Langetermijngeheugen: functie, taken, rol en ziekten

Lange termijn geheugen is een neuronale, multimodale functie die informatie op lange termijn verwerkt en opslaat.

Wat is langetermijngeheugen?

Lange termijn geheugen wordt verstaan ​​een neurale, multimodale functie die informatie op lange termijn verwerkt en opslaat. Langetermijn geheugen kan worden onderverdeeld in declaratief en niet-declaratief geheugen. Declaratief geheugen bevat concrete kennis, terwijl niet-declaratief geheugen informatie opslaat die is gebaseerd op ervaring. Declaratieve inhoud wordt opgeslagen in die cortexregio's die ook bij de verwerking waren betrokken. Het niet-declaratieve langetermijngeheugen krijgt nogal heterogene geheugencapaciteiten toegewezen. Deze omvatten associatief en niet-associatief leren, priming, gewoonten en vaardigheden. Niet-declaratief geheugen is gerelateerd aan de cerebellum, de amygdala en het striatum, en is niet afhankelijk van een bewust geheugen, terwijl declaratieve kennis bewust kan worden onthouden en daarom flexibel is. Endel Tulving (* 1972) noemt deze twee vormen ook respectievelijk semantisch en episodisch langetermijngeheugen. Episodisch geheugen omvat concrete gebeurtenissen van een persoon, waarbij ook spatiotemporele kenmerken worden opgeslagen. Dit geheugen wordt ook wel brongeheugen genoemd. Semantisch langetermijngeheugen omvat woordbetekenissen, feiten of regelsystemen. In het episodisch geheugen kan een enkele gebeurtenis worden opgeroepen, wat niet mogelijk is in het semantisch geheugen. Een andere vorm is procedureel geheugen, ook wel gedragsgeheugen genoemd. Het slaat geautomatiseerde vaardigheden op, zoals autorijden of lopen. Deze acties worden geleerd door constante oefening en kunnen vervolgens zonder na te denken worden herinnerd.

Functie en taak

In het herseneninformatie wordt niet op een specifieke locatie opgeslagen, maar wordt zowel in de algehele structuur van neuronen als in hun verbindingen aangetroffen. Betrokken bij dit proces zijn bijvoorbeeld de limbisch systeem, de frontale en temporale lobben, en de hippocampus, dat inhoud van korte- naar langetermijngeheugen overbrengt. Zodra inhoud het langetermijngeheugen binnenkomt, wordt het daar permanent opgeslagen. Hiervoor worden zogenaamde engrammen gevormd (geheugensporen als structurele verandering in de hersenen vanwege blootstelling aan stimulus), waardoor herinneren mogelijk wordt. Voorbeelden van vaardigheden op het gebied van langetermijngeheugen zijn het onthouden van een gedicht, een onaangename situatie of het gezicht van een kennis. Informatie wordt actief gecodeerd, verwerkt, opgeslagen en gereproduceerd of onthouden. Een essentiële functie van het langetermijngeheugen is dan ook het verstrekken van informatie om daarna optimaal beslissingen te kunnen nemen. In totaal worden vier processen van langetermijngeheugen onderscheiden: leren, vasthouden, herinneren en vergeten. Het langetermijngeheugen heeft een bijna onbeperkte capaciteit. Learning vindt plaats tussen de motorische en sensorische neuron (zenuwcel​ Wanneer het sensorische neuron wordt gestimuleerd, worden verhoogde neurotransmitters vrijgegeven en treedt sterke spieractivering op. Het leerproces vindt eerst plaats als kortetermijnopslag en later als langetermijnopslag, waarbij de synaps in omvang toeneemt en van functie verandert. Door de leerstof te relateren aan wat al bekend is, kan informatie worden opgeslagen in het langetermijngeheugen. Slechts zeer zelden worden bepaalde feiten of gebeurtenissen getrouw weergegeven. Bij het onthouden speelt voorkennis blijkbaar een belangrijke rol, maar ook reflectie of bepaalde retrievalprocessen kunnen inhoud wijzigen of vervormen.

Ziekten en klachten

Een mogelijke ziekte die verband houdt met het langetermijngeheugen zijn geheugenproblemen. Storingen in het geheugen, slecht concentratie en vergeetachtigheid, als ze niet toenemen, zijn vaak te wijten aan uitputting of spanning​ Als de problemen echter toenemen en de normale dagelijkse routine problematisch wordt, moet een arts worden geraadpleegd, aangezien vergeetachtigheid ook een ernstiger ziekte kan verhullen. Een mogelijke ziekte is dementie, wat het denkvermogen of de mentale prestatie schaadt. Getroffenen hebben problemen om nieuwe inhoud op te nemen en vervolgens weer te geven. Bovendien worden spraak, rekenen en het oriëntatievermogen aangetast. De meest voorkomende vorm is Alzheimer ziekte, waarbij hersenen cellen sterven als gevolg van eiwitklonters die buiten of binnen de zenuwcellen voorkomen. Een andere veel voorkomende vorm is vasculair dementie, die wordt veroorzaakt door circulatiestoornissen in de hersenen. Minder gebruikelijk is een voorwaarde genaamd Lewy body dementie​ Lewy-lichaampjes zijn bolvormige structuren die worden aangetroffen in de hersenschors of hersenstam​ Getroffen personen ervaren een progressieve geheugenstoornis en lijden aan bewegingsstoornissen en psychotische symptomen. Dementie kan ook optreden in de context van de ziekte van Pick. Hier wordt vooral het vermogen om abstract te denken verstoord en sterven bepaalde hersengebieden langzaam af. Dementie ontwikkelt zich daarentegen zeer snel in Creutzfeldt-Jakob ziekte​ Er zijn voornamelijk storingen in concentratieaandacht of geheugen, waarvan de oorzaak giftig is eiwitten waardoor het hersenweefsel sterft. Begeleidende dementie is ook mogelijk in Parkinson of HIV. Andere ziekten waarbij vergeetachtigheid kan optreden, zijn:

Andere oorzaken kunnen medicijnen, gebrek aan vocht en voeding zijn, slaapstoornissen, spanning, alcohol misbruik en kanker behandelingen.