Een cystocele is een verzakking van de blaas​ In dit geval de urinewegen blaas puilt uit naar de voorste vaginale wand.
Wat is een cystocele?
Een cystocele is wanneer een vrouw urineert blaas puilt uit in de vagina. De reden hiervoor is onvoldoende bekkenbodem, waarbij er meestal een verband is met vaginale verzakking of verzakking. Als het urinebuis is ook betrokken bij het uitsteeksel, wat niet zelden het geval is, artsen spreken van een urethrocystocele. Andere namen voor een cystocele zijn blaasverzakking, blaashernia of blaasverzakking. Een cystocele wordt bijna altijd gezien bij het vrouwelijk geslacht. Het wordt gekenmerkt door bezwering in de voorste wand van de vagina. Soms strekt de verzakking zich uit tot de entree van de vagina (introitus vaginae) of zelfs verder. Bij de meeste patiënten is dit een secundair gevolg van een baarmoeder- of vaginale verzakking. Bij mannen komt een cystocele uiterst zelden voor. Het kan voorkomen met een liesbreuk of een femorale hernia.
Oorzaken
Samengesteld uit ligamenten, spieren en weefsels, de bekkenbodem is het belangrijkste deel van het lichaam. Deze hebben de functie om de urineblaas en andere organen te ondersteunen. Door de jaren heen is er een verzwakking van de verbinding die gemaakt wordt tussen de bekkenbodem zowel spieren als de ligamenten die zich erboven bevinden, is mogelijk. Deze zwakte wordt meestal veroorzaakt door een bevalling of verwondingen die leiden tot overbelasting. Door de verzwakking kunnen de spieren van de bekkenbodem de urineblaas niet meer fixeren. Als gevolg hiervan zakt het in de lagere richting en vormt het een cystocele. De belangrijkste oorzaken van cystocele-vorming, naast het geboorteproces en zwangerschapomvatten zwaarlijvigheid, zware bewegingen van de darm, chronisch hoesten en het heffen van zware gewichten. Ook het aantal geboorten speelt een doorslaggevende rol, want hoe meer kinderen er bij een vrouw worden geboren, hoe groter de kans op het krijgen van een cystocèle. Een andere risicofactor voor een verzakte blaas is een tekort aan het hormoon oestrogeen. Dit heeft een versterkende werking op de vrouwelijke bekkenbodemspieren. Met de leeftijdsgebonden afname van het aantal van het hormoon neemt het risico op cystocelvorming toe. Dus vrouwen na menopauze worden vaak aangetast door een blaasverzakking. Verzwakking van de spieren van de bekkenbodem is ook mogelijk door chirurgische verwijdering van de baarmoeder.
Symptomen, klachten en tekenen
Het is niet ongebruikelijk dat een cystocele asymptomatisch is, dus getroffen vrouwen ervaren geen symptomen. In de meeste gevallen is de cystocele mild. In ernstigere gevallen kunnen echter symptomen optreden zoals een gevoel van druk in het bekkengebied of een vol gevoel. Dit is vooral het geval na langdurig staan. Het ongemak neemt toe bij inspanning, gewichtheffen, bukken of hoesten. Verder ontsteking van de blaas, frequent urineren, pijn of urineverlies tijdens geslachtsgemeenschap en urine-incontinentie zijn ook denkbaar in de context van een cystocele. In het geval van een grote cystocele, urineretentie kan ook voorkomen. Soms lekt zelfs blaasweefsel uit de vaginale opening. In dit geval heeft de getroffen persoon het gevoel dat ze op een ei zit.
