De zuigreflex verwijst naar een aangeboren (in de geneeskunde, onvoorwaardelijke) reflex die wordt geregistreerd bij een breed scala aan zoogdieren - de mens is daar een van. Normaal gesproken wordt deze reflex echter tijdens de adolescentie afgeleerd. Bij mensen gebeurt dit meestal in het eerste levensjaar.
Wat is de zuigreflex?
Bij het geven van borstvoeding aan de borst van de moeder zorgt de zuigreflex ervoor dat de baby gaat zuigen moedermelk van de borst. Door de zuigreflex begrijpen geneeskunde en biologie een onvoorwaardelijke en dus aangeboren reflex die bij de meeste zoogdieren aanwezig is. Normaal gesproken gaat deze reflex verloren tijdens de adolescentie. Hoe lang het aanwezig is, hangt echter af van het type zoogdier. Bij mensen begint de reflex meestal te verzwakken tegen het einde van het eerste levensjaar. Bij een kind wordt bijvoorbeeld de zuigreflex geactiveerd wanneer de lippen en de punt van de tong worden aangeraakt. Als dit het geval is, begint de baby vanzelf te zuigen. Bij het geven van borstvoeding aan bijvoorbeeld de borst van de moeder zorgt dit ervoor dat de baby het zuigt moedermelk van de borst. Bovendien gebruikt de baby zijn tong om druk uit te oefenen op de tepel en dus op de melk kanaal, dat ook de melk naar buiten dwingt. Alleen bij het voeden met de fles wordt eigenlijk alleen gezogen - maar in de meeste gevallen leren zuigelingen dit ook vrij snel.
Functie en taak
De zuigreflex dient in wezen om het zoogdier in zijn jongste vorm te houden. Het doel is om ervoor te zorgen dat het nageslacht zelfs op de jongste leeftijd kan worden gevoed. Om deze reden is de zuigreflex eigenlijk een natuurlijke reflex. Dat is de reden waarom zuigelingen en baby's van andere zoogdiersoorten onmiddellijk zuigen of duwen wanneer er iets naar hun mond wordt gebracht, zoals een hand of een vinger De zuigreflex omvat een hele reeks spieren en zenuwen in het gezicht en de rest van het lichaam. De lijst met spiergroepen die op elkaar inwerken in de zuigreflex is lang: waarschijnlijk de bekendste zijn de bodem van de mond spieren, de lip spieren, de wangspieren en de tong spieren. Als de zuigreflex bij een zuigeling echter verstoord is of niet in gezonde mate aanwezig is, wordt het moeilijk om de zuigeling te voeden, vooral in de eerste levensmaanden. Dit komt doordat veel van de lichaamsprocessen in deze tijd nog onbewust plaatsvinden. Inmiddels zijn er tal van AIDS voor deze. Deze leveren echter niet altijd het gewenste succes op. De zuigreflex gaat fundamenteel verloren tijdens de adolescentie wanneer deze niet langer nodig is om in leven te blijven. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de jongen of baby naast andere soorten voedsel begint te eten moedermelk In de regel gaat de reflex bij mensen meestal binnen het eerste levensjaar verloren. Omdat het natuurlijke zuigproces gedurende deze tijd echter wordt geleerd, is het meestal nog steeds mogelijk om achteraf zonder problemen borstvoeding te geven of flesvoeding te geven.
Ziekten en klachten
Een gezonde en jonge baby wordt geboren met verschillende onvoorwaardelijk reflexen en reacties. Bij mensen zijn dit bijvoorbeeld reflexen en reacties zoals de zuigreflex, de grijpreflex en de huilreflex. Deze reflexen vinden allemaal nogal onbewust plaats en dienen het opgroeien en, net als bij de zuigreflex, het voortbestaan van de baby. Er zijn echter ook gevallen en ziekten waarbij de zuigreflex beschadigd, verzwakt of volledig afwezig kan zijn. Bovendien betekent de complexiteit van de slik- en zuigprocessen dat ze kunnen worden aangetast door tal van ziekten, bijvoorbeeld van het spierstelsel. Een bekende ziekte van het spierstelsel, die vaak de zuig- en slikreflex aantast, is Myotone dystrofie Dit is genetisch overgeërfd, maar komt volgens de huidige studies slechts in 5 op de 100,000 gevallen voor. Als er bijvoorbeeld schade of ziekte is aan de hersenener is soms sprake van een aantasting van de reflexen en dus ook van de zuigreflex. Daarnaast zijn er zaken als aangeboren zuigzwakte, waarbij de zuigreflex aanwezig maar erg zwak is. Bovendien kunnen er defecten zijn in de slikreflex, die zeer nauw verband houdt met de zuigreflex en ook essentieel is voor het overleven van een baby. De geneeskunde biedt tal van manieren en middelen om een zwakke zuigreflex te versterken of om zuigelingen te voeden die er geen hebben. zachte spenen die niet al te veel knijpen en zuigen vereisen. Deze leveren echter niet altijd het gewenste succes op, zeker niet bij ernstige beschadiging of aantasting van de zuig- en slikreflex. Hier is kunstmatige voeding vaak onvermijdelijk.
