Meckel's divertikel is een blind uitsteeksel van de darm dat optreedt wanneer er onvoldoende regressie is van het embryonale dooierkanaal. In de meeste gevallen blijft het fenomeen asymptomatisch gedurende het hele leven en is in dit geval niet meer nodig therapie Alleen bij ontstekingsprocessen op basis van het divertikel zijn interventies nodig voor de behandeling, die voornamelijk overeenkomen met het verwijderen van het divertikel.
Wat is het divertikel van Meckel?
Wanneer de embryonale zaailing vouwt, wordt het zogenaamde omphalo-enterische kanaal gevormd. Het omphalo-enterische kanaal is ook bekend als het dooierkanaal. Het is een embryonale structuur die de embryonale dooierzak met de darmbuis verbindt. Tegen de zesde week van zwangerschap, het dooierkanaal gaat achteruit en vernietigt. Met een incidentie van ongeveer drie procent blijft een deel van het dooierkanaal achter en wordt het een blinde uitstulping van de darm. Deze outpouching is de zogenaamde Meckel's divertikel Het fenomeen is genoemd naar de Duitse anatoom Johann F. Meckel, die het voor het eerst documenteerde in de 19e eeuw. Meckel's divertikel kunnen secundaire ziekten veroorzaken, met name inflammatoire Meckel's diverticulitis In de meeste gevallen blijft het minimale overblijfsel van het embryonale dooierkanaal echter volledig asymptomatisch. Meckels divertikel heeft bijna uitsluitend klinische betekenis als een differentiële diagnose tot acuut appendicitis.
Oorzaken
Het divertikel van Meckel is het gevolg van een verminderde regressie van het embryonale dooierkanaal. Het fenomeen is dus een symptoom van een embryonale ontwikkelingsstoornis. Mensen met trisomie 21, de zogenaamde Downsyndroom, worden bijzonder vaak beïnvloed door het divertikel van Meckel. Exogene factoren spelen vermoedelijk een belangrijke rol bij het vasthouden van het embryonale dooierkanaal. In veel gevallen kan het divertikel van Meckel echter niet worden toegeschreven aan een specifieke externe invloed. Ook het verband met bovengeschikte mutaties zoals trisomie 21 is niet noodzakelijk oorzakelijk voor het fenomeen. Het divertikel kan dus ook volledig geïsoleerd aanwezig zijn en hoeft niet noodzakelijkerwijs verband te houden met andere misvormingen of andere ontwikkelingsstoornissen.
Symptomen, klachten en tekenen
Het divertikel van Meckel is een uitstulping van de ileus die zich ongeveer 30 tot 50 centimeter proximaal van de ileocecale klep bij zuigelingen bevindt. Bij volwassenen neemt de afstand toe tot ongeveer 60 tot 100 centimeter vanwege viscerale groei. In alle gevallen zijn er geen symptomen geassocieerd met het divertikel van Meckel. Klachten treden alleen op als het divertikel ectopisch maag- of pancreasweefsel bevat. Bij dit fenomeen ontsteking met mogelijke perforatie komt vaak voor. Bovendien kan in dit geval ulceratie met bloeding optreden vanwege de maag slijmvlies is verspreid. Als er een opening is tussen de dunne darm en het divertikel, in veel gevallen komt de darminhoud het divertikel binnen. Met de ophoping van darminhoud in het divertikel van Meckel kan de structuur bacterieel ontstoken raken. De symptomen daarvan ontsteking zijn vergelijkbaar met die van acute appendicitis. In aanvulling op koorts, misselijkheid en rechtszijdig ernstig pijn in de buik optreden.
Diagnose en verloop van de ziekte
In de meeste gevallen is de diagnose van Meckels divertikel een incidentele bevinding. Meestal wordt het fenomeen ontdekt tijdens laparotomie. In veel gevallen wordt het specifiek gezocht ter gelegenheid van een geplande blindedarmoperatie om differentiële diagnostische redenen. Veel mensen met het divertikel van Meckel leren hun hele leven niet dat ze met het divertikel zijn geboren. De reden hiervoor is de asymptomatische aard die kenmerkend is voor Meckels divertikel. In uitzonderlijke gevallen wordt de diagnose direct na de geboorte gesteld. Palpatoire bevindingen kunnen aanleiding geven tot een eerste vermoeden van het divertikel van Meckel, dat kan worden verduidelijkt door middel van beeldvorming. Bij patiënten met de diagnose trisomie 21 is de aanwezigheid van het divertikel duidelijk. Baby's gediagnosticeerd met Downsyndroom worden tegen deze achtergrond meestal uitgebreid op het fenomeen gescreend. De prognose voor personen met Meckels divertikel is buitengewoon gunstig, aangezien het fenomeen meestal symptoomloos blijft.