Diagnose en verloop van de ziekte
Als een cystocele wordt vermoed, voert de behandelende arts een bekkenbodemonderzoek uit. Tijdens dit onderzoek controleert de arts of de blaas niet in de vagina is gestoken. Tijdens het vaginale onderzoek laat de arts de blaasbodem zakken met een speculum. Bovendien zijn het buitenste vaginale gewelf en de voorwand van de vagina opgezwollen. Met een buikpers en een gevulde blaas is de diagnose van cystocele gemakkelijker. Het verschil tussen of het defect lateraal of centraal is, speelt een rol bij een nauwkeurige diagnose. In het geval van een dilatatiecystocele is er een gelijkmatige spreiding van de vaginale wand. In het geval van een verplaatsende cystocele zijn er daarentegen vaginale groeven waarin alleen de laterale groeven zijn afgeplat. Een lateraal defect kan worden opgespoord door de voren op te tillen met een korrelpincet. Echografie (ultrageluid onderzoek) kan de diagnose bevestigen. Het beloop van een cystocele hangt af van de ernst ervan. Milde vormen, waarbij er geen symptomen zijn, vereisen geen speciale behandeling. In ernstige gevallen is medische behandeling echter noodzakelijk.
Complicaties
In de meeste gevallen is dit voorwaarde resulteert in verschillende symptomen van de blaas. De getroffenen ervaren meestal een gevoel van druk op de blaas, wat de kwaliteit van leven aanzienlijk vermindert en beperkt. Een vol gevoel in het bekkengebied kan ook optreden en is vooral merkbaar na lang staan. Bovendien, zonder behandeling, ontsteking van de blaas of urinewegen kan voorkomen. Een frequent drang om te plassen kan ook voorkomen en het dagelijkse leven van de getroffen persoon aanzienlijk bemoeilijken. Pijn treedt op tijdens ontlasting of plassen. De pijn kan ook optreden tijdens geslachtsgemeenschap en kan een negatief effect hebben op de relatie met de partner. Zonder behandeling kan de ziekte leiden tot onomkeerbare schade. De symptomen worden meestal zonder complicaties gecorrigeerd met behulp van een operatie. Bektraining kan dit voorkomen voorwaarde​ Ook de levensverwachting van de patiënt wordt niet negatief beïnvloed. Als het weefsel van de blaas al beschadigd is, a transplantatie van het weefsel kan in het proces plaatsvinden.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Een kenmerkend kenmerk van cystocele is een periode zonder symptomen. Ondanks de aanwezigheid van de ziekte merken de getroffen individuen de veranderingen die in het organisme plaatsvinden vaak niet op vanwege de aanvankelijke kleine effecten. Het proces duurt meestal enkele maanden. Om deze reden is het raadzaam om zowel regelmatig controles als preventieve onderzoeken bij te wonen. Een of twee keer per jaar, de volksgezondheid voorwaarde moet worden gecontroleerd en gedocumenteerd door een arts. Dit maakt een vroege detectie en dus een tijdige diagnose mogelijk. Wanneer de eerste symptomen optreden, is de ziekte meestal al vergevorderd. Storingen bij het naar het toilet gaan, vooral bij het plassen, moeten daarom zo snel mogelijk door een arts worden onderzocht. Als urine-incontinentie optreedt, is er reden tot bezorgdheid. Als het niet te wijten is aan een eenmalige situatie, is een arts nodig. Pijn, zwelling of andere onregelmatigheden in de buikstreek moet worden onderzocht en behandeld. Als fysiek uithoudingsvermogen afneemt of er zijn onregelmatigheden in de uitvoering van lichamelijke inspanning, dient een arts te worden geraadpleegd. Als de dagelijkse verantwoordelijkheden niet zonder ongemak kunnen worden vervuld, heeft de getroffen persoon hulp nodig. Gedragsafwijkingen, innerlijke rusteloosheid en terugtrekking uit het sociale leven worden als waarschuwingssignalen opgevat. Als er pijn optreedt of slaapstoornissen optreden, moet een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Als er een cystocele is vastgesteld, moet er regelmatig een arts worden gecontroleerd. Op deze manier kan elke verslechtering van de verzakte blaas worden opgespoord. Om te voorkomen dat de cystocele verergert, kan preventieve oefening worden uitgevoerd. Als behandeling van de blaasverzakking nodig is, wordt een pessarium in de vagina ingebracht om de blaas te ondersteunen. Dit is een kleine ring van rubber of plastic. De arts legt de patiënt uit hoe het pessarium moet worden ingebracht en schoongemaakt. In sommige gevallen is het doelwit administratie van oestrogeen kan ook nuttig zijn. Op deze manier wordt de bekkenbodem versterkt door het hormoon. Soms is een chirurgische ingreep niet te vermijden. In dit geval wordt een voorste vaginoplastiek uitgevoerd in het geval van een dilatatiecystocele. Als het een verplaatsende cystocele is, wordt een paravaginale colpopexie uitgevoerd. Bij deze procedure bevestigt de chirurg de vagina opnieuw aan de zijwand van het bekken. Soms is ook het gebruik van speciaal transplantaatweefsel nodig.
