Introductie
Een patiënt die is geopereerd onder narcose komt naar de verkoeverkamer voor verder Grensverkeer na de operatie. Daar, ECG, bloed druk, pols en zuurstofverzadiging (vitale functies) evenals de algemene patiënt voorwaarde worden gecontroleerd. De patiënt blijft in de verkoeverkamer totdat hij of zij wakker wordt de anesthesie en zijn of haar vitale functies zijn stabiel genoeg om naar de afdeling te worden overgebracht. Narcose kan leiden tot enkele nawerkingen en complicaties na een operatie, die hieronder nader worden toegelicht. Over het algemeen kunnen potentiële complicaties snel en betrouwbaar worden gedetecteerd door modern Grensverkeer methoden, en kunnen in de meeste gevallen goed worden behandeld.
Mogelijke gevolgen van algehele anesthesie
Een veel voorkomende bijwerking erna narcose is misselijkheid Met braken (PONV = postoperatieve misselijkheid en braken). Dit komt voor bij ongeveer 20 tot 30% van alle patiënten. Er is een verhoogd risico bij vrouwen, kinderen, niet-rokers, indien het anesthesie duurt lang (meer dan 2 uur), als opioïden postoperatief worden toegediend of als inademing anesthetica (inclusief flurans) worden gebruikt.
Als de patiënt aan reisziekte lijdt, komt dit ook voor van misselijkheid en braken waarschijnlijk. Het risico van PONV kunnen worden beoordeeld op basis van de bovengenoemde risicofactoren. Hiervoor wordt vaak de zogenaamde appelscore gebruikt, waarbij rekening wordt gehouden met enkele risicofactoren.
Als het risico erg hoog is, inademing anesthetica moeten worden vermeden en profylactische medicatie moet worden gebruikt. In aanvulling op dexamethason, 5-HT3-antagonisten (Sertrone), histamine Hiervoor zijn H1-antagonisten (dimenhydrinaat) en het neurolepticum droperidol geschikt. Voor de therapie van postoperatief misselijkheid Met brakenkunnen de bovengenoemde stoffen naast dexamethaosn ook worden gebruikt (vanwege de vertraagde werking).
In tegenstelling tot profylactische therapie worden ze echter in lagere doses toegediend. In sommige gevallen kan na het ontwaken een vernauwing van de luchtwegen optreden. Vooral rokers of mensen met reeds bestaande long ziekten zoals astma of COPD kan last krijgen van spasmen (spierkrampen) van de bronchiën.
Indien de verdovende middelen een langer effect hebben (zogenaamde overhang), kan de ademhalingsaandrijving worden verminderd. Door consistent Grensverkeer en bij toediening van bronchodilatatoren kan de vernauwing van de bronchiën worden omgekeerd. Als reactie op de inspanning van het lichaam door middel van chirurgie en algemene anesthesie, de bloed druk kan zowel te hoog als te laag zijn.
Patiënten met hart- ziekte kan ritmestoornissen ervaren tot maximaal a hartaanval na algemene anesthesie. Om mogelijke complicaties van bestaande hart- ziekten, worden deze patiënten ook bijzonder nauwlettend gevolgd met een ECG na algehele anesthesie. De spier tremor wordt ook wel rillen genoemd.
De anesthesie annuleert de warmteregulatie van het menselijk lichaam. Daarnaast gaat er veel lichaamswarmte verloren via het open operatiegebied. Daarom worden patiënten tijdens de operatie opgewarmd tijdens langere, grotere operaties.
Na de operatie is het hersenen delen van de temperatuurregeling merken een afwijking op met de normale toestand. Daarom is spiertrillingen voor opwarming een van de meest voorkomende nawerkingen van anesthesie. Een van de problemen met spieren tremor is de beweging van het lichaam, die kan toenemen pijn.
Aan de andere kant heeft het lichaam voor het proces veel zuurstof nodig, wat kan leiden tot een verminderde zuurstoftoevoer naar de organen. Dit kan gevaarlijk zijn voor patiënten met reeds bestaande hart- ziekte, daarom worden ze vaak niet gewekt voordat een normale lichaamstemperatuur is bereikt. Om het optreden van spiertrillingen in het algemeen tegen te gaan, worden patiënten verder opgewarmd in de verkoeverkamer.
Als dit toch gebeurt, kan de anesthesist (anesthesist) de tremor met medicijnen (bijv. de opioïden pethidine of clonidine). Sommige patiënten reageren bijzonder gevoelig op de anesthetica en hebben daarom meer tijd nodig om wakker te worden. De verdovende middelen kan worden verzwakt met antagonisten (stof die de verdoving tegengaat) om het proces te versnellen.
Vermoeidheid na algehele anesthesie is volkomen normaal en geen reden tot bezorgdheid. Aan de andere kant zijn sommige patiënten erg opgewonden na het ontwaken. Een reden hiervoor kan postoperatief zijn pijn, die kan worden onderdrukt met pijnstillersDe opwinding die het gevolg is van de chirurgische ingreep kan ook verantwoordelijk zijn voor de rusteloosheid.
