Lymphogranuloma inguinale is een geslachtsziekte die wordt veroorzaakt door de ziekteverwekker Chlamydia trachomatis. De SOA is echter zeldzaam in de westerse wereld.
Wat is lymphogranuloma inguinale?
Lymphogranuma inguinale is ook wel bekend als Lymfogranuloom venereum, venerisch granuloomof de ziekte van Nicola Durand-Favre. De ziekte is seksueel overdraagbaar. Het is uiterst zeldzaam in de westerse wereld. Het komt voornamelijk voor in de tropen. De pathogenen zijn verschillende vormen van Chlamydia trachomatis. Indien onbehandeld, kan de ziekte chronisch worden. De behandeling is meestal met antibiotica.
Oorzaken
Lymphogranuloma inguinale wordt overgedragen tijdens geslachtsgemeenschap. Het behoort dus tot de groep van seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's). De oorzaak van de ziekte is de bacterie Chlamydia trachomatis. Het is een gramnegatieve bacterie die intracellulair leeft. Het komt voor in verschillende serotypen en veroorzaakt dus ook verschillende ziekten. De serotypen L1 tot L3 zijn de oorzaak van lymphogranuloma venerum. Chlamydia trachomatis is een van de meest voorkomende pathogenen van seksueel overdraagbare aandoeningen wereldwijd. Elk jaar komen er ongeveer 90 miljoen nieuwe infecties met Chlamydia bij. De meeste hiervan zijn echter andere serotypen. De incidentie van lymphogranuloma inguinale neigt wereldwijd af te nemen. De ziekte komt echter nog steeds veel voor in Afrika, Azië, Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. De meeste infecties komen voor tussen de 20 en 30 jaar. In de regel worden mensen met een lagere sociale status vaker getroffen. In Duitsland zijn sinds 2000 weer enkele infecties geconstateerd. Vooral mannen met hiv worden getroffen. Overheersend is hier de seroytp L2.
Symptomen, klachten en tekenen
Er gaan drie tot twaalf dagen over van infectie tot het verschijnen van de eerste symptomen. Op de plaats van infectie vormt zich een pijnloos blaasje. De klinische manifestatie van deze primaire fase hangt af van de plaats van binnenkomst van Chlamydia trachomatis. Als de penis of vagina is geïnfecteerd, valt het blaasje vrij snel uit elkaar. Een zweer vormen. Dit is slechts enkele millimeters groot en is ook nog eens pijnloos. Na een paar dagen is de zweer gaat spontaan achteruit. Als de ziekteverwekker werd overgedragen tijdens anale geslachtsgemeenschap, de rectum wordt beïnvloed. Hier blijft de primaire fase meestal onopgemerkt. Na orale omgang, de orale en keelholte slijmvlies kan ook worden beïnvloed. Als lymphogranuloma inguinale niet in de eerste fase wordt behandeld, volgt de secundaire fase. Na een latentieperiode van enkele dagen tot enkele weken, is de pathogenen verspreid door het lichaam via de lymfekanalen. Ontsteking van de lymfekanalen (lymphangitis) en ontsteking van de weefselvocht knooppunten (lymfadenitis) optreden. De weefselvocht Vooral knooppunten zijn buitengewoon pijnlijk. Dit wordt ook wel druk-dolent "bubones" genoemd. Als de plaats van binnenkomst zich in het genitale gebied bevindt, het genitaal weefselvocht knooppunten, de lies lymfeklieren en de lymfeklieren rond de anus zijn aangetast. In de loop van de ontstekingtreedt weefselfusie op. Het resultaat is abcessen en fistels. De huid de lymfeklieren wordt blauw. Het weefsel in het ontstekingsgebied wordt dunner en dunner totdat uiteindelijk de abcessen doorbreken en hun ledigen pus naar buiten. Deze symptomen gaan meestal gepaard met koorts, spier pijn, hoofdpijn en gewrichtspijn. Bij vrouwen ontsteking van de baarmoeder (cervicitis) of eierstokken (salpingitis) kan ook voorkomen. Ontsteking van de baarmoeder oorzaken pijn en jeuk. Een etterende vaginale afscheiding is ook kenmerkend. Salpingitis gaat ook gepaard met pijn en ontslag. Rectale infectie kan leiden tot proctitis of proctocolitis. Zonder behandeling wordt de ziekte chronisch en ontwikkelt deze zich tot het tertiaire stadium. Typisch hier is fistel vorming in de aangetaste delen van het lymfestelsel. Delen van het systeem ondergaan ook bindweefsel remodellering (fibrose). Als gevolg, lymfedrainage is gestoord, zodat lymfoedeem kan zich ontwikkelen. Heel uitgesproken lymfoedeem kan resulteren in elefantiasis in het genitale gebied.