Complicaties
Het divertikel van Meckel veroorzaakt niet in alle gevallen ongemak of complicaties. Om deze reden is behandeling van deze klacht ook niet in alle gevallen nodig, maar dit kan wel leiden bloeden in de maag of ongemak in de maag slijmvlies, wat de kwaliteit van leven van de patiënt kan beperken. Dit leidt tot ontsteking en infecties in de maag en darmen, zodat behandeling door een arts in ieder geval noodzakelijk is. Het is niet ongebruikelijk dat het divertikel van Meckel een ontsteking van de appendix veroorzaakt, zodat deze moet worden verwijderd. Evenzo is er ernstig koorts en verder braken Bovendien lijden patiënten aan ernstige pijn in de buik en maag In het ergste geval is er sprake van een darmruptuur, wat ook fataal kan zijn. Deze aandoening wordt behandeld door chirurgische ingrepen, die meestal niet gepaard gaan met bijzondere complicaties. De meeste klachten kunnen hierdoor relatief goed worden beperkt. De levensverwachting wordt ook niet verminderd. Na de operatie zijn de getroffenen meestal nog steeds afhankelijk van inname antibiotica om verdere ontsteking of infectie te voorkomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als er afwijkingen en eigenaardigheden optreden in het darmgebied, is een arts nodig. Als er onregelmatigheden zijn in de stoelgang, diarree, constipatie or pijnmoet een arts worden geraadpleegd. Veranderingen in de darm slijmvlies het risico op infectie verhogen. Als de getroffen persoon herhaaldelijk lijdt koorts, inflammatoire aandoeningen of interne prikkelbaarheid, een uitgebreide volksgezondheid beoordeling moet worden uitgevoerd op de getroffen persoon. Medische tests kunnen de oorzaak van de symptomen bepalen en er zal een passend behandelplan worden opgesteld. Een algemeen gevoel van ziekte, verminderde prestaties, pijn in de buik en misselijkheid zijn tekenen van een volksgezondheid wanorde. Een bezoek aan de huisarts is noodzakelijk als de klachten gedurende langere tijd aanhouden of in intensiteit toenemen. Bloed in de ontlasting en bloeden uit de anus moet aan een arts worden voorgelegd. Als jeuk of open zweren ontstaan, wordt overleg met een arts aanbevolen. Als er stoornissen zijn bij het zitten of als de getroffen persoon ongemak ervaart bij het bewegen, wordt een bezoek aan de dokter aanbevolen. Als er slaapstoornissen, emotionele problemen, sensorische stoornissen of 피로moet een arts worden geraadpleegd. Als er door de symptomen een verminderde voedselinname is, wat resulteert in ernstig gewichtsverlies, is een arts nodig. Problemen met de spijsvertering, overgevoeligheid voor bepaalde voedingsmiddelen, en toegenomen 피로 moet worden verduidelijkt door een arts.
Behandeling en therapie
Het divertikel van Meckel veroorzaakt meestal geen symptomen. Zolang het fenomeen volledig asymptomatisch blijft, is een specifieke behandeling niet nodig. Als een opening tussen het divertikel en de dunne darm is gedocumenteerd, kan behandeling aangewezen zijn. In de meeste gevallen wordt de behandeling echter pas gestart als de ontsteking het gevolg is van opgehoopte darminhoud. Therapie kan ook nodig zijn als het divertikel maagslijmvlies van het corpustype of weefsel van de alvleesklier bevat. Zoals deze cellen produceren zurenkunnen zweren of bloeding optreden. In extreme gevallen resulteert dit in een perforatie die kan leiden naar buikvliesontsteking Om het divertikel van een Meckel te behandelen, is een operatie de enige verstandige manier van handelen. Omdat chirurgie altijd gepaard gaat met bepaalde risico's voor de patiënt, moeten de voordelen en risico's van de procedure vóór de operatie tegen elkaar worden afgewogen. Als gevolg van deze weging wordt het divertikel van de Meckel meestal pas verwijderd als er secundaire ziekten zijn opgetreden als gevolg van het uitsteeksel. Tijdens de operatie snijdt de chirurg de vasculaire toevoer naar het meckel-divertikel af. Na dit bloed de toevoer wordt afgesneden, het divertikel wordt aan de basis verwijderd. Hierdoor ontstaat een opening in de darm, die dwars door de chirurg wordt gehecht. Als het divertikel uitzonderlijk groot is, wordt een segmentale resectie uitgevoerd in plaats van de hierboven beschreven operatie. In dit geval worden delen van het divertikel verwijderd. Als eenmaal een ontsteking is opgetreden als gevolg van het divertikel, mag het ontstekingsproces meestal vóór de operatie zoveel mogelijk verdwijnen.
