Hypalbuminemie is de naam die wordt gegeven aan een vorm van hypoproteïnemie. Dit is wanneer er te weinig is albumine in de bloed. Albumine is een plasma-eiwit dat verantwoordelijk is voor het transport van veel kleine deeltjes moleculen Een tekort aan dit eiwit kan daarom verschillende aandoeningen veroorzaken zoals de vorming van oedeem en laag bloed druk.
Wat is hypalbuminemie?
In de geneeskunde wordt hypalbuminemie ook wel hypoalbuminemie genoemd. Het vertegenwoordigt de meest voorkomende vorm van hypoproteïnemie, waarbij sprake is van een verlaagd niveau van eiwitten (albumine) in de bloed plasma. In het geval van hypalbuminemie vertoont het bloed een te laag albumine gehalte. Albumine is een belangrijk eiwit in het menselijk lichaam. Het produceert meer dan 50 procent van alles eiwitten gevonden in bloed schepen Albumine wordt gevormd in de lever en wordt geproduceerd door levercellen (hepatocyten). De normale totale hoeveelheid albumine in het lichaam is meer dan 300 gram. Albumine is belangrijk als drager voor tal van andere stoffen, waaronder sporenelementen, hormonen, bilirubine en vetzuren Bovendien is het eiwit verantwoordelijk voor het handhaven van 75 tot 80 procent van de colloïde osmotische druk. Als er een pathologische tekortkoming van albumine in het bloed is, leidt dit tot de ontwikkeling van oedeem (water retentie) in het lichaam als gevolg van een verlaagde colloïdosmotische druk. Albumine is ook belangrijk voor het binden van verschillende drugs Bij hypalbuminemie zijn deze drugs zijn vrijelijk aanwezig in het bloedplasma, wat op zijn beurt resulteert in hogere geneesmiddelconcentraties.
Oorzaken
Normaal gesproken handhaaft het menselijk lichaam een constant niveau van albumine in het bloed. Als er een lagere synthese is in vergelijking met een verlies, resulteert dit in een verlaging van het eiwit. Mogelijke oorzaken van hypalbuminemie zijn onder meer een verminderde albumine-productie als gevolg van permanente schade aan de lever, nier schade, of ondervoeding Evenzo kan verlies van albumine het gevolg zijn van brandwonden met grote wondgebieden of acuut ontsteking. Andere mogelijke oorzaken omvatten proteïne-verliezende enteropathie of exsudatief pancreatitis (ontsteking van de pancreas Een verstoring van de eiwitsynthese kan ook worden waargenomen bij een antilichaamdeficiëntiesyndroom of lever cirrose. Bovendien kunnen voedselintoleranties zoals coeliakie ziekte, anorexia nervosa (anorexia) en gastro-intestinale tumoren kunnen verantwoordelijk zijn voor albumine-verlies. Fysiologische hypalbuminemie treedt op tijdens zwangerschap, die meestal optreedt in het derde trimester. Het is het resultaat van proteïnurie en zorgt voor de ontwikkeling van oedeem bij zwangere vrouwen. De oorzaken zijn beide verhoogd plasma volume en toenemende glomerulaire doorgankelijkheid. Dit resulteert in een verhoogde renale uitscheiding van albumine. Als het albumine-verlies via de urine meer is dan 300 milligram per dag, wordt dit niet langer als onschadelijk beschouwd en kan het wijzen op het ontstaan van pre-eclampsie Als het verlies meer dan drie gram eiwit per dag bedraagt, wordt dit als een ernstig verlies beschouwd.