Diagnose en verloop van de ziekte
Het doel van de diagnose is om de ziekteverwekker te detecteren. Het DNA van de ziekteverwekker wordt gedetecteerd door PCR uit een uitstrijkje van de blaasjes of uit vloeistof uit een lymfeknoop, maar er kunnen ook methoden zoals immunofluorescentie directe detectie (DFA) of de ELISA-screeningstest worden gebruikt. Het kweken van de ziekteverwekker op speciale media is echter vrij moeilijk en zeer kostbaar en wordt daarom slechts in uitzonderlijke gevallen uitgevoerd. Het is belangrijk bij het stellen van de diagnose om het te onderscheiden van soortgelijke ziekten zoals granuloom geslachtsgemeenschap, syphilisof ulcus molle.
Complicaties
Bij lymphogranuloma inguinale lijden getroffen personen voornamelijk aan ongemak in de geslachtsorganen. Dit ongemak is voor de meeste mensen erg ongemakkelijk, waardoor ze zich ervoor schamen en mogelijk lijden aan minderwaardigheidscomplexen of een verminderd zelfrespect. Evenzo vormen zich blaren op de geslachtsorganen, die pijn veroorzaken. Een zweer kan zich ook tijdens het proces vormen en de kwaliteit van leven van de getroffen persoon aanzienlijk verminderen. Bovendien wordt de geslachtsgemeenschap van de aangedane persoon ook aanzienlijk beperkt door het lymphogranuloma inguinale, zodat het kan leiden om met de partner te spannen. Bovendien kan de ziekte zich ook verspreiden naar de mond Oppervlakte. Patiënten hebben er ook last van gewrichtspijn or hoofdpijn Lymphogranuloma inguinale vermindert ook aanzienlijk het vermogen van de getroffen persoon om ermee om te gaan spanning, en bij vrouwen ontsteking van de baarmoeder kan voorkomen. Gewoonlijk kan lymphogranuloma inguinale worden behandeld met behulp van antibiotica Bij dit proces treden geen complicaties op. In de regel verdwijnen de symptomen na een paar dagen en is er een positief verloop van de ziekte. De levensverwachting van de aangedane persoon wordt meestal niet beïnvloed door lymphogranuloma inguinale.
Wanneer moet je naar een dokter?
met huidveranderingen in het intieme gebied moet altijd naar de uroloog of gynaecoloog gaan. Vooral zweren en pus blaren moeten snel worden opgehelderd, aangezien er een acuut risico op ontsteking bestaat. De arts kan lymphogranuloma inguinale vaststellen of uitsluiten en vervolgens een behandeling starten maatregelen Alleen al vanwege het infectierisico is medische opheldering nodig. Uiterlijk wanneer spierpijn, uitgesproken lymfoedeem of tekenen van fibrose optreden, moet een afspraak met de dokter worden gemaakt zodat lymphogranuloma inguinale kan worden gediagnosticeerd. Lymphogranuloma inguinale treedt voornamelijk op na onbeschermde geslachtsgemeenschap. Het treft vooral mensen tussen de 20 en 30 jaar, voornamelijk met een lagere opleiding. Alleen contact met een besmette persoon kan voldoende zijn om de ziekteverwekker over te dragen. Iedereen die met het oog hierop een ziekte vermoedt risicofactoren moeten hun huisarts raadplegen. Andere contacten zijn de dermatoloog, uroloog, gynaecoloog of lymfoloog. Als er mentaal ongemak is als gevolg van de infectie, moet het advies van een therapeut worden ingewonnen.
Behandeling en therapie
Behandeling van inguinale lymfogranuloma is oraal antibioticum administratie. antibiotica zoals erythromycine, tetracyclineof doxycycline worden gebruikt. De medicatie moet door de getroffen persoon minimaal drie weken worden ingenomen. Het is belangrijk dat de seksuele partner of partners ook worden behandeld. Anders treedt het zogenaamde pingpongeffect op: een nieuwe infectie met een soa door seks met een eerdere seksuele partner die niet ook werd behandeld. De ziekteverwekker wordt dus als het ware als pingpong 'heen en weer gespeeld'.
