Het Foville-syndroom is een middenhersensyndroom dat zich manifesteert als blikverlamming, fasciale verlamming en bilaterale hemiplegie. Het wordt meestal veroorzaakt door circulatiestoornissen of tumoren in het cerebrale gebied van de brugvoet. Behandeling van verlammingsverschijnselen hangt af van de primaire oorzaak.
Wat is het Foville-syndroom?
De hersenstam (truncus cerebri of encephali) ligt onder het diencephalon, met uitzondering van de cerebellum Naast de middenhersenen (mesencephalon), de hersenstam gebied omvat de brug (pons) en medulla oblongata (medulla oblongata). Net als alle andere hersenen gebieden, kan de middenhersenen worden aangetast door schade. Dergelijke schade gaat gepaard met lokalisatieafhankelijke functionele beperkingen, die tot de groep van middenhersensyndromen behoren. Het Foville-syndroom is ook een middenhersensyndroom. Het werd voor het eerst beschreven in 1859 door de Franse neuroloog en psychiater Achille-Louis-François Foville, die het syndroom zijn naam gaf. De naam Foville-verlamming, Foville-bridge-syndroom of caudaal syndroom van de bridge-kap wordt ook als gebruikelijk beschouwd in de medische literatuur. Klinisch gezien wordt de bijbehorende schade aan de brugvoet kenmerkend gemanifesteerd door een symptoomtriade van blikparese, gekruiste hemiparese en gezichtszenuw parese.
Oorzaken
Het Foville-syndroom is een middenhersensyndroom. Dienovereenkomstig ligt schade aan de middenhersenen ten grondslag aan het symptomatische complex. Met name laesies van de middenhersenen in het gebied van de brugvoet worden in verband gebracht met het Foville-syndroom. De oorzaak van schade kan van verschillende aard zijn. Naast tumoren worden circulatiestoornissen als de belangrijkste oorzaken beschouwd. Aan de voet van de brug bevinden zich twee longitudinale uitstulpingen waar het piramidale kanaal doorheen loopt. In de middelste groef loopt sulcus basilaris een zijrivier voor de zuurstof en bloed levering van de hersenen: de arteria basilaris. Als circulatiestoornissen geassocieerd zijn met het Foville-syndroom, zijn dit meestal circulatiestoornissen in de basilaire slagader of zijn stroomgebieden. In principe zijn ook andere oorzaken van het Foville-syndroom denkbaar. Bacterieel of auto-immunologisch ontstekingzijn er bijvoorbeeld onder.
Symptomen, klachten en tekenen
Zoals alle syndromen komt het Foville-syndroom overeen met een kenmerkend complex van individuele symptomen vanuit klinisch oogpunt. De klinische criteria van het syndroom omvatten, in termen van leidende symptomen, verlammingsverschijnselen zoals ipsilaterale perifere fasciale parese, ipsilaterale abducensverlamming en contralaterale hemiparese met hemianesthesie. Fascioplegie manifesteert zich door een functieverlies van de mimische spieren. Deze gezichtsverlamming vindt plaats aan dezelfde kant als de veroorzaker hersenen laesie. Door abducensverlamming is de oogspier Musculus rectus lateralis, die de oogbollen naar buiten draait, aan dezelfde kant verlamd. Hemiparese wordt door de medische professie gedefinieerd als hemiparese. In tegenstelling tot abducensverlamming en fasciale verlamming, vindt hemiparese bij het Foville-syndroom plaats aan de andere kant van de hersenbeschadiging en is het gerelateerd aan een beschadiging van de piramidale kanalen die dicht bij de brugvoet lopen. Gewoonlijk is hemiparese een spastische hemiparese die de tonus van de aangedane zijde pathologisch verhoogt.
Diagnose
De neuroloog stelt de eerste voorlopige diagnose van het Foville-syndroom op basis van klinische kenmerken. Relevant voor de diagnose in deze context is de karakteristieke triade van verlamming bestaande uit contralaterale hemiparese evenals ipsilaterale blikparese en fasciale parese. Om de diagnose te bevestigen, bestelt de neuroloog beeldvorming van de hersenen. In de slice-afbeeldingen kan eventuele schade in het gebied van de brugvoet worden geïdentificeerd. Nadat de diagnose is bevestigd, vindt een fijne diagnose plaats. Tumorlaesies laten bijvoorbeeld een relatief typisch beeld zien op MRI. Een goede diagnose kan ook een analyse van het hersenvocht vereisen. Voor dit doel wordt hersenvocht uit de externe hersenvochtruimte gehaald en in het laboratorium op zijn samenstelling geanalyseerd. De samenstelling van het hersenvocht verandert op relatief karakteristieke wijze tijdens pathologische processen in het hersengebied. Bij de CSF-analyse kunnen bijvoorbeeld zowel tumormarkers als inflammatoire markers worden geïdentificeerd. Voor patiënten met het Foville-syndroom hangt de prognose af van de primaire oorzaak.