In de context van postoperatief delier, dat vaak voorkomt bij oudere patiënten, kan de patiënt in zeer zeldzame gevallen slaapstoornissen ontwikkelen die meerdere dagen aanhouden. Vanwege algemene onrust melden patiënten slaapstoornissen. Regelmatig 's nachts wakker worden is normaal.
In de regel verdwijnen de symptomen binnen enkele dagen tot weken. Als er geen verbetering is, kan het normale slaap-waakritme worden verstoord door de anesthesie zodanig dat medicatie nodig is om de slaapstoornis. Een vrij zeldzaam na-effect van algemene anesthesie is hoofdpijn.
Als een regel, hoofdpijn worden niet veroorzaakt door de bijwerkingen van de medicatie, maar kunnen ontstaan door een verkeerde positionering van de patiënt tijdens of een gebrek aan vocht na de operatie. Hoofdpijn komen vaak voor bij regionale anesthesie (spinale / epidurale anesthesie). Hoofdpijn zijn meestal ook niet van lange duur.
Indien nodig, pijn therapie (bijv. met paracetamol or ibuprofen) kan nodig zijn om de pijn te verlichten. Postoperatief delier is een toestand van mentale verwarring die gepaard kan gaan met angst en hallucinaties. Gemiddeld duurt het zeven dagen voordat het delier is verdwenen, in sommige gevallen kan het tot een maand duren.
Het betreft voornamelijk oudere patiënten. Het is controversieel besproken of de anesthesie of de chirurgische ingreep zelf is verantwoordelijk voor de ontwikkeling van delirium. Gegarandeerde risicofactoren zijn, naast ouderdom, hersenen schade veroorzaakt door dementie, ernstige ziekten en langdurige operaties.
Het delier kan met medicijnen worden behandeld. Een veelvoorkomend na-effect van anesthesie is verwarring. Dit gebeurt in de context van een zogenaamd postoperatief delier of overgangssyndroom.
Vooral ouderen (ouder dan 65 jaar) worden getroffen. Er zijn twee verschillende vormen van postoperatief delier, een centrale excitator (opwinding) en een centrale depressor (verzwakking). Naast verwarring kan de centraal-prikkelende vorm algemene rusteloosheid veroorzaken, hallucinatiesbewegingsstoornissen en epileptische aanvallen, terwijl patiënten in de vorm van de centrale depressor voornamelijk vertraagd wakker worden met slaperigheid.
Bovendien zijn patiënten in beide gevallen vaak gedesoriënteerd in tijd en plaats. Het optreden en de duur van de symptomen variëren van patiënt tot patiënt. Terwijl bij sommige patiënten de bovengenoemde symptomen onmiddellijk optreden bij het ontwaken, kunnen ze zich bij andere pas na enkele uren, dagen of weken manifesteren.
De duur van de symptomen varieert ook sterk en varieert van dagen tot weken. In zeldzame gevallen kan de verwarring enkele maanden aanhouden. Meestal is er echter een verbetering in de thuisomgeving.
Een ander na-effect dat naast verwarring kan optreden in de context van een postoperatief delier is vergeetachtigheid. Patiënten zijn na algehele anesthesie vaak gedesoriënteerd in tijd en plaats en vertonen ook zwakke punten in concentratie. Deze symptomatologie komt vooral voor bij oudere patiënten (ouder dan 65 jaar).
Het tijdstip van optreden en de duur van de vergeetachtigheid variëren sterk van patiënt tot patiënt. In zeldzame gevallen kunnen de symptomen maanden aanhouden. Het moet echter niet worden verward met dementie.
Er is geen direct verband tussen algemene anesthesie en toegenomen haaruitval. Niettemin rapporteren veel patiënten een toename haaruitval in de dagen na de operatie. De haaruitval kan optreden als gevolg van verhoogde fysieke belasting tijdens de operatie.
De stress leidt tot een verminderde toevoer van zuurstof en voedingsstoffen naar de haar wortels en daarmee een verstoorde groei met haaruitval. De exacte mechanismen zijn nog niet bekend. In de regel is de haar herstelt zelfs binnen enkele dagen na een operatie.
In zeer zeldzame gevallen haar verlies treedt ook op als bijwerking van de toediening van sommige anesthetica. Haaruitval bij mannen Talrijke anesthetica hebben effecten op bloed druk. de meest gebruikte verdoving propofolleidt bijvoorbeeld tot een lichte verwijding van de schepen (vasodilatatie) en een vermindering van het hartminuutvolume, resulterend in een daling van bloeddruk. Omgekeerd echter in zeer zeldzame gevallen hoge lichamelijke inspanning met het loslaten van stress hormonen kan ook leiden tot verhoogde bloeddruk. Om deze redenen is de monitoring van vitale parameters (bloeddruk, hartslag, O2-verzadiging, ademhaling snelheid) wordt ook uitgevoerd tijdens algemene anesthesie. De symptomen van een verlaagde of verhoogde bloeddruk verdwijnen gewoonlijk binnen enkele uren of dagen na algehele anesthesie.
