Snelle waarde

De snelle waarde is een laboratoriumwaarde om te controleren bloed coagulatie en staat ook bekend als de protrombinetijd of tromboplastinetijd (TPZ). Bloed stolling is een essentiële functie van het lichaam om bloedingen te stoppen en bestaat uit een primair en een secundair deel. Het primaire deel van bloed stolling veroorzaakt de vorming van een netwerk van bloed bloedplaatjes (trombocyten).

Het secundaire deel bestaat uit stollingsfactoren die elkaar activeren in een kettingreactie, die als eindpunt de omzetting van een oplosbare precursor, fibrinogeen, in onoplosbaar fibrine veroorzaken. Fibrine is een eiwit en kan ook worden vergeleken met een adhesief, dat de afzonderlijke componenten van de bloedstolling met elkaar verbindt. De stollingskettingreactie van menselijk bloed kan op twee manieren worden geactiveerd.

Een daarvan is de exogene route, die wordt veroorzaakt door endotheelschade (endotheel = de binnenbekleding van het bloed schepen) van de bloedvaten, en de andere is de endogene route, die voornamelijk wordt veroorzaakt door geactiveerd bloedplaatjes. De quick-waarde wordt gebruikt om het extrinsieke systeem te volgen en geeft de duur van de activering aan, in procenten (eenheid%), tot de vorming van fibrineverbindingen. De duur van de stollingstijd wordt in de snelwaarde berekend met een standaardwaarde als percentage van de standaard. Als er een langere stollingstijd is, wordt een lagere Quick-waarde weergegeven.

Waar wordt de Quick Value voor gebruikt in de geneeskunde?

De snelle waarde is een belangrijke diagnostische marker om te controleren bloedstolling. Het is een belangrijk onderdeel tijdens operaties, bijvoorbeeld omdat als het niet voldoende werkt, langdurig bloeden kan optreden, wat kan leiden tot bloedverlies. Voor dit doel kan het nodig zijn om vóór geplande operaties te stoppen met het gebruik van bloedverdunnende medicatie.

De snelle waarde dient ook om een ​​tekort aan vitamine K op te sporen. Deze vitamine is belangrijk voor de functie van sommige stollingsfactoren, die zonder deze vitamine niet kunnen functioneren. Aan de andere kant is deze eigenschap van de stollingsfactoren ook een aanvalspunt voor geneesmiddelen die bedoeld zijn om de bloedstolling te verlengen. Hiervoor gebruikt men medicijnen als bijvoorbeeld Marcumar®, dat een tegenstander is van de vitamine K en dus de bloedstolling vertraagt.

Langdurige bloedstolling kan in verschillende scenario's gewenst zijn, zoals daarna hart- aanvallen, beroertes of na de installatie van kunstmatige hartkleppen om oncontroleerbare bloedstolling te voorkomen. In het geval van lever ziekten, zoals hepatitis of cirrose van de leverkan de productie van stollingsfactoren worden verstoord. Door Grensverkeer de snelle waarde, is het dan mogelijk om mogelijke therapiestrategieën af te wegen en op het tekort te reageren.