Complicaties
Het Foville-syndroom veroorzaakt een aantal complicaties naarmate het vordert. Typische symptomen zijn onder meer verlamming zoals hemiparese en fasciale verlamming. Dit laatste leidt tot een snel functieverlies van de aangetaste spieren en als gevolg daarvan soms tot ernstige bewegingsstoornissen. Als spastische hemiparese optreedt als gevolg van de beroerte, wat meestal de oorzaak is, kunnen de ledematen maar beperkt of helemaal niet worden bewogen. Als gevolg van de aangezichtsverlamming kan er een verminderd gezichtsvermogen optreden en een aantal andere klachten. Afhankelijk van de oorzaak van het Foville-syndroom kan ernstige hersenschade optreden naarmate de ziekte vordert. Deze kunnen zich onder meer manifesteren als gedragsafwijkingen en fysieke disfunctie. Langetermijn therapie want het syndroom brengt ook risico's met zich mee. Bijvoorbeeld de voorgeschreven immunosuppressiva en antibiotica wel leiden tot ernstige bijwerkingen. Als straling therapie vereist is, is er vaak verdere fysieke en mentale achteruitgang, bijvoorbeeld tot uiting in gewichtsverlies, 피로 en haaruitval Getroffen personen lijden meestal ernstig volksgezondheid stoornissen gedurende het hele leven na het Foville-syndroom, die slechts langzaam kunnen worden verminderd door fysiotherapie en logopedie.
Wanneer moet je naar een dokter?
Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra er onregelmatigheden optreden tijdens het oefenen van gewone lichaamsbewegingen. Verlamming of huid gevoelloosheid wordt als ongebruikelijk beschouwd en moet door een arts worden beoordeeld. Als gevoelloosheid, ernstige gevoeligheid voor temperatuureffecten of sensorische stoornissen optreden, moet een arts worden geraadpleegd. Als de beperkingen in omvang en intensiteit toenemen, is een bezoek aan de arts zo snel mogelijk noodzakelijk. Er bestaat een risico op ernstige ziekten die moeten worden voorkomen. Als de ledematen niet meer op natuurlijke wijze kunnen worden bewogen of als het lichaam krom gaat staan en dit moeilijk met eigen middelen te compenseren is, is een medisch onderzoek noodzakelijk. Als er merkbare veranderingen in de gelaatstrekken zijn of het onvermogen om de gebruikelijke gezichtsuitdrukkingen weer te geven, is er reden tot bezorgdheid. Als de oogleden niet meer op natuurlijke wijze kunnen worden bewogen of als er beperkingen zijn in de gezichtsspierenmoet een arts worden geraadpleegd. Als de getroffen persoon stoornissen in zijn motorische functie opmerkt, zich onwel voelt of lijdt aan een verminderd prestatieniveau, moet een medische controle worden gestart. Storingen of faalverschijnselen van verschillende systemen moeten worden onderzocht en behandeld. Problemen met het gezichtsvermogen of veranderingen in het gezichtsvermogen moeten altijd aan een arts worden voorgelegd. Indien dit ongebruikelijk is, moet een arts worden geraadpleegd hoofdpijner treedt een diffuus gevoel van ziekte of algemene zwakte op.
Behandeling en therapie
Voor patiënten met het Foville-syndroom, therapie hangt af van de oorzaak. Over het algemeen hebben causatieve therapeutische benaderingen de voorkeur boven symptomatische behandelingsopties. Terwijl symptomatische benaderingen slechts individuele symptomen verlichten, pakken causale benaderingen de primaire oorzaak van het algehele complex aan. Dus daadwerkelijke genezing van symptomen kan alleen worden bereikt door causale behandelingsbenaderingen. Symptomatische benaderingen zijn ongeschikt voor genezing. Als tumoren worden geïdentificeerd als de primaire oorzaak van de faalsymptomen, is excisie beschikbaar als oorzakelijke behandelmethode. Bij een invasieve operatie worden de tumoren over een zo groot mogelijk oppervlak verwijderd. Er moet echter rekening worden gehouden met de gevoelige zenuwweefselstructuren van de hersenen om geen blijvende schade te veroorzaken. Als de tumor alleen met hoog risico kan worden geopereerd, is een medicamenteuze benadering van schadebeperking een optie. In wezen hangt de behandelbeslissing in dit geval voornamelijk af van de mate van maligniteit. Als in plaats van een tumor, circulatiestoornissen verantwoordelijk zijn voor het Foville-syndroom, zijn deze stoornissen meestal gerelateerd aan een primaire cardiovasculaire aandoening. Risicofactoren voor hart- en vaatziekten moet worden verminderd. Roken moet bijvoorbeeld worden gestopt. Overgewicht moet worden verminderd en de dieet kan indien nodig worden gewijzigd. Langdurige behandeling is in dit geval meestal conservatieve medicatie. In het geval van oorzakelijk ontsteking, de eerste stap is om de acute ontsteking te genezen, afhankelijk van het type ontsteking, cortisone or antibioticum behandelingen kunnen worden overwogen. Om weer volledig bewegingsbereik te krijgen, fysiotherapie maatregelen kan helpen bij alle gevallen van het Foville-syndroom.
