent van de primaire urine volume. Gecontroleerd is de reabsorptie van vloeistof door het hormoon ADH, adiuretine.
Anatomie en structuur
Het nierlichaam, ook wel het corpusculum renale genoemd, maakt deel uit van het zogenaamde nefron en vormt primaire urine als een ultrafiltraat van bloed. De nierlichaampjes zijn ongeveer 0.2 millimeter groot en hebben een bolvorm. Ze bevinden zich in de cortex van de nier. De componenten van het nierlichaam zijn a capillair vasculaire wirwar ingekapseld in een dubbelwandige capsule genaamd de Bowman-capsule. Deze Bowman-capsule draagt, wanneer omgekeerd, een boete capillair wirwar genaamd de glomerulus. Samen vormen deze structuren een bloed-urine barrière. Bloedbestanddelen worden uit deze glomerulus gedwongen in een systeem van buisjes die uiteindelijk urine uitscheiden. Het buizensysteem begint bij Bowman's capsule en eindigt bij het nefron, de nier. Daar komt de urine de nierbekken, dan de urineleiders en blaas. Het corticale labyrint vormt een lengte van enkele kilometers in de twee nieren. Het ronduit kleine bloed schepen in de nierlichaampjes hebben poriën die doorlaatbaar zijn water. Zo is het mogelijk om via de poriën de gifstoffen uit het lichaam te filteren die tijdens het metabolisme zijn geproduceerd. De poriën laten gifstoffen door, maar niet het belangrijkste eiwitten, vitaminen of grotere bloedcellen. De limiet voor deze poriëndoorlaatbaarheid is een overeenkomstig molecuulgewicht van 5 tot 10,000.
Functie en taken
Een van de belangrijkste taken van het nierlichaam is de ultrafiltratie van bloed in de zogenaamde primaire urine. Elke minuut stroomt ongeveer een liter bloed door de nieren. Twintig procent hiervan wordt in een minuut gefilterd. Deze hoeveelheid vloeistof van ongeveer 125 millimeter per minuut, 180 liter per dag, is bepalend voor diagnostiek. Het weerspiegelt de functionele capaciteit van de nieren. Cruciaal voor het filtratieproces is de bloeddruk in de glomerulaire schepen, die onderhevig is aan dagelijkse schommelingen zoals slaap, spanning of fysieke bevestiging. De nier kan de bloeddruk aan de huidige eisen. Dit proces wordt autoregulatie van de nier genoemd en vindt plaats met behulp van de drukreceptoren in het bloed schepen het leveren en afvoeren van het nierlichaampje. Als het bloeddruk te hoog is, verwijden de toevoerende slagaders zich; als de bloeddruk te laag is, vernauwen de uitgaande bloedvaten van de glomerulus zich. Omdat de nier een ontgifting orgel, maar reguleert ook het zout, water en hormoon evenwichtzijn de functies van de nierlichaampjes erg belangrijk. Na filtratie wordt de urine verder verwerkt. De nier ondersteunt de vorming van rode bloedcellen en het botmetabolisme. Het beschermt het menselijk organisme tegen mogelijke overhydratie, maar ook tegen uitdroging en gereguleerd zoutgehalte van het lichaam. Door het hormonen evenals de invloeden van onze autonomie zenuwstelsel, het bedrag van water dat wordt hersteld wordt gereguleerd, maar ook de functie van de nieren wordt aangepast. In het geval van tubulaire afscheiding kunnen lichaamsvreemde stoffen, zoals medicijnen, urinezuur, ammoniaevenals ureum en andere stoffen, worden sneller uitgescheiden. In het bijzonder de uitscheiding van drugs vindt plaats met de hulp van actieve transporteurs die vervoerders worden genoemd. Afbraakproducten blijven in het bloed circuleren. Dit kan het effect van vergroten drugs or leiden op een interactie tussen verschillende medicijnen. Als er een constant overschot is van urinezuur in het bloed, afzetting in de gewrichten is mogelijk, dat kan leiden naar jicht.
Ziekten
Bij bepaalde ziekten, zoals hypertensie or suikerziekte mellitus is de bloeddruk verhoogd, maar een constante bloeddruk is belangrijk voor de filtratie, die optreedt in de glomeruli. De autoregulatie van de nier zorgt ervoor dat de bloeddruk zo constant mogelijk blijft zonder de filtratieprocessen van de nier te beïnvloeden. De druksensoren reageren uiterst gevoelig en grijpen regulerend in bij fluctuaties. Als er eiwit in de urine wordt aangetroffen, kan dit een teken zijn van een mogelijke nierziekte. De concentratie van urine en het daaropvolgende herstel van zouten en water kost veel energie. In het geval van mogelijk nierinsufficiëntie, het belangrijke concentratie urine niet meer volledig functioneert, wat een verhoogde urineproductie en vaak herhaalde lediging van de urine vereist blaas, soms 's nachts. Als het niveau van het hormoon ADH, adiuretin, is te laag, suikerziekte insipidus kan het gevolg zijn, waardoor dagelijks tot 20 liter vocht wordt uitgescheiden. Slechts een bepaald aantal aminozuren en glucose kan worden geresorbeerd. In het geval van insuline tekort, te veel glucose circuleert in het bloed, dat vervolgens wordt uitgescheiden in de urine. glomerulonefritis is een ontsteking van de nierlichaampjes waarin het nierweefsel ontstoken is. De oorzaak is waarschijnlijk dat constant contact van de vasculaire klitten in het nierlichaam met verontreinigende stoffen in het bloed een ontstekingsreactie veroorzaakt, of erfelijke factoren zijn evenzeer verantwoordelijk.
