Ebolaof ebola koorts, is een besmettelijke ziekte dat hoge koorts veroorzaakt en kan leiden tot inwendige bloeding. De infectie wordt veroorzaakt door de Ebola virus en is overdraagbaar van persoon op persoon.
Wat is ebola?
Ebola werd voor het eerst gedocumenteerd in de jaren 1970 in Centraal-Afrika. In het geval van de hemorragische vorm van ebola is het sterftecijfer bijzonder hoog: drie op de vier patiënten overlijden als gevolg van inwendige bloedingen. De tropische ziekte is vernoemd naar de Afrikaanse rivier met dezelfde naam waar de ziekte voor het eerst verscheen. Het voorkomen van ebola is beperkt tot Centraal-Afrika. Er zijn echter geïsoleerde gevallen van ebola buiten Afrika geweest, maar die waren allemaal te wijten aan een eerder verblijf van de personen in kwestie in de respectieve gebieden van Afrika. Ebola komt van tijd tot tijd voor bij gelokaliseerde epidemieën waarbij er honderden geïnfecteerde individuen zijn, van wie ongeveer de helft de ziekte overleeft.
Oorzaken
De veroorzaker van de ziekte Ebola behoort tot de groep van virussen die hemorragisch veroorzaken koorts, waaronder de gele koorts en knokkelkoorts virussen De groep van het ebolavirus omvat ook het Marburg-virus, dat verantwoordelijk was voor de dood van verschillende wetenschappers in Marbug in 1967, die het ebolavirus hadden opgelopen in het laboratorium op Afrikaanse apen. Daarom wordt aangenomen dat voornamelijk apen, maar ook knaagdieren, vleermuizen en insecten drager zijn van de gevaarlijke ebola virussen De virussen kunnen ook op mensen worden overgedragen door zieke dieren te eten. Overdracht van mens op mens vindt plaats via lichaamssappen zoals bloed, lichamelijke afscheidingen, of eenvoudig uitstrijkje en druppel infectie Er is waargenomen dat alleen patiënten in de acute fase van de ziekte besmettelijk zijn. Tijdens de incubatieperiode vóór het begin van de ziekte en na herstel, brengen patiënten het ebolavirus niet over.
Symptomen, klachten en tekenen
Schematisch diagram van typische ebola koorts symptomen bij mensen. Bij besmetting met ebola verschijnen de eerste symptomen na twee tot 21 dagen. De belangrijkste symptomen van de ziekte zijn onderdrukt hoofdpijn en pijn in de ledematen, evenals misselijkheid en [[braken] 9. Patiënten ervaren een groeiende [[verlies van eetlust] 9, wat relatief snel leidt tot [[gewichtsverlies
De tijd tussen infectie en het begin van ebola kan variëren van 5 tot 20 dagen. Plotseling begin van hoge koorts, rillingen, erge, ernstige hoofdpijn, zere keel, en pijnlijke ledematen zijn de eerste symptomen van ebola. Griep-achtige symptomen duiden vaak niet meteen op ebola. Later, maag krampen, braken en diarree optreden. In het ernstige hemorragische beloop zijn er stollingsstoornissen van de bloed en, als resultaat, inwendige en uitwendige bloeding. Ebolapatiënten bloeden zichtbaar uit alle slijmvliezen, zoals de ogen, mond en genitaal gebied. Bovendien is er de gevaarlijke inwendige bloeding, vooral in het maagdarmkanaal. De bloed verlies leidt tot schokken, instorting van de bloedsomloop en meervoudig orgaanfalen, waarvan de patiënt in de meeste gevallen overlijdt. Bij de diagnose van ebola wordt het virus gedetecteerd in het bloed, de urine, speeksel of weefselmonsters. In de meeste gevallen geeft de territoriale herkomst van de patiënt of een eerdere reis naar de getroffen gebieden van Afrika al een eerste aanwijzing voor de aanwezigheid van ebola.
Is er een gevaar voor Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland?