Vooruitzichten en prognose
De seksueel overdraagbare aandoening heeft een gunstige prognose als de patiënt onmiddellijk een arts raadpleegt en wordt behandeld maatregelen geïnitieerd. De administratie van medicatie resulteert meestal in het verdwijnen van symptomen en binnen enkele weken herstel. De werkzame stoffen in de drugs het organisme helpen om met de ziekte om te gaan. De ziekteverwekker wordt gedood, afgevoerd en vervolgens uit het lichaam verwijderd. De symptomen verdwijnen in de loop van de volgende drie weken gestaag totdat genezing is bereikt. Als het verloop van de ziekte ongunstig is, vormt zich een maagzweer. Normaal gesproken neemt het ook geleidelijk af tijdens het medicijn therapie Als dit niet lukt, is het verwijderen van de weefselveranderingen in individuele gevallen geïndiceerd. Dit is een routineprocedure die niettemin gepaard gaat met de gebruikelijke risico's van een operatie. Indien onbehandeld, kan de ziekteverwekker zich ongehinderd in het organisme verspreiden. De prognose is in deze gevallen beduidend slechter, de bacterie veroorzaakt allerlei klachten en ongemakken. Bovendien is het besmettelijk en kan het tijdens de seksuele handeling op de partner worden overgedragen. De kwaliteit van leven is ernstig beperkt en er kan een chronisch beloop van de ziekte optreden. Vormen van lymfoedeem, die een aanzienlijke invloed hebben op de volksgezondheid van de getroffen persoon. Bewegingsbeperkingen zijn mogelijk en er ontstaan secundaire ziekten.
het voorkomen
Er is geen vaccinatie tegen inguinaal lymfogranuloom. De ziekte kan alleen worden voorkomen door anticonceptiemiddel Hiervoor is het belangrijk om ook in ontwikkelingslanden educatief werk te verrichten, omdat dit de enige manier is om de verspreiding van seksueel overdraagbare aandoeningen Maar ook in Duitsland moet veilige seks vanzelfsprekend zijn, want condooms niet alleen beschermen tegen lymphogranuloma inguinale, maar ook tegen vele andere seksueel overdraagbare aandoeningen.
Nazorg
Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de voorgeschreven medicijnen regelmatig en volledig worden ingenomen, zoals aanbevolen door de arts. Dit is de enige manier om de infectie veilig te bestrijden en herhaling te voorkomen. Als dit verzekerd is, blijft lymphogranuloma inguinale meestal onbeduidend en behoeft geen verdere behandeling. Onvoldoende behandeling of gebrek aan behandeling kan, onder bepaalde omstandigheden, leiden tot onvruchtbaarheid voor zowel mannen als vrouwen. Desalniettemin moet nazorg het vermijden van het zogenaamde "pingpongeffect" omvatten. Het pingpongeffect verwijst naar de infectie van andere partners met wie geslachtsgemeenschap en intimiteit werden uitgevoerd. Deze partners moeten onmiddellijk worden geïnformeerd over de diagnose van lymphogranuloma inguinale en moeten zelf worden onderzocht op mogelijke infectie. Het is raadzaam om alle seksuele partners in de afgelopen 60 dagen vóór de diagnose van de infectie te informeren. In het geval van een bestaand zwangerschapmoet het ongeboren kind ook worden getest - er is een risico op infectie. Regelmatige gynaecologische en urologische onderzoeken en het gebruik van condooms tijdens geslachtsgemeenschap zijn essentiële nazorg. Tijdens de medicamenteuze behandeling moet geslachtsgemeenschap ook worden vermeden.
Wat u zelf kunt doen
Patiënten met inguinaal lymfogranuloom lijden aan een verminderde kwaliteit van leven als gevolg van de ziekte en voelen vaak schaamte en minderwaardigheidscomplexen vanwege de geslachtsziekte. Maar zelfhulp maatregelen zijn bij deze ziekte slechts in beperkte mate mogelijk, aangezien ze effectief zijn therapie vereist in de eerste plaats de administratie van antibiotica. Daarom nemen de getroffenen, ondanks hun schaamtegevoelens, zo snel mogelijk contact op met een arts om de behandeling te starten. Zonder behandeling lijden patiënten aan blaasjes, ontstoken en pijnlijk lymfeklierenen etterende abcessen. Bovendien is de inspanningstolerantie ernstig beperkt en is er pijn in de hoofd en spieren. Om het fysieke ongemak te verlichten, stoppen patiënten indien mogelijk tijdelijk met werken en gunnen ze zichzelf voldoende slaap en rust thuis. Maar zelfs als de symptomen draaglijk lijken, is het essentieel om een arts te raadplegen. Patiënten nemen de antibioticum zoals voorgeschreven en meld eventuele bijwerkingen aan de arts. Essentieel voor succes therapie is medebehandeling van de seksuele partner die de ziekte heeft overgedragen. Als de patiënt anders weer geslachtsgemeenschap heeft met die persoon, raakt hij of zij besmet met de ziekte en begint de therapie helemaal opnieuw. Daarom is het belangrijk om de partner aan te moedigen ook snel naar een dokter te gaan.
