Tularemie is een zeer besmettelijke infectie die in Duitsland zeer zelden voorkomt en door zoogdieren op mensen kan worden overgedragen. Vanwege de pest-achtig natuurlijk en het meest voorkomende voorkomen bij wilde konijnen en hazen, wordt het ook wel konijnenpest genoemd.
Wat is tularemie?
Tularemie wordt veroorzaakt door de bacterie Francisella tularensis en is daarom een bacteriële infectie. Omdat de ziekte overdraagbaar is van kleine zoogdieren op mensen, wordt dit een zoönose genoemd. In Duitsland is de ziekte zeer zeldzaam, de meest voorkomende komt voor in Noordoost-Europa, Azië en Noord-Amerika. Afhankelijk van de plaats van binnenkomst van de ziekteverwekker, treden verschillende manifestaties van tularemie op. Het klinische beeld kan variëren afhankelijk van de plaats van binnenkomst van de ziekteverwekker, enkele voorbeelden zijn:
Ulceroglandulaire tularemie: ulceratie op de plaats van binnenkomst en plotselinge koorts.
Glandulaire tularemie: zwelling van de lymfeklieren
Buiktularemie: tyfusachtig ziektebeeld, zwelling van de milt en lever, diarree en pijn in de buik (organen van de buikholte worden aangetast)
Intestinale tularemie: buikpijn en diarree, braken en misselijkheid
Oorzaken
De onderliggende oorzaak van tularemie is een bacteriële infectie met Francisella tularensis. Teken, vlooien, en luizen kunnen dienen als reservoirs voor de bacterie, en het kan ook tot drie jaar overleven in bevroren konijnenvlees. Parasieten die de ziekteverwekker dragen, kunnen de bacterie via een beet overbrengen op zowel mensen als zoogdieren. Andere infectieroutes met tularemie komen via contact met geïnfecteerde zoogdieren. Dit contact kan de vorm hebben van beten of krassen van geïnfecteerde dieren; het is ook mogelijk om de ziekteverwekker op te pikken door direct contact met uitwerpselen of bloed van besmette dieren. Direct contact is echter niet nodig om geïnfecteerd te raken met tularemie; de pathogeen tularemie kan ook via de lucht worden ingenomen of besmet water.
Symptomen, klachten en tekenen
Konijn pest veroorzaakt verschillende symptomen bij dieren en mensen. De gelijknamige knaagdieren ontwikkelen meestal enkele dagen na infectie bloedvergiftiging, die zich over het hele lichaam verspreidt. Getroffen dieren zijn meestal aanwezig met koorts, verhoogde ademhalingsfrequentie en vergroot weefselvocht knooppunten en milt Bovendien lijken de dieren ernstig verzwakt. In de meeste gevallen sterven de knaagdieren eraan bloed vergiftiging ongeveer twee weken na infectie. Besmette honden sterven meestal niet aan een konijn pest, maar ze kunnen na infectie hondenziekte-achtige symptomen krijgen. Bij mensen gaat infectie met de Francisella tularensis-bacterie meestal onmiddellijk gepaard met symptomen die lijken op die van een griep-achtige infectie. Patiënten hebben er in eerste instantie last van koorts en hoofdpijn Deze symptomen gaan vaak gepaard met misselijkheid en braken Veel patiënten ervaren ook zwelling van de weefselvocht knooppunten op de plaats waar de bacterie het lichaam is binnengekomen. Als de infectie niet wordt herkend en behandeld met antibiotica, een levensbedreigend voorwaarde kan zich ontwikkelen. Dit wordt vaak aangekondigd door ernstig rillingen en pijn in de buik Veel patiënten ervaren ook ernstig keelholteontsteking Bij mensen gaat haaskoorts niet gepaard met symptomen die specifiek zijn voor de ziekte, dus het kan alleen onomstotelijk worden opgespoord bloed analyse.
