Hoe herken je een spanningspneumothorax?
Als de symptomen van een pneumothorax gaan gepaard met een drop-in bloed druk en een toename in hart- snelheid, dit duidt op een spanning pneumothorax. Het niveau waarop de drop-in bloed druk wordt merkbaar varieert van persoon tot persoon - de symptomen worden gekenmerkt door problemen met de bloedsomloop, flauwvallen, zwart worden van het gezichtsvermogen of zwakte. De hart- De snelheid is op dezelfde manier verschillend, gewoonlijk stijgend tot ongeveer 100 slagen per minuut (afhankelijk van de rustpuls) en manifesteert zich als hartkloppingen of hartkloppingen.
In "klassiek" (open) pneumothoraxkan de lucht die het lichaam is binnengedrongen via de inlaatpoort ontsnappen. In een spanningspneumothorax, een traumatische gebeurtenis veroorzaakt schade aan de bindweefsel, spieren en ribben van de borst, wat resulteert in de vorming van verschuivende bindweefselsecties die een klep vormen. Hierdoor kan er lucht naar binnen stromen, maar kan deze niet ontsnappen.
De opgehoopte lucht verplaatst tegenoverliggende organen in de thorax, zoals de luchtpijp. De seconde long, hart-, groot lichaam ader en andere anatomische structuren worden verplaatst naar de gezonde kant. Als de luchtpijp en de longen worden verplaatst of samengedrukt, kunnen patiënten ook moeilijk inademen. De circulatie kan volledig uitvallen omdat de compressie van het grote lichaam ader voorkomt de bloed van terugvloeien naar het hart. De veranderde anatomische omstandigheden kunnen cardiopulmonaal succesvol zijn reanimatie erg moeilijk of te voorkomen.
Hoe herken je een spontane pneumothorax?
Een spontane pneumothorax wordt door de getroffen persoon herkend aan dezelfde symptomen als een pneumothorax, behalve dat ze plotseling verschijnen zonder enige externe invloed. Dit komt omdat een pneumothorax zich in principe op dezelfde manier gedraagt, er bestaan (alleen) verschillen in hun oorzaak. Het kan spontaan of traumatisch zijn.
Bij een spontane pneumothorax bevinden luchtbellen zich meestal onder de long huid en plotseling scheuren. Hierdoor kan vrije lucht passeren tussen de riep en de longen. Vaak veroorzaakt door hoesten of door een toename van de druk in de borst, bijv. tijdens buikcompressie (trefwoord: toiletgebruik). Degenen die risico lopen zijn rokers of mensen met reeds bestaande long ziekten, vooral die met chronische obstructieve longziekten, astma of tuberculose.
De getroffenen kunnen slechts één long, namelijk de intacte long aan de andere kant, inademen en deze voldoende met lucht vullen. Het bloed dat door de longen stroomt, krijgt ineens maar half zoveel zuurstof aangeboden als normaal en het lichaam reageert sneller ademhaling om dit tekort te compenseren. Dit wordt ervaren door getroffenen als ademhaling moeilijkheden.
Maar sneller ademhaling kan een verhoogde zuurstofverrijking slechts in beperkte mate compenseren en er wordt ook meer gebruikte lucht tegelijk uitgeademd. Ook het koolstofdioxidegehalte van het bloed neemt af. De evenwicht gaat verloren en er verschijnen nog meer symptomen. Afhankelijk van de ernst van het zuurstoftekort treden ademhalingsmoeilijkheden aanvankelijk alleen op bij inspanning, later ook in rust.