Vooruitzichten en prognose
Afhankelijk van hoe snel de oorzaak voorwaarde wordt behandeld, kan de uitkomst van het Foville-syndroom sterk variëren. Bij vroege behandeling kan eventuele secundaire schade aan het bewegingsapparaat vaak worden vermeden. In ieder geval moet de patiënt ondergaan fysiotherapie, aangezien het Foville-syndroom altijd wordt geassocieerd met bepaalde verlammingsverschijnselen. Bovendien kan in de loop van de ziekte hersenbeschadiging optreden, wat een aanzienlijke belasting vormt voor de getroffen persoon. Lichamelijke disfunctie en gedragsproblemen zijn ook denkbaar en veroorzaken meestal verdere complicaties die de prognose verslechteren. Ondanks alles maatregelen, lijden de patiënten meestal permanent aan fysieke en mentale beperkingen. Maatregelen zoals logopediekunnen fysiotherapie en medicamenteuze behandeling de symptomen slechts langzaam verlichten. Bovendien vanwege de beperkte fysieke voorwaarde als gevolg van de bewegingsstoornissen is er een verhoogd risico op een ander beroerte of de ontwikkeling van verdere tumoren. Als het Foville-syndroom niet wordt behandeld, kan het fataal zijn. Dan ontstaan verlamming, hemiparese, visusstoornissen en vele andere klachten die de kwaliteit van leven aanzienlijk verminderen en ook de levensverwachting verlagen. Uiteindelijk vormt zich een onbehandelde tumor metastasen en leidt dus tot de dood van de patiënt. Een onbehandeld beroerte wel leiden direct tot de dood.
het voorkomen
Bloedsomloopaandoeningen in de vorm van het Foville-syndroom kunnen met mate worden voorkomen via de algemene preventieve maatregelen in het kader van hart- en vaatziekten. Er zijn maar weinig preventieve maatregelen beschikbaar voor oorzakelijke ontstekingen en tumoren in de hersenen.
Follow-up
Ondanks een verscheidenheid aan nazorgmaatregelen, blijven getroffen personen doorgaans blijvend lichamelijk en geestelijk gehandicapt. Therapieën zoals logopedie, fysiotherapie, en medicamenteuze behandeling draagt alleen bij tot een geleidelijke, langzame verlichting van de symptomen. Potentiële aandoeningen van het bewegingsapparaat kunnen echter vaak worden vermeden als het Foville-syndroom vroegtijdig wordt behandeld. Over het algemeen is fysiotherapeutische behandeling echter in alle gevallen geïndiceerd, aangezien verlammingsverschijnselen altijd optreden als gevolg van het Foville-syndroom. Evenzo blijft voortgezette medische behandeling essentieel. Getroffen personen en hun familieleden kunnen echter ook zelf actief deelnemen. Een gezonde levensstijl, zoals zich onthouden van alcohol en tabak, het veranderen van de dieet en het verminderen van overgewicht, evenals fysiotherapie en revalidatiesporten, hebben over het algemeen een positief effect op het beloop van de ziekte. Vaak voorkomende infecties zijn bijkomende ziekten van het Foville-syndroom. Ook hier kunnen patiënten en hun naasten een actieve rol spelen bij preventie. Vooral in de huiselijke omgeving moet aandacht worden besteed aan hygiëne, zoals het regelmatig wassen van de handen door alle personen en het dagelijks verschonen van ondergoed en beddengoed van patiënten. Patiënten van alle leeftijden hebben veel ondersteuning nodig om hun dagelijkse leven het hoofd te bieden. Hier is het erg voordelig als familie en vrienden kunnen toekijken. Een positieve en ondersteunende sociale omgeving bevordert bijna altijd het genezingsproces en kan helpen bij het verlichten van psychische stoornissen en Depressie Het is ook vaak nuttig voor patiënten, familieleden en vrienden om steun te zoeken in een zelfhulpgroep.
Wat u zelf kunt doen
Het Foville-syndroom kan meestal niet worden genezen door zelfhulpmaatregelen. In ieder geval zijn medisch onderzoek en medische behandeling noodzakelijk om het dagelijks leven van de getroffen persoon gemakkelijker te maken. Een gezonde levensstijl en het vermijden van overgewicht kunnen echter een positief effect hebben op het beloop van de ziekte. Omdat de getroffen personen vaak ook afhankelijk zijn van fysiotherapeutische maatregelen, kunnen de betreffende oefeningen ook door de patiënt thuis worden uitgevoerd. Door het Foville-syndroom komen vaak ontstekingen of infecties voor. Om deze reden moeten patiënten ook aandacht besteden aan een uitstekende hygiëne om zo nodig complicaties te voorkomen. In de meeste gevallen wordt het dagelijkse leven van de patiënt veel gemakkelijker gemaakt door de hulp van andere mensen. Vooral de hulp van vrienden en familie heeft een zeer positief effect op het dagelijks leven en kan mogelijke psychische stoornissen of problemen voorkomen of verlichten. Depressie In het geval van kinderen is een liefdevolle benadering noodzakelijk, aangezien zij bijzonder ernstig kunnen lijden onder de verlamming. Verder kunnen gesprekken met een psycholoog of met een therapeut ook nuttig zijn.