Diagnose en verloop
De diagnose van tularemie is vaak niet doorslaggevend en wordt soms zelfs helemaal niet gesteld, aangezien het beloop van de ziekte soms lijkt op dat van een griep-achtige infectie. Tularemie kan echter worden afgeleid uit de veel voorkomende symptomen, zoals ulceratie van de huid en zwelling van de weefselvocht knooppunten. Een directe diagnose is echter alleen mogelijk door middel van dierproeven. Hiervoor wordt bloed afgenomen en in een proefdier geïnjecteerd. Als de ziekteverwekker aanwezig is, kan dit worden gedetecteerd door de vorming van antilichamen van het proefdier, maar er moet worden opgemerkt dat vanwege de gelijkenis van de tularemie met de thymus ziekteverwekker, kan een valse diagnose worden gesteld. Bij mensen is de incubatietijd 1 - 10 dagen, waarna de typische symptomen optreden. Als tularemie vroeg wordt herkend en op de juiste manier wordt behandeld met antibioticazijn er nauwelijks complicaties, maar als de ziekte onbehandeld blijft, leidt dit in 30% van alle gevallen tot de dood. Als de ziekte eenmaal is overwonnen, is er echter levenslange immuniteit tegen de tularemie-pathogeen.
Complicaties
Bij afwezigheid van of onvoldoende behandeling kan tularemie verschillende aandoeningen veroorzaken waaruit ernstige complicaties kunnen voortvloeien. Kenmerkend voor hazenkoorts is de opvallende zwelling van de lymfeklieren op de plaats van infectie, die soms gepaard gaat met koorts en een algemeen gevoel van ziekte. Bij een ernstig beloop stijgt de koorts tot boven de 40 graden Celsius, waardoor cardiovasculaire symptomen ontstaan, uitdrogingen andere complicaties. Sommige patiënten hebben er ook last van pijn in de buik en migraine, beide geassocieerd met ernstige malaise en een afname van de kwaliteit van leven. De karakteristiek keelholteontsteking kan zich verspreiden en mogelijk veroorzaken ontsteking van de sinussen of zelfs longontsteking Konijnenplaag bevordert ook de ontwikkeling van zweren op de huid, die ook ontstoken kunnen raken of bloedingen en littekens kunnen veroorzaken. Medicamenteuze behandeling met antibiotica zoals doxycline of gentamycine gaat soms gepaard met bijwerkingen en interacties Gastro-intestinale klachten zijn bijzonder problematisch, omdat deze correleren met de symptomen van tularemie en dus ernstig kunnen veroorzaken pijn en koorts. Langdurig gebruik van de overeenkomstige preparaten kan gevoelige schade aan de interne organen, vooral de lever, nieren en hart-.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
In het geval van tularemie is de getroffen persoon in ieder geval afhankelijk van een medisch onderzoek en behandeling, aangezien deze ook niet tot een zelfstandige genezing kan komen. Hoe eerder de ziekte wordt ontdekt, des te beter is meestal ook het verdere verloop. In het ergste geval kan tularemie zelfs leiden tot de dood van de getroffen persoon, dus neem contact op met een arts bij de eerste symptomen en tekenen van de ziekte. Een arts moet worden geraadpleegd in geval van tularemie als de getroffen persoon lijdt aan een verhoogde ademhalingsfrequentie en als de patiënt milt is aanzienlijk vergroot. Verder zijn de symptomen van gemeenschappelijk griep kan ook wijzen op deze ziekte. De meeste patiënten lijden aan ernstige pijn in de buik en ook ontsteking in de keel of keelholte. Als de symptomen van de griep na een paar dagen niet verdwijnen, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd. In het geval van tularemie kan ofwel een huisarts ofwel direct een ziekenhuis worden bezocht.
