Lichamelijke symptomen van depressie | Symptomen van depressie

Lichamelijke symptomen van depressie

De fysieke symptomen van Depressie zijn net zo uitgebreid als de hierboven genoemde psychologische symptomen. De slaap wordt het vaakst beïnvloed: er zijn problemen met vallen en slapen, vroeg wakker worden en stressvolle dromen. Daardoor is men overdag vaak erg slaperig en erg uitgeput.

De eetlust wordt ook beïnvloed, ofwel ongewoon verminderd of verhoogd, zodat gewichtsverlies of -toename kan optreden. Bovendien kunt u last hebben van ongedefinieerde misselijkheid or problemen met de spijsvertering. Hoofdpijn zonder een specifieke oorsprong en met verschillende ernst kan ook voorkomen.

Zintuiglijke indrukken zoals geur, smaakkunnen zien en horen afnemen; soms kan ook gegeneraliseerde overgevoeligheid optreden. Pijn de borst, vooral in de hart- gebied, de luchtwegen of problemen met de bloedsomloop kunnen ook voorkomen. Het is ook niet ongebruikelijk dat spierspanning optreedt, met name leidend tot rug en gewrichtspijn, waarvan de exacte oorsprong vaak niet gelokaliseerd is.

Blaas aandoeningen, tong brandend en droog mond Evenals overgevoeligheid van de huid en fysieke traagheid kunnen ook voorkomen. Daarnaast zijn er opvliegers, koude douches en een verstoring van de zweet- en traanafscheiding. Ook het vermelden waard is de afname van seksueel verlangen en prestatie; beide worden vaak geassocieerd met Depressie.

Slaapstoornissen zijn een symptoom dat vaak voorkomt in de context van Depressie. Getroffen personen klagen over verschillende soorten slaapstoornissen. Problemen met in slaap vallen en / of moeilijk slapen 's nachts spelen een rol.

Heel typerend voor een depressie is 's ochtends heel vroeg wakker worden zonder weer in slaap te kunnen vallen. Bij de behandeling van depressie, naast psychotherapeutische en medicamenteuze therapie, slaapdeprivatie speelt ook een rol als therapievorm. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen gedeeltelijk en totaal slaapdeprivatie.

Gedeeltelijk slaapdeprivatiegaat de patiënt meestal 's avonds naar bed en wordt dan' s nachts gewekt. Hij moet dan wakker blijven tot de volgende avond. Totaal slaapgebrek betekent een volledig ontwaken gedurende één nacht.

Het effect van de slaapgebrek-therapie is in veel gevallen een verbetering van de stemming. Dit verdwijnt echter meestal na de volgende nacht van normale slaap, dus slaapgebrektherapie moet regelmatig worden herhaald. Slaaptekorttherapie wordt meestal toegediend onder klinische omstandigheden.

Gecombineerd met andere vormen van therapie zoals lichttherapie, psychotherapie en medicamenteuze therapie met antidepressiva, kan slaapgebrek therapie een ondersteunend effect hebben. Depressie kan gepaard gaan met tal van lichamelijke (somatische) symptomen. Pijn in verschillende delen van het lichaam kunnen ook somatische symptomen als zodanig optreden.

Vooral als het in het begin niet specifiek was pijn in verschillende delen van het lichaam door de patiënt wordt beschreven als een van de belangrijkste symptomen, kan de diagnose moeilijk zijn. Gewichtsverlies is een typisch fysiek symptoom van depressie. Gewichtsverlies is een van de somatische syndromen die kunnen optreden bij depressie.

Depressieve mensen hebben vaak helemaal geen eetlust. Ze missen in alles interesse en vreugde, ook in eten. De verminderde eetlust betekent meestal dat getroffen mensen aanzienlijk minder eten en daardoor aanzienlijk kunnen afvallen.

Dit kan een ernstig probleem worden, vooral voor mensen die vóór het begin van de ziekte slank waren. In het ergste geval moet worden besloten of een intraveneuze calorie-inname (calorierijke infuusoplossingen via de ader) is noodzakelijk. Het tegenovergestelde kan echter gebeuren, vooral in het geval van seizoensdepressie, dat wil zeggen depressie die vooral in de donkere seizoenen voorkomt.

De getroffenen hebben vaak een hongerige eetlust en worden aanzienlijk zwaarder. Gewichtstoename of toename van de eetlust is daarom geen automatisch diagnostisch argument tegen de aanwezigheid van depressie. Duizeligheid is een zeer niet-specifiek symptoom dat verschillende oorzaken kan hebben.

Naast lichamelijke oorzaken kunnen ook psychische problemen tot duizeligheid leiden. Dit wordt somatoforme duizeligheid genoemd. De meest voorkomende oorzaak van dit soort duizeligheid is Angst stoornissen.

Depressie kan echter ook de oorzaak zijn van somatoforme duizeligheid. Somatoforme duizeligheid is een van de meest voorkomende soorten duizeligheid. Hoe de duizeligheid voelt, verschilt van persoon tot persoon.

Sommige mensen beschrijven rotatie duizeligheid, anderen oplichterij. De duur varieert ook enorm. Duizeligheid, die optreedt in de context van depressie, heeft meestal baat bij een combinatie van medicatie en psychotherapie behandeling, zoals de meeste andere symptomen van depressie.

Tijdens een depressie is er vaak een sterk gebrek aan drive, vermoeidheid en zwakte. Pijn kan ook optreden. In dit opzicht is het symptomen van depressie kan in sommige gevallen denken aan een griep in de eerste dagen, vooral als er pijn in de ledematen is.

Symptomen zoals (sub) febriele temperaturen, keelpijn of hoesten en rhinitis zijn echter niet typisch symptomen van depressie. Een gevoel van druk in de borst is geen typisch symptoom van depressie. Het kan vele oorzaken hebben, waaronder ernstige ziekten van de hart- of maagdarmkanaal.

Echter, druk op de borst kan ook optreden als een fysiek symptoom in de context van mentale stresssituaties. Het komt bijvoorbeeld vaker voor in paniekaanvallen. In dit opzicht is een gevoel van druk op de borst ook een mogelijk symptoom bij een depressie, bijvoorbeeld als symbolisch symptoom van het feit dat de getroffen persoon nauwelijks op adem kan komen of erg bang is.

Depressies kunnen tal van symptomen veroorzaken. Visusstoornissen zijn echter geen typisch symptoom van depressie. Dit betekent niet dat een visuele stoornis in uitzonderlijke gevallen ook niet kan optreden in de context van een depressie. Een dergelijke nieuw optredende visuele stoornis moet echter zeker worden opgehelderd door een oogarts voordat het wordt beschouwd als een bijkomend symptoom van depressie en niet specifiek wordt behandeld.