De exponentiële progressie van het totaal aantal gemelde ziekten (rood) en sterfgevallen (zwart) sinds het uitbreken van de ebolakoortsepidemie in 2014 tot 1 oktober 2014. Er is geen algemeen ja of nee antwoord op de vraag. Theoretisch is er een klein risico dat reizigers en vluchtelingen uit Afrika ook de Ebola-ziekte in Centraal-Europa introduceren. De Hamburgse virusdeskundige Jonas Schmidt-Chanasit van het Bernhard Nocht Instituut voor Tropische Geneeskunde zei hierover: “Door het internationale luchtverkeer is het mogelijk dat zo'n geval naar Duitsland wordt geïmporteerd. Maar we zullen nooit een uitbraak hebben zoals die in West-Afrika. Onze volksgezondheid zorgsysteem en onze culturele omstandigheden zijn compleet anders. " Een beveiligingsprocedure die al wordt toegepast in risicolanden is de zogenaamde 'exit-screening'. Het gaat om het screenen van passagiers die naar Europa willen vliegen op epidemieën, ebolakoorts en andere symptomen. Als er een vermoeden bestaat dat de reiziger besmet is, wordt een doorvlucht geweigerd. In ieder geval, met uitzondering van Brussels Airlines, vliegen momenteel geen luchtvaartmaatschappijen van de Europese Unie naar de ebola-endemische landen Liberia, Guinee en Sierra Leone. Dit minimaliseert ook de onmiddellijke dreiging voor Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland (vanaf oktober 2014). Er komen echter steeds meer vluchtelingen uit Afrika over land of via de Middellandse Zee naar Europa. Hier is het risico om de ziekte te introduceren groter en onvoorspelbaarder. In Duitsland zijn er nogal wat ziekenhuizen en klinieken met speciale isolatieafdelingen voor patiënten met zeer besmettelijke ziekten zoals ebola. Bijvoorbeeld in Hamburg, Berlijn, Frankfurt am Main, Düsseldorf, Leipzig, Stuttgart, Würzburg en München. In het geval van een uitbraak lopen grotere steden in eerste instantie gevaar, omdat hun luchthavens ze een knooppunt maken voor reizigers en vluchtelingen uit Afrika. Besmettelijke druppel- en uitstrijkjes kunnen dan ook mogelijk zijn in metro's en pendeltreinen. In dunbevolkte gebieden, zoals Mecklenburg-Vorpommern, het Beierse Woud, Hunsrück, Eifel, Emsland en de hoge Alpen, zou het risico op verspreiding van ebola extreem laag zijn. Mocht er zich echter een kettinginfectie voordoen in Duitsland, dan zou de federale overheid de Infection Protection Act (IfSG) kunnen gebruiken om de noodtoestand af te kondigen en geïnfecteerde mensen gedwongen te isoleren en te behandelen om hen te beschermen tegen de rest van de bevolking. Door de moderne medische opleiding van artsen en de uitstekende medische infrastructuur in Europa is er een zeer laag risico op een massa epidemie met het ebolavirus, in tegenstelling tot veel arme landen in Afrika. De president van de Wereldbank, Jim Yong Kim, verwoordde het onlangs heel radicaal: "Duizenden mensen sterven aan ebola in Afrika omdat ze de pech hadden om op de verkeerde plaats in de wereld geboren te worden." Het komt erop neer dat zelfs als sommige mensen in Duitsland het ebolavirus zouden krijgen, de overlevingskansen groot zijn.
