furosemide is de naam die wordt gegeven aan een lisdiureticum. Het medicijn heeft een diuretisch effect en wordt gebruikt voor oedeem of hoge bloeddruk.
Wat is furosemide?
Het actieve ingrediënt furosemide behoort tot de medicijngroep van lus diuretica Deze hebben de eigenschap grotere hoeveelheden weefselvloeistof uit het lichaam af te scheiden, wat wordt gedaan door een transporteiwit in het lichaam te remmen. nier Diureticum drugs werden al in 1919 gebruikt in de vorm van giftige stoffen kwik verbindingen. Pas in 1959 ontwikkelde het Duitse bedrijf Hoechst een actief ingrediënt genaamd furosemide dat was vrij van kwik De aanvraag voor het furosemide-octrooi werd ingediend in 1962 en het medicijn was al snel in gebruik. Tot op de dag van vandaag blijft furosemide een van de krachtigste diuretica drugs.
Farmacologische werking
Furosemide vertoont een krachtig en snel begin van de actie Dit wordt bereikt door het transporteiwit Na-K-2Cl cotransporter binnen de nier of het oplopende deel van de lus van Henle. Door de blokkade is er remming van de reabsorptie van water, chloride, natrium en kalium Op deze manier wordt er meer urine gevormd, die vervolgens meer wordt uitgescheiden. Dit leidt weer tot een snelle afname van water retentie in de lichaamsweefsels. Afhankelijk van dosis gebruikt, kan furosemide de hormonale controle van de uitscheiding van urine stimuleren. Dit effect is belangrijk bij de behandeling van nier disfunctie. Furosemide kan ook verlagen hoge bloeddruk Voor dit doel stimuleert het medicijn de uitscheiding van keukenzout (natrium Omdat furosemide ook de bloed schepen, kan het worden gebruikt om de bloedstroom naar de nieren te stimuleren. In het geval van hartinsufficiëntie, furosemide biedt verlichting voor de hart- Aldus bereikt de verwijding van de aderen een afname van de druk, wat een negatief effect heeft op de hart- Als furosemide intraveneus wordt toegediend, kunnen grote hoeveelheden water, tot 50 liter per dag, kan het organisme verlaten. Ongeveer tweederde van het lisdiureticum wordt geabsorbeerd in de bloed via de darmen. Ongeveer 10 procent van de werkzame stof wordt gemetaboliseerd door de lever De resterende hoeveelheid wordt zonder enige verandering door het lichaam uitgescheiden, wat plaatsvindt in de ontlasting en urine. Na ongeveer 60 minuten heeft ongeveer 50 procent van de furosemide het lichaam verlaten.
Medisch gebruik en toepassing
De toepassingen van furosemide omvatten de behandeling van oedeem (vasthouden van water in de weefsels) als gevolg van hart- ziekte, hoge bloeddruk, lever ziekte zoals cirrose, nierstoornissen, een waterige buik (ascites) of ernstig brandwonden Bovendien kan furosemide worden gebruikt om te behandelen longoedeem omdat het vloeistof snel en effectief wegspoelt. Het lisdiureticum wordt ook als nuttig beschouwd bij het voorkomen van acuut nierfalen. Furosemide kan zowel op korte als op lange termijn worden gebruikt therapie In de meeste gevallen wordt het medicijn toegediend in de vorm van tablets or capsules die het actieve ingrediënt vertraagd vrijgeven. Infusie is ook mogelijk. De tablets worden 's ochtends op een lege plek ingenomen maag met water. Hogere doseringen kunnen over de dag worden verspreid en meerdere keren worden ingenomen. De aanbevolen dosis varieert tussen de 40 en 120 milligram per dag. In sommige gevallen is een dosis van maximaal 500 milligram kan geschikt zijn. Als behandeling wordt gegeven voor high bloed druk, wordt furosemide gewoonlijk gecombineerd met andere antihypertensiva drugs Door dit proces neemt de effectiviteit toe en worden bijwerkingen verminderd.
Risico's en bijwerkingen
Ongeveer een op de tien patiënten ervaart nadelige bijwerkingen na inname van furosemide. Deze omvatten voornamelijk slaperigheid, apathie, bloeddruk schommelingen met veranderingen in lichaamshouding, dorst, verlies van eetlustverhoogde uitscheiding van urine, spierzwakte, hartritmestoornissenzenuwongevoeligheid, gedeeltelijke verlamming, en winderigheid Verder gemerkt huid ontstekingroodheid, huiduitslag, gevoeligheid voor licht en convulsies kunnen voorkomen. In zeldzame gevallen duizeligheid, hoofd druk, spierspanning, droog mondgehoorstoornissen, gastro-intestinale problemen, bloedarmoede, jicht aanvallen (in het geval van reeds bestaande aandoeningen), jeuk en ontsteking van de pancreas kan ook voorkomen.In het ergste geval kan furosemide een laag bloedgehalte veroorzaken volume, uitdroging van het lichaam en instorting van de bloedsomloop. Bij ouderen is de ontwikkeling van trombose is ook mogelijk. Contra-indicaties voor furosemide zijn onder meer ernstige kalium uitputting van het bloed, gemarkeerd lever disfunctie geassocieerd met bewustzijnsverlies, nierdisfunctie waarbij er een gebrek aan urineproductie is en overgevoeligheid voor het geneesmiddel of chemisch verwante stoffen zoals trimethoprim of sulfonamiden Als de patiënt lijdt aan jicht, suikerziekte mellitus (diabetes), vernauwing kransslagaders, eiwitgebrekurinaire uitstroomstoornissen, circulatiestoornissen van cerebrale schepennierfunctiestoornis en leverkrimp, moet hij of zij tijdens furosemide extra voorzichtig zijn therapie In het geval van obstructie van de urinaire uitstroom moet ervoor worden gezorgd dat de urine vrij kan stromen, anders bestaat het risico op een te hoge blaas. Gedurende zwangerschap, wordt het aanbevolen om furosemide alleen in uitzonderlijke gevallen in te nemen. De behandeling mag niet worden verlengd. In dierstudies veroorzaakte furosemide bijvoorbeeld schade aan embryo's. Omdat het actieve ingrediënt een negatief effect heeft op de bloedtoevoer naar de placenta en baarmoedergroeistoornissen van het kind kunnen niet worden uitgesloten. Furosemide mag niet worden ingenomen tijdens het geven van borstvoeding, aangezien het geneesmiddel overgaat moedermelk, wat op zijn beurt schade aan de baby veroorzaakt. Bij vroeggeboorten bestaat het risico op niersteenvorming bij het kind vanwege de administratie van furosemide. Om deze reden moeten de nieren regelmatig worden gecontroleerd door ultrageluid onderzoeken door een arts.
