De medische specialiteit van hepatologie behandelt de disfuncties en ziekten van de lever De term hepar is de Griekse naam voor het orgaan dat tal van belangrijke taken vervult in het metabolisme, bloed formatie en ontgifting van het organisme.
Wat is hepatologie?
De medische specialiteit van hepatologie houdt zich bezig met de functionele stoornissen en ziekten van de lever Hepatologie is een subspecialiteit van gastro-enterologie. De functie van de lever kan niet afzonderlijk worden beschouwd. Het is een belangrijke factor bij het gezond functioneren van de spijsverteringsorganen en het algehele metabolisme. Gastro-enterologie behandelt het spijsverteringsstelsel van de maag via de lever en galblaas naar de individuele darmsegmenten. Hepatologie houdt zich specifiek bezig met de fysiologie van de lever en de diagnose en behandeling van misvormingen en aandoeningen van de lever, galblaas en gal leidingen. De lever is het grootste metabolische orgaan. Het moet het lichaamseigen lichaam produceren eiwitten van lichaamsvreemde eiwitten. Het produceert gal en andere enzymen en boodschappersubstanties voor het spijsverteringsproces. Het maakt gebruik van voedselcomponenten, winkels vitaminen en ontgift het organisme. De lever heeft een bijzonder uitgesproken vermogen om zichzelf te regenereren. De spijsverteringsklier weegt bij een volwassene ongeveer 1,500 gram. De structuur van de lever bestaat anatomisch uit vier verschillende leverlobben en functioneel uit acht verschillende leversegmenten. De structuur van het leverweefsel is duidelijk met veel hepatische lobben. Dit zijn de feitelijke functionele weefsels voor de controle van glucose, vet- en eiwitmetabolisme. De cellen van de lever worden hepatocyten genoemd. De spijsverteringsklier bevat ook de intrahepatische gal kanalen, die gal in de galblaas transporteren. Bovendien wordt het leverweefsel afgewisseld met periportale velden, die bestaan uit bindweefsel. Belangrijk bloed schepen ren binnen de structuur van de lever.
Behandelingen en therapieën
Veel ziekten kunnen het leverweefsel en de functie van de spijsverteringsklier beschadigen. De meest voorkomende oorzaken van leverschade zijn infecties veroorzaakt door virussen Hier zijn de verschillende vormen van geelzucht (hepatitis) zijn vooral belangrijk om aan te denken. Bacterie kan ook een infectie van de lever veroorzaken. Daarnaast zijn er parasieten die leverweefsel kunnen beschadigen en abcessen kunnen veroorzaken. Parasieten zijn onder meer hond en vos lintworm, leverbot en amoeben. De specialiteit van hepatologie omvat ook lever ontsteking veroorzaakt door een auto-immuunproces. In autoimmuunziekten immuunsysteem valt en bestrijdt de eigen weefsels en structuren van het lichaam. Een ander gebied van hepatologie zijn ziekten en disfuncties van de galblaas. Acuut en chronisch ontsteking van de galblaas wordt vaak veroorzaakt door steenvorming. Alcohol misbruik en het gebruik van bepaalde medicijnen kan dat wel leiden naar leververvetting en zelfs cirrose. Erge, ernstige ontsteking en toxines beschadigen leverweefsel. De levercellen kunnen hun omvangrijke taken niet meer uitvoeren. Dit leidt tot Leverfalen De gebieden van hepatologie omvatten ook de diagnose en behandeling van kwaadaardige celveranderingen in leverweefsel. De meest voorkomende oorzaak van tumoren in de lever zijn kankers van de borst, darm, prostaat en andere kwaadaardige tumor ziekten Naast de primaire tumor, metastasen kan overal in het lichaam ontstaan. De lever wordt vooral vaak aangetast door metastasen Er zijn echter ook kankers die hun oorsprong hebben in de lever. Deze omvatten hepatocellulair carcinoom en hepatoblastoom. Carcinomen kunnen zich ook in de galwegen vormen. Hepatologie omvat stofwisselingsstoornissen die hun oorsprong vinden in de functie van de lever. Dit zijn relatief zeldzame ziekten zoals Ziekte van Wilson (koper stapelingsziekte), hemochromatosen (ijzer stapelingsziekte) en porfyrieën (stoornis in de productie van rood bloed pigment). Zonder een functionerende lever overleven mensen niet. De taken van de lever kan niet worden overgenomen door andere organen. Hoewel leverweefsel verbazingwekkend goed kan regenereren, zijn er gevallen waarin dit niet meer mogelijk is. Hepatology probeert vervolgens door middel van een levertransplantatie de patiënt in leven te houden.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Hepatology heeft verschillende mogelijkheden om een diagnose te stellen en deze te ondersteunen met laboratoriumresultaten en beeldvormende technieken. Belangrijk leverspecifiek laboratoriumwaarden kan worden bepaald in het bloed en urine. Deze omvatten direct en indirect bilirubine en lever enzymen zoals AST, ALT en GLDH. Als leverschade aanwezig is, zullen de enzymniveaus veranderen en duiden op een ontsteking. De synthesecapaciteit van de lever kan worden beoordeeld als afwijkingen van de normale waarde meetbaar zijn bij het controleren van de Snelle waarde of het percentage eiwit albumine gevormd in de lever. De verandering in de leverniveaus enzymen zoals γ-GT en AP duiden op een ontstekingsproces in de gal. Veranderde niveaus van ijzer or koper in het bloed duiden op een abnormaal ijzer- en kopermetabolisme dat door de lever wordt gecontroleerd. In aanvulling op laboratoriumwaarden, beeldvormingsprocedures zoals ultrageluid, computertomografie (CT) en MRI (MRI) zijn belangrijke onderzoeksmethoden voor het stellen van een diagnose. Een nieuwe methode is het onderzoek van de lever met een fibroscan. Dit maatregelen de elasticiteit van het leverweefsel. Als er al cirrose is ontstaan, is de lever doorzeefd met functieloos bindweefsel Hoe geavanceerder dit proces is, hoe harder de lever is. Het onderzoek wordt voornamelijk in klinieken uitgevoerd. Vooral bij verdenking van kwaadaardige weefselveranderingen, een lever biopsie is uitgevoerd. Tijdens deze invasieve procedure wordt leverweefsel verwijderd en vervolgens onderzocht kanker cellen die aanwezig kunnen zijn.
Typische en veel voorkomende leveraandoeningen
- Leverfalen
- cholestase
- Lever cyste