Complicaties
Ebola is een viraal besmettelijke ziekte dat is meestal erg ernstig. Het ebolavirus dat de ziekte veroorzaakt, is een van de gevaarlijkste virussen die tot nu toe bekend zijn. De ziekte begint meestal onschadelijk griep-achtige symptomen. Patiënten klagen er vaak over hoofdpijn en pijnlijke ledematen. Al snel verschijnen de eerste complicaties in de vorm van hoge koorts, misselijkheid en braken. Huid huiduitslag en conjunctivitis worden ook regelmatig geobserveerd. Vaak is er ook een verstoring van nier en lever functie. Bloedonderzoek toont regelmatig een verminderd aantal bloedplaatjes en witte bloedcellen Na een paar dagen gaan de andere symptomen gepaard met ernstige interne en externe bloedingen, die voornamelijk de slijmvliezen aantasten. Vooral de ogen en het maagdarmkanaal worden aangetast, maar ook andere organen kunnen worden aangevallen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, falen verschillende organen vaak, vooral de nieren, lever, milt en longen. Ontsteking van de hersenen kan als een verdere complicatie worden verwacht. Bovendien kunnen secundaire bacteriële infecties van de huid of longen komen vaak voor. Bij ernstige ziekteprogressie, een type septicum schokken komt ook regelmatig voor. Patiënten overlijden in deze gevallen vaak hart- mislukking.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als symptomen zoals koorts, rillingen, hoofdpijn, zere keel, spierpijn en verlies van eetlust wordt opgemerkt, is het mogelijk ebola. Iedereen die deze symptomen één tot drie weken na een reis naar een risicogebied ervaart, kan besmet zijn geraakt en moet een arts raadplegen. Medische opheldering is ook nodig als de bovengenoemde klachten niet na uiterlijk twee tot drie dagen zijn verdwenen. Als er interne en externe bloedingen optreden, moet onmiddellijk de dichtstbijzijnde kliniek worden geraadpleegd. Hetzelfde geldt als begeleidende symptomen zoals maag krampen or diarree optreden. Als een Ebola-infectie onbehandeld blijft, shock en uiteindelijk de bloedsomloop instort of hart- mislukking zal onvermijdelijk optreden. Als er dan nog geen arts is gebeld, moeten de hulpdiensten onmiddellijk worden gewaarschuwd. Eerstehulpverleners moeten zorgen eerste hulp ondertussen en breng de spoedarts op de hoogte van de symptomen bij aankomst. In principe moet ebola echter al bij de eerste tekenen worden opgehelderd en behandeld. Wie een concreet vermoeden heeft, bespreekt dit direct met de huisarts en gaat indien nodig direct naar de intramurale behandeling.
Behandeling en therapie
Er is tot op heden geen ebola-specifieke behandeling. Alleen de symptomen van de ziekte worden behandeld, vooral de bloedstollingsstoornissen in de hemorragische vorm van ebola, om de interne en externe bloedingen te stoppen. Intramurale behandeling op isolatieafdelingen is ook een belangrijke maatregel om verdere verspreiding van het virus te voorkomen. Omdat er in Afrikaanse ziekenhuizen meestal slechte hygiënische omstandigheden heersen, komen er vaak lokale epidemische uitbraken voor. Het hoge sterftecijfer van degenen die met ebola zijn besmet in Afrika is voornamelijk te wijten aan een late diagnose en het starten van de behandeling, evenals aan ontoereikende behandelingsopties.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor infectie met een ebolavirus is over het algemeen erg slecht. Het sterftecijfer varieert bijvoorbeeld van 30 tot 90 procent. Hier hangt de dodelijkheid af van het type ziekteverwekker. De overlevings- en herstelkansen verbeteren ook enigszins bij onmiddellijke medische noodhulp. Er is echter geen oorzakelijk verband therapie Het lichaam moet het virus zelf aan. Dit kan echter worden ondersteund door symptomatisch therapie Deze behandeling bestaat uit het stabiliseren van de water en elektrolyt evenwicht in het organisme. Op deze manier kunnen fatale cursussen ontstaan door uitdroging kan verminderd worden. Het grootste gevaar voor het organisme is echter de uitgebreide bloeding in de interne organen Afhankelijk van de intensiteit van de bloeding komt multi-orgaanfalen zeer vaak voor. Er is momenteel geen therapie die het bloeden kunnen stoppen tijdens de acute fase van de infectie. Als het immuunsysteem slaagt erin de ziekteverwekker te bestrijden voordat orgaanfalen optreedt, is er een goede kans op een volledige genezing. Of er zich dan immuniteit tegen de ziekteverwekker zal ontwikkelen, is nog niet definitief vastgesteld. Aangenomen wordt echter dat immuniteit tegen de betreffende ziekteverwekker minstens een paar jaar bestaat. Het grootste risico op infectie is tijdens de ziekte. Nadat de symptomen zijn verdwenen, zijn patiënten meestal niet meer besmettelijk. Het virus wordt echter maanden na infectie nog steeds in het sperma gedetecteerd, zodat overdracht tijdens seksuele contacten zelfs lang na de ziekte mogelijk is.