Vooruitzichten en prognose
Normaal gesproken gaat het divertikel van Meckel volledig vanzelf achteruit. Daarom ervaren de meeste patiënten spontane genezing als gevolg van het natuurlijke ontwikkelingsproces van de embryo- Al in de zesde week van zwangerschap, het dooierkanaal gaat volledig achteruit zonder tussenkomst van artsen of de hulp van medicijnen. Slechts minder dan 3 procent van de pasgeborenen ervaart onregelmatigheden en afwijkingen. Vaak wordt een verhoogde incidentie van ontsteking of problemen van het maagdarmkanaal duidelijk naarmate de groei vordert. Pijn in de maagstreek of de ontwikkeling van een acute voorwaarde in de darmen kan voorkomen. De prognose is daarom bij deze personen slechter. Als het uitblijven van regressie van het Meckel-divertikel onopgemerkt blijft, kan er een noodsituatie ontstaan als de ziekte ongunstig verloopt. De darm kan scheuren, wat tot levensbedreigende situaties kan leiden voorwaarde Zonder zo snel mogelijk intensieve medische zorg zal de getroffen persoon vroegtijdig overlijden. In de meeste gevallen echter vanwege de veranderde en verzwakte toestand van volksgezondheid, wordt mettertijd opgemerkt dat de regressie niet heeft plaatsgevonden in de buik. Bij deze patiënten is een chirurgische procedure, die routine is en onder optimale omstandigheden, dat niet leiden op bepaalde afwijkingen. Na de wond genezenkan de patiënt symptoomvrij worden ontslagen. Herhaling van gezondheidsonregelmatigheden wordt niet verwacht.
het voorkomen
Meckels divertikel ontstaat op basis van embryonale slechte ontwikkeling. Daarom kan het fenomeen alleen worden voorkomen voor zover embryonale ontwikkelingsstoornissen kunnen worden voorkomen.
Follow-up
Nazorg voor divertikels in de darm (diverticulose) wordt uitgevoerd met de internist of gastro-enteroloog, soms in samenwerking met de huisarts. Meteen daarna therapie, een zachte dieet dat zet niet extra spanning op de darmen van de patiënt is belangrijk. In geval van bloeding of soortgelijke ongebruikelijke gebeurtenissen, dient overleg met de behandelende arts te worden gezocht. De dieet wordt afgestemd met de arts, maar ook voedingsdeskundigen of diëtisten kunnen in dit verband waardevol advies geven. EEN dieet rijk aan voedingsvezels in combinatie met voldoende drinken zijn in veel gevallen de optimale samenstelling. Groenten en fruit zijn aan te raden. Aan de andere kant moeten de getroffenen ook de neiging hebben winderig of gekruid voedsel te vermijden alcohol om te aanvullen behandeling met gerichte nazorg. Divertikels kunnen in hun ontwikkeling worden bevorderd door sterk op en te drukken constipatie Daarom moet de ontlasting idealiter zacht en volumineus worden gehouden. Als dit niet kan worden bereikt met een puur vezelrijk dieet, psyllium producten zijn vaak nuttig. Zeker in het kader van nazorg is het echter van belang om het gebruik van psyllium producten vooraf met de behandelende artsen. colonoscopie is zowel nazorg als preventieve zorg. De frequentie wordt ook bepaald door de arts. Het detecteert vroeg of nieuwe divertikels zich weer aan het vormen zijn en kan dus een vroege behandeling mogelijk maken.
Wat u zelf kunt doen
In veel gevallen verloopt een Meckel-divertikel zonder symptomen en vereist daarom geen specifieke behandeling. De belangrijkste zelfhulpmaatregel die getroffen personen kunnen nemen, is daarom aandacht schenken aan merkbare lichamelijke symptomen en deze laten verhelderen. Bij een zwaar beloop, bijvoorbeeld als er een opening ontstaat tussen het divertikel en de dunne darmis een snelle behandeling door een arts vereist. Acute symptomen zoals misselijkheid en pijn in de buik kan worden verlicht met huismiddeltjes Warme kompressen of afkoeling worden bijvoorbeeld aanbevolen voor buikpijn die meestal aan één kant optreedt, afhankelijk van welke methode de pijn verlicht. Voor misselijkheid, etherische oliën of zacht sedativa van de apotheek kan ook verlichting bieden. Medische opheldering is echter in ieder geval noodzakelijk. Na een operatie worden rust en bedrust aangegeven. De wond moet worden behandeld volgens de instructies van de verantwoordelijke arts om dit te voorkomen wond genezen aandoeningen en andere complicaties. Daarbij wordt aanbevolen om in eerste instantie af te zien van sport en lichaamsbeweging in het algemeen om te voorkomen dat de hechtdraad scheurt. De eerste weken zijn regelmatige controles bij de huisarts aangewezen.