Symptomen, klachten en tekenen
Het gebrek aan albumine in het lichaam veroorzaakt een daling van de colloïde osmotische druk in het bloedplasma. Als gevolg, water kan niet in fysiologische hoeveelheden in het vasculaire systeem worden gehandhaafd. Daarom is er een overloop in het interstitium (intercellulaire ruimte). Dit resulteert op zijn beurt in de vorming van oedeem. Albumine is het eiwit dat het meest voorkomt in het menselijk organisme. Het is ook verantwoordelijk voor het transport van drugs en hormonen Daarom heeft het ontbreken van het eiwit invloed op hun effect. Andere symptomen van eiwitgebrek omvatten laag bloeddruk, borstvliesuitstroming en ascites. In dit geval hoopt zich een grotere hoeveelheid vocht op tussen de organen in de buikholte. In het geval van een borstvliesuitstroming, anderzijds, water hoopt zich op in de longen. Bij een waterbuik is er kans op darmwerking bacteriën het binnendringen van de buikholte, wat op zijn beurt kan resulteren in een dreigende infectie. Niet zelden leidt het gebrek aan albumine tot een toename concentratie of vetzuren, hormonen en bilirubine in het bloed. Dus de absorptie capaciteit van albuminen is te laag vanwege hypalbuminemie.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als hypalbuminemie of hypoproteïnemie wordt vermoed, moet een arts worden geraadpleegd. Op basis van de symptomen kan de arts in eerste instantie alleen een voorlopige diagnose stellen: laag albumine concentratie kan worden gedetecteerd door serumeiwitelektroforese, die een verlaagde albuminepiek laat zien. Meting van serumalbumine is ook mogelijk. Een tekort aan albumine kan worden onderscheiden van een te lage a concentratie of immunoglobulinen Omdat hypalbuminemie zich niet alleen manifesteert, moet ook de uitlokkende onderliggende ziekte worden gediagnosticeerd. Het identificeren van de oorzaken is dus van het grootste belang voor de volgende therapie Om hypalbuminemie een positief beloop te geven, is het belangrijk om de onderliggende ziekte die verantwoordelijk is te behandelen. In het geval van chronische ziekten, permanent therapie mogelijk vereist. Als de triggerende oorzaak met succes wordt aangepakt, leidt dit meestal tot normalisatie van de albumineconcentratie.
Complicaties
Hypalbuminemie resulteert in relatief lage bloeddruk in de meeste gevallen bij de patiënt. Bovendien kunnen door het tekort aan het eiwit ook verschillende andere klachten en symptomen optreden en het dagelijkse leven van de getroffen persoon bemoeilijken. De verminderde bloeddruk vermindert ook het vermogen van de patiënt om ermee om te gaan spanning, zodat sportieve activiteiten of lichamelijke inspanning meestal niet meer kunnen worden uitgevoerd. Het is niet ongebruikelijk dat flauwvallen optreden, waarbij de getroffen persoon zichzelf ook kan verwonden. De patiënt ziet er moe en vermoeid uit en neemt vaak niet meer actief deel aan het leven. Verder is er een zogenaamde waterbuik, die kan leiden tot verschillende infecties en ontstekingen. De immuunsysteem van de getroffen persoon is ook verzwakt, waardoor hij of zij vaker ziek wordt met infecties en ontstekingen. Er zijn meestal geen bijzondere complicaties tijdens de behandeling. De behandeling is altijd causaal en hangt af van de onderliggende ziekte die verantwoordelijk is voor de hypalbuminemie. Niet zelden wordt hypalbuminemie aangeroepen ondervoeding, dus de behandeling dient in ieder geval begeleid te worden door een psycholoog.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als symptomen zoals lage bloeddruk of tekenen van een waterige buik worden opgemerkt, kan hypalbuminemie onderliggend zijn. Een arts moet worden geraadpleegd als de symptomen gedurende een lange periode aanhouden of bij het voortschrijden ernstig ongemak veroorzaken. Dus met duizeligheid, 피로 of ernstig pijner moet in ieder geval een bezoek aan de huisarts worden gebracht. Ook effusies en infecties die zonder reden lijken voor te komen, moeten snel worden opgehelderd. Patiënten die lijden aan ondervoeding vanwege een eetstoornis zijn bijzonder vatbaar voor hypalbuminemie. Er is ook een verhoogd risico op lage albuminespiegels in het bloed na een major brandwonden of acuut ontsteking Iedereen die tot deze risicogroepen behoort, moet met de genoemde symptomen onmiddellijk naar de dokter gaan. Bij ouderen en zwangere vrouwen moeten ongebruikelijke symptomen ook snel worden opgehelderd om complicaties te voorkomen. Kinderen kunnen het beste naar de kinderarts worden gebracht. In ernstige gevallen, zoals toenemend pijn of acuut ontstekingis een bezoek aan het ziekenhuis altijd aangewezen.