het voorkomen
Er is nog geen effectieve methode zoals medicatie of vaccinatie om ebola te voorkomen. De eerste experimentele ebola vaccins zal in 2015 in Afrika worden getest. Wetenschappers werken er echter hard aan om de belangrijkste drager van het ebolavirus te identificeren. Alleen dan kan met doelgerichte preventie effectieve preventie worden bereikt maatregelen door contact met deze specifieke vervoerder te vermijden. Sinds 1976 zijn er ongeveer 2500 ebolagevallen geteld, waarvan ongeveer de helft van de patiënten de ziekte heeft overleefd. Aangezien de belangrijkste verspreidingsgebieden in Centraal-Afrikaans Congo, Ivoorkust, Oeganda en Gabon geen toeristische bestemmingen zijn, werd tot de zomer van 2014 geen verspreiding buiten Afrika verwacht. besmette Amerikanen werden overgevlogen naar de Verenigde Staten voor verdere behandeling. Een Spanjaard werd ook naar Spanje gevlogen voor nader onderzoek en behandeling. Op 2014 augustus 19 werd een vrouw in Berlijn in quarantaine geplaatst op de isolatieafdeling van het Charité-ziekenhuis in Berlijn met een vermoeden van ebola. In plaats van ebola leed de vrouw echter aan malaria, zo bleek de volgende dag. Het Federale Ministerie van Buitenlandse Zaken raadt daarom sinds 1 augustus 2014 af om naar West-Afrika te reizen. Gezondheid De organisatie (WHO) riep de ebola-epidemie ook uit tot een internationale noodsituatie.
Nazorg
Maatregelen of opties voor nazorg zijn in de meeste gevallen van ebola ernstig beperkt. In de eerste plaats moet de ziekte zo snel mogelijk door een arts worden behandeld om de dood van de getroffen persoon te voorkomen. Er kan geen zelfgenezing plaatsvinden en de symptomen van de ziekte nemen enorm toe als er geen behandeling wordt gegeven. Om deze reden is de belangrijkste focus bij ebola de vroege opsporing en behandeling van de ziekte, zodat er geen verdere complicaties zijn. In het geval van ebola dient de getroffen persoon zich in ieder geval te isoleren en niet in contact te komen met andere mensen. Dit is de enige manier om verdere infectie te voorkomen. De behandeling wordt meestal uitgevoerd door middel van medicatie. Er moet voor worden gezorgd dat de juiste dosering wordt ingenomen en dat de medicatie regelmatig wordt ingenomen om interne bloedingen en andere symptomen te verlichten. Zelfs nadat de symptomen zijn verdwenen, medische onderzoeken van de interne organen moet worden uitgevoerd om eventuele schade op te sporen en te behandelen. De levensverwachting van de getroffen persoon wordt aanzienlijk verminderd door ebola als de ziekte laat wordt ontdekt en behandeld. Verder maatregelen nazorg zijn in dit geval meestal niet nodig.
Wat u zelf kunt doen
Ebola is acuut levensbedreigend besmettelijke ziekte Vanwege de ernst van de ziekte en het risico op infectie, mogen patiënten onder geen enkele omstandigheid proberen de behandeling zelf onder controle te krijgen. Personen die aan ebola lijden, moeten na de eerste symptomen absoluut en onmiddellijk medische hulp inroepen. Om deze reden zijn er voor patiënten nauwelijks mogelijkheden om zichzelf aan de ziekte te helpen. Op de voorgrond staan de medische instructies, vooral met betrekking tot de inname van medische middelen. Waarschijnlijk is de enige maatregel voor de getroffenen om fysieke activiteiten zoveel mogelijk te stoppen om het lichaam te laten rusten en het gevoel van fysieke zwakte niet te vergroten. Het vermijden van lichaamsbeweging is bijna de enige maatregel waarover patiënten enige controle hebben. Alle andere behandelbeslissingen vallen onder de verantwoordelijkheid van de verantwoordelijke artsen. Om het risico op infectie voor andere mensen te verkleinen, houden patiënten zich strikt aan de quarantainemaatregelen en proberen ze in geen geval de overeenkomstige instructies te negeren. Anders brengen ze het leven van andere mensen acuut in gevaar. Bovendien nemen patiënten alle voorgeschreven medicijnen in, zoals vloeistofvervanging voor diarree symptomen of medicijnen voor inwendige bloedingen. Meestal krijgen ze aangepaste maaltijden of infusies.