het voorkomen
Om te voorkomen dat cystocele in de eerste plaats optreedt, worden regelmatige bekkenbodemspieroefeningen aanbevolen. Het gaat onder meer om Kegel-oefeningen. Het is ook raadzaam om geen te zware lasten op te tillen.
Nazorg
Als de cystocele moet worden behandeld met behulp van een chirurgische ingreep, vindt er nazorg plaats. Als een regel, nier en de echografie van residuale urine wordt al uitgevoerd op de dag van de operatie ter controle. Om mogelijke complicaties te bepalen, a fysiek onderzoek volgt in de verdere cursus. Dit kan ook een gynaecologisch onderzoek​ Tijdens de eerste periode na de operatie dient zware fysieke belasting koste wat het kost te worden vermeden. Dit betekent dat er geen zware lasten gehesen mogen worden. Het wordt ook als nuttig beschouwd om de kruk zacht te houden, wat mogelijk is door een gerichte dieet​ Op deze manier kan een sterkere buikklemming worden voorkomen. Als er overgewicht is, wordt aanbevolen om dit te verminderen volgens de body mass index (BMI). In sommige gevallen moeten vaginale irrigatie en geslachtsgemeenschap gedurende een bepaalde periode na de chirurgische ingreep worden vermeden. Een belangrijk onderdeel van de nazorg is het regelmatig trainen van de bekkenbodem. De oefeningen, die voornamelijk Kegel-oefeningen omvatten, moeten consistent worden uitgevoerd. De controle-onderzoeken met de arts zijn onmisbaar, die ook regelmatig bezocht moeten worden. Indien tijdens de vervolgbehandeling afwijkingen worden geconstateerd die duiden op mogelijke complicaties, zoals postoperatieve bloeding, blauwe plekken, blaas- of darmledingsstoornissen, dienen deze zo spoedig mogelijk aan de behandelende arts te worden gemeld, zodat hij of zij kan een geschikt therapeutisch middel gebruiken maatregelen.
Wat u zelf kunt doen
Als er een risico is dat een cystocele opnieuw optreedt, verschillende zelfhulp maatregelen kan worden genomen om het risico te verminderen. Deze omvatten allereerst het versterken van de bekkenbodem. Het versterken van de bekkenbodem wordt met name aanbevolen na de geboorte van een kind. Voor dit doel worden Kegel-oefeningen met regelmatige tussenpozen uitgevoerd. Als deze oefeningen consequent plaatsvinden, kan de verzwakking van de bekkenbodem in de meeste gevallen worden verholpen. Preventieve oefeningen zijn ook nuttig, zelfs als er nog geen cystocèle bestaat. Passende aanbiedingen zijn te vinden in geschiktheid onder meer centra, sportclubs of zelfhulpgroepen. Om herhaling van een anterieure verzakking te voorkomen, is het belangrijk om geen te zware voorwerpen op te tillen. Hetzelfde geldt voor correct tillen. Bij het tillen moeten bijvoorbeeld de rug en taille niet worden belast, maar de benen. Het wordt ook belangrijk geacht om tegen te gaan constipatie van de darmen. Om dit te bereiken, een dieet rijk aan vezels is nuttig. Als een chronische hoesten or bronchitis aanwezig is, moeten deze aandoeningen beslist professioneel worden behandeld om verzakking van de urineblaas te voorkomen. Ernstig vermijden zwaarlijvigheid is een andere zelfhulpmaatregel. De bepaling van het ideale gewicht kan door de arts worden gedaan. De medische professional zal ook verstandig advies geven over gewichtsvermindering, dat vervolgens in het dagelijks leven kan worden toegepast.