Behandeling en therapie
Behandeling van hypalbuminemie gaat gepaard met therapie van de onderliggende ziekte die de oorzaak is van het albumine-deficiëntie. Als er water uit het bloed lekt schepen, dit is gestopt. Op deze manier verdwijnt het oedeem. In het geval van een uitgesproken waterbuik, a prik door de buikwand kan worden uitgevoerd om het overtollige water af te voeren. diuretica worden ook voorgeschreven om het vasthouden van water te verwijderen. Bij ondervoeding door anorexia, psychotherapie is vaak handig. De dieet moet ook dienovereenkomstig worden aangepast.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van hypalbuminemie hangt af van de veroorzakende ziekte. Bij gebrek aan medische zorg kan de prognose bij deze patiënten als ongunstig worden omschreven. Als het ziektebeloop moeilijk is, is orgaanschade aanwezig en is een donororgaan nodig. Als alternatief kan de getroffen persoon voortijdig overlijden. Als de onderliggende ziekte goed te behandelen is, is de prognose gunstig. In het geval van ondervoeding, de ontbrekende voedingsstoffen of sporenelementen worden gecompenseerd, zodat de patiënt na enkele weken of maanden symptoomvrij is. Een terugval is echter op elk moment mogelijk zodra het tekort opnieuw optreedt. Indien ernstig brandwonden aanwezig zijn, verslechtert het vooruitzicht op genezing. EEN huid transplantatie is vaak nodig. daarnaast is langdurige therapie nodig om de symptomen te verlichten. Chronische ziekten hebben normaal gesproken een langdurig ziekteverloop. Voor veel patiënten is genezing mogelijk, maar het kan soms jaren duren voordat er verbetering optreedt. Naast fysieke onregelmatigheden moet ook rekening worden gehouden met psychologische stabiliteit om herstel te bevorderen. Als er sprake is van intolerantie, kan symptoomvrije hypalbuminemie worden bereikt als alle richtlijnen worden gevolgd. Als de patiënt strikte aandacht besteedt aan de ingrediënten bij de inname van voedsel of medicijnen, kan de ontwikkeling van bloedarmoede kan voldoende worden voorkomen.
het voorkomen
Vanwege de vele onderliggende ziekten die hypalbuminemie kunnen veroorzaken, is dit geen zinvol preventief middel maatregelen zijn bekend. Als de onderliggende ziekte kan worden geïdentificeerd, wordt de behandeling ervan als de beste preventieve maatregel beschouwd.
Follow-up
Bij hypalbuminemie heeft de getroffen persoon meestal geen speciale opties en maatregelen van nazorg aanwezig. In dit geval is de getroffen persoon primair afhankelijk van vroege opsporing en behandeling van deze ziekte, zodat er geen verdere verslechtering van de symptomen of verdere complicaties is. In de regel moet bij hypalbuminemie de onderliggende ziekte eerst worden herkend en vervolgens worden behandeld. Alleen door een goede behandeling van de onderliggende ziekte kunnen de symptomen volledig worden verlicht. In dit geval gebeurt de behandeling door het water af te voeren en moeten de meeste getroffen mensen ook medicijnen slikken. Er moet voor worden gezorgd dat de medicatie correct en ook regelmatig wordt ingenomen. In het geval van kinderen dienen ouders op de intake te letten en bij vragen of onduidelijkheden een arts te raadplegen. Omdat hypalbuminemie ook kan leiden naar Depressie of psychologische stoornissen, moet psychologische therapie vroeg worden gestart. Liefdevolle zorg en steun van vrienden en familie hebben ook een zeer positief effect op het verdere verloop van de ziekte. In veel gevallen moet ook aandacht worden besteed aan de juiste voeding om dit tekort tegen te gaan.
Wat u zelf kunt doen
Bij de behandeling van hypalbuminemie richt de arts zich op de therapie van de onderliggende ziekte. Dit gebeurt meestal door middel van antibiotica en diuretica Patiënten kunnen er echter ook enkele nemen maatregelen zichzelf om het herstel te bevorderen en het risico op complicaties te verminderen. Als de symptomen te wijten zijn aan ondervoeding, kan de dieet moet worden veranderd. Om dit te doen, moet de patiënt een specialist of een voedingsdeskundige raadplegen. Samen met de specialist, een individu dieet er kan een plan worden opgesteld dat is afgestemd op de lichamelijke klachten en de genezing optimaal ondersteunt. Dit gaat vaak gepaard met psychotherapie, aangezien aanhoudende ondervoeding vaak het gevolg is van ernstige psychische problemen. Patiënten die lijden aan anorexia moet onmiddellijk een adviescentrum bezoeken en een afspraak maken voor verdere therapie. Bovendien moeten de symptomen worden behandeld. Afkoeling en rust helpen tegen druk pijn door oedeem. Teder zalven zoals calendulazalf of arnica ook helpen bij bijbehorende klachten. Als deze maatregelen geen effect hebben, moet een arts worden geraadpleegd. Hetzelfde geldt voor ongebruikelijke symptomen en acute pijn.
