Mycoplasma genitalium behoort tot het geslacht Mycoplasma. Mycoplasma werd voor het eerst geïsoleerd uit ziek vee in 1898. Met Mycoplasma pneumoniae, een vorm die pathogeen is voor de mens, werd voor het eerst ontdekt in 1962. In 1981 werd Mycoplasma genitalium ontdekt en in 1983 werd het toegewezen aan het geslacht Mycoplasma als een nieuwe soort. Compleet gen sequencing werd in 1995 gepubliceerd.
Wat is mycoplasma genitalium?
De bacteriesoort Mycoplasma genitalium behoort tot het geslacht Mycoplasma en de bovengeschikte klasse Mollicutes. Bacteriesoorten in de klasse Mollicutes hebben geen celwand. De naam Mollicutes betekent zacht huid of zachte huid (Molli = zacht, mollig; Cutis = huid) en geeft dit aan. Het ontbreken van een celwand in Mollicutes in het algemeen en Mycoplasma's in het bijzonder zorgt voor een pleomorfe of veelvormige vorm. De bacteriën lijken zowel vesiculair als filamenteus en kunnen indien nodig van vorm veranderen. De draadvorm van mycoplasma's doet sterk denken aan een schimmel, wat tot uiting komt in de naam mycoplasma. Vertaald, betekent mycoplasma (myco = schimmel en plasma = vorm) ruwweg "paddenstoelvormig". Het ontbreken van een celwand veroorzaakt echter, naast de pleomorfe eigenschappen, een uitgesproken gevoeligheid voor verschillende omgevingsinvloeden. Dus zelfs kleine osmotische fluctuaties van het omringende medium kunnen leiden tot het doden van de kiemen Anderzijds vertonen mycoplasma's door het ontbreken van een celwand ook een natuurlijke weerstand tegen antibiotica die aan de celwand hechten. Conventioneel antibiotica zoals penicillines tonen dus geen effect. Mycoplasma's zijn erg klein van vorm en behoren met 200-300 nanometer tot de kleinste bacteriegeslachten ter wereld. Vanwege hun kleine formaat spelen ze vaak een rol als laboratoriumverontreinigingen. Sinds de meeste massa-geproduceerde steriele filters vallen niet onder de nominale poriegrootte van 220 nanometer, effectieve filtratie van mycoplasma's kan niet worden gegarandeerd. Het genoom van mycoplasma's behoort tot de kleinste prokaryote genomen ter wereld. Met 580-1,380 kbp behoren mycoplasma's dus tot de genetisch kleinste kiemen in staat tot autoreplicatie, samen met de nanoarchaeum equitans (~ 500 kbp) en de endosymbiont Carsonella ruddii (ongeveer 160 kbp). Een ander opvallend kenmerk is de cholesterol vervat in de celmembraan van mycoplasma's, die anders alleen in eukaryote cellen worden aangetroffen. Nauwkeurige RNA-studies tonen aan dat het geslacht Mollicutes niet kan worden gerekend tot de basis van de bacteriële fylogenetische boom, maar is ontstaan door degeneratieve evolutie. Een afstamming van kiemen van de Lactobacillus-groep en een daaropvolgend verlies van grote delen van genetische informatie door degeneratieve evolutie is zeer waarschijnlijk en maakt de klasse van Mollicutes vertegenwoordigers van de levende wezens met het kleinst bekende genoom. Het kleine genoom van mycoplasma's leent zich voor onderzoek naar synthese, en daarom is het niet verwonderlijk dat de onderzoeksgroep onder leiding van Craig Venter in 2008 de kiem Mycoplasma genitalium synthetiseerde. De replica heet Mycoplasma genitalium JCVI-1.0 en wordt beschouwd als de eerste bacterie die volledig worden gesynthetiseerd.
Voorkomen, verspreiding en eigenschappen
Mycoplasma's hebben een parasitaire levensstijl en zijn afhankelijk van gastheercellen. Ze kunnen zowel extracellulair als intracellulair parasiteren op de gastheercel. Mycoplasma's zijn afhankelijk van essentiële metabolische componenten zoals amino en nucleïnezuren van de gastcel. Er is de mogelijkheid om het genoom naar behoefte te verkleinen, wat een niet veeleisende parasitaire levensstijl mogelijk maakt. Mycoplasma genitalium koloniseert de urinebuis, waar het bij voorkeur op epitheelcellen leeft.
Ziekten en symptomen
Mycoplasma's zijn verantwoordelijk voor tal van ziekten vanwege hun parasitaire levensstijl. Samen met Chlamydia trachomatis, Mycoplasma genitalium is een van de meest voorkomende pathogenen voor niet-gonokokken urethritis Niet-gonokokken urethritis is de term die wordt gebruikt om urethritis te beschrijven die niet wordt veroorzaakt door de gonokokken die gewoonlijk verantwoordelijk zijn. De urethritis loopt meestal met typische symptomen zoals sterk brandend tijdens het plassen en mucopurulente afscheiding. Als gevolg hiervan kunnen vrouwen na geslachtsgemeenschap hevig bloeden. Vrouwen kunnen ook ernstige complicaties krijgen vanwege de veel kortere urinebuis, ernstig secundair ontsteking kan gebeuren. Ontstekingsziekten zoals cervicitis, endometritis, salpingitis en andere bekkenontstekingsziekten kunnen voorkomen. Een verband met andere aandoeningen en ziekten zoals onvruchtbaarheid or eierstokkanker is statistisch aangetoond, maar is tot op heden niet causaal bewezen. Afgenomen prostaat ontwikkeling is waargenomen bij mannen met een infectie in het verleden en wordt besproken. Een hogere intensiteit van hiv-infecties door Mycoplasma genitalium wordt ook besproken. Bovendien is het de vraag of Mycoplasma genitalium moet worden gedefinieerd als een seksueel overdraagbare pathogeen. Urethritis, in de volksmond bekend als gonorroe, is een algemeen uitgezonden besmettelijke ziekte. Behandeling met antibiotica is mogelijk. Echter, sinds meerdere pathogenen kan de symptomen veroorzaken, identificatie van het antigeen met alle resistentie is essentieel voor succes antibioticum therapie Voor Mycoplasma genitalium, zoals voor de meeste ziektekiemen van de Mollicutes-klasse, een antibioticum van de macrolideklasse wordt vooral aanbevolen azithromycin. De macroliden vallen de ziekteverwekker op het celoppervlak niet aan, zoals penicilline doet, maar verhindert verdere replicatie door de proteïnebiosynthese van de ziekteverwekker te vertragen. Haastig antibioticum administratie, vooral van penicilline, kan leiden tot verhoogde persistentie van de ziekteverwekker, vooral met ziektekiemen van de Mollicutes-klasse.
