Profylaxe
Sinds de oorzaak van tinnitus is grotendeels onbekend, de enige echte aanbeveling voor profylaxe is om atherosclerose van de bloed schepen (risico op circulatiestoornissen van het oor) en naar stress te verminderen en posturale misvormingen.
Prognose
In sommige gevallen, zelfs zonder behandeling, is er een spontane verdwijning van de oorgeluiden. In geval van acute tinnitusworden genezingsprocessen geregistreerd in 60% -80%. In chronisch of subacuut tinnitus, genezing is vaak veel zeldzamer. Ook als er verschillende evaluaties zijn van een acute therapie en de effectiviteit ervan, zou volgens de huidige richtlijnen een snelle behandeling moeten worden gestart bij een acute tinnitus en dus de kansen op genezing onder bepaalde omstandigheden positief beïnvloed moeten worden. In subacute en chronische gevallen , het absoluut verdwijnen van oorsuizen komt minder vaak voor, maar met de juiste gedragstherapiekan de druk van het lijden worden verminderd en kan een normaler leven met oorsuizen mogelijk worden gemaakt.
Beroemdheden met tinnitus
Dat tinnitus een zeer oude ziekte is, blijkt ook uit verschillende verslagen van historische beroemdheden die ook aan tinnitus leden. Onder hen tellen: Martin Luther, Beethoven, Rousseau, Smetana en Goya Het klinische beeld van tinnitus of onbekende geluiden in het oor is al zeer vroeg beschreven. De eerste verslagen werden gevonden op oude Egyptische papyri, op Babylonische kleitabletten en in Ayur Veda, het boek van de Indiase geneeskunde.
In de Babylonische geneeskunde in de 17e eeuw voor Christus heerste de mening dat tinnitus een verborgen boodschap was van geesten en goden die aan patiënten werden toegefluisterd. Het klinische beeld werd geprobeerd de ziekte te behandelen door verschillende mengsels in het oor te brengen.
Ook het uitspreken van verschillende spreuken zou verbetering van de symptomen moeten brengen. Hippocrates ontdekte dat de meeste oorgeluiden verdween toen de patiënt een luidere geluidsbron naderde. Hij vermoedde dat de tinnitus uitsluitend werd veroorzaakt door pulsatie van schepen.
Plinius 23-79 n.Chr. Bedacht eerst de term tinnitus en beval een brouwsel van rozenolie aan, honing en granaatappelschors voor behandeling. Onder tinnitus wordt doorgaans verstaan de aanwezigheid van oorsuizen die niet uit de directe omgeving van de patiënt kunnen komen. De klachten zijn pijnloos, maar gaan meestal samen met een waadgedrag of gehoorstoornissen en soms duizeligheid.
De reden is het ongebruikelijke gehoor van één oor, dat de evenwicht systeem. De oorzaken van tinnitus zijn grotendeels onverklaard. De verschillende theorieën richten zich op neuronale factoren, circulatiestoornissen en psychogene factoren.
De oorgeluiden worden door de patiënten gewoonlijk omschreven als permanent en soms van toenemend volume. Het soort oorgeluiden kan worden veroorzaakt door verschillende frequenties en kan door de patiënt worden waargenomen als fluitende, zoemende, sissende of piepende geluiden. Tinniti kan worden ingedeeld in 4 graden volgens de plaats van herkomst (objectief = pulserend vat of druk uitoefenen op zenuw; subjectief = plaats is onbekend), de duur van de ziekte (acuut = in de laatste drie maanden, subacuut = tussen 3 maanden en een jaar; chronisch = langer dan een jaar) en de voorwaarde van de patiënt, waarbij graad 1 nauwelijks door de patiënt kan worden waargenomen en eerder wordt afgeluisterd, terwijl graad 4 zo ernstig is dat het dagelijks leven van de patiënt ernstig wordt aangetast.
Deze stoornissen kunnen zich uiten in concentratiestoornissen, prikkelbaarheid, slaapstoornissen, angst en Depressie. In zeer extreme gevallen kunnen ook zelfmoordgedachten of voltooide zelfmoorden voorkomen. De diagnose moet worden aangepast aan de individuele patiënt.
Om redenen van kosten en moeite mag het volledige diagnostische programma alleen worden uitgevoerd bij patiënten die na de basisdiagnostiek niet konden worden behandeld. Een belangrijk diagnostisch criterium is het patiëntenonderzoek, waarin gevraagd wordt naar de duur van de ziekte, het soort klachten en de stoornis in het dagelijks leven. De diagnose van tinnituspatiënten is een multidisciplinaire diagnostische procedure waarbij KNO-artsen, neurologen, internisten en, indien nodig, psychologen moeten worden betrokken.
De behandeling van patiënten met acute tinnitus moet snel worden uitgevoerd om de prognose van genezing dienovereenkomstig te verbeteren. Bloed-verdunnende medicatie, lokale anesthetica of ontstekingsremmend cortisone worden gebruikt. Bij patiënten met chronische tinnitus moet meer aandacht worden besteed aan psychogene behandeling, die zich richt op gedragstherapie en autogene training.
Deze patiënten moeten erop worden gewezen dat het oorsuizen waarschijnlijk niet helemaal zal verdwijnen, maar dat een passende cognitieve training de beleving van de tinnitus naar beneden zal reguleren. De behandeling van acute tinnitus en zijn subacute vorm is een gemengde behandeling van acute en chronische tinnitus. Sommige gedeeltelijk veelbelovende therapieën ondergaan momenteel nog klinische proeven, zoals B.
de hyperbare zuurstofbehandeling, waarbij de patiënt van zuurstof wordt voorzien in een hyperbare kamer, of een vorm van behandeling waarbij de patiënt permanent extra wordt voorzien van hetzelfde geluid dat hij via een klein hoortoestel hoort. Ondanks veelbelovende resultaten vallen deze behandelingen nog niet onder volksgezondheid verzekering en moeten door de patiënt zelf worden gefinancierd. De acute tinnitus verdwijnt vanzelf bij 60% -80%. De prognose van de subacute en chronische vormen is veel slechter en moet mogelijk het hele leven worden doorstaan.