Behandeling en therapie
Een behandeling van tularemie wordt gedaan met een antibioticum, dit kan doxycline zijn, ciprofloxacine or gentamycine, met het grootste succes met streptomycine. Sulfonamiden en penicilline moet worden vermeden vanwege resistentie van de ziekteverwekker. De antibioticum gekozen moet worden genomen gedurende 10 - 17 dagen om terugval en volledige genezing van tularemie te verzekeren.
het voorkomen
Er bestaat al een vaccin tegen tularemie, maar het is niet verkrijgbaar op de Duitse markt. Preventie tegen tularemie is echter ook mogelijk door zich aan eenvoudige gedragsregels te houden. Bij contact met wilde dieren moeten altijd wegwerphandschoenen worden gedragen en contact met verdachte dieren moet helemaal worden vermeden. Bovendien moeten stofdichte ademhalingsmaskers worden gedragen bij het verwerken van wilde dieren, waaronder het villen en strippen. Dierenartsen, bosarbeiders en jagers vormen in dit opzicht speciale risicogroepen.
Nazorg
Bij tularemie (konijnenpest) wordt de mate van follow-up bepaald door het type ziekteverwekker en de ernst van het ziekteproces. ziekteverwekkers van tularemie kan in wezen de "F. tularensis ”subtype en het“ holarctica ”subtype. Het subtype 'F. tularensis ”komt veel voor in Noord-Amerika. In 30 tot 60 procent van alle onbehandelde gevallen van de ziekte leidt de ziekteverwekker tot de dood van de besmette persoon. Bij overlijden richt de nazorg zich op het omgaan met verdriet. Voor eerstegraads familieleden wordt psychologische begeleiding of zorg aanbevolen door artsen. Het "holarctica" -subtype komt bijna uitsluitend voor in Europa. De kans op overlijden aan tularemie veroorzaakt door het "holarctica" -subtype neigt naar nul. De therapie van tularemie wordt aanbevolen zowel voor het subtype 'F.tularensis' subtype als voor het 'holarctica'-subtype worden altijd klinisch gestart met medicatie (ciprofloxacine als monotherapie). Na het klinische verblijf, het medicijn therapie wordt tijdens de follow-up ongeveer 14 dagen voortgezet. Om het succes van het therapiebloedanalyses worden ook meegenomen in de follow-up. Vaak is er in het geval van het "holarctica" -subtype zelfs spontane genezing. Met het subtype “F. tularensis ”, aan de andere kant is een ernstig ziekteverloop regelmatig te verwachten. Secundaire symptomen zoals endocarditisernstige bloedvergiftiging, longontsteking en lever en nier mislukking kan optreden. Naast het voortzetten van de medicamenteuze behandeling ligt de focus van de nazorg dan aanvullend op symptoomzorg.
Hier is wat u zelf kunt doen
Tularemie wordt behandeld met antibiotica zoals streptomycine or gentamicine De medicijnen moeten strikt worden ingenomen zoals voorgeschreven door de arts. Bovendien is een vroege start van de therapie belangrijk om een ernstig ziekteverloop te voorkomen. Medische behandeling kan ondersteund worden door bedrust en een aangepast dieet Het verzwakte lichaam heeft voldoende vocht en voedingsstoffen nodig, vooral in de acute fase van de ziekte. Later een licht dieet moet worden gegeten om verdere belasting van het geïrriteerde maagdarmkanaal te voorkomen. Omdat de voorwaarde wel leiden Om conjunctivaal ongemak te voorkomen, is autorijden niet toegestaan. Het bedienen van zware machines is ook verboden. Bij uitwendige ontstekingen of zweren kunnen verzorgingsproducten van de apotheek helpen. In overleg met de arts, zalven gemaakt van natuurlijke stoffen kan worden geprobeerd. Zwangere vrouwen bij wie haaskoorts is vastgesteld, moeten contact opnemen met een gespecialiseerde kliniek. Sinds het gebruik van sterke antibiotica in zwangerschap is niet toegestaan, er moeten alternatieve behandelingsmethoden worden gekozen. Dus in het geval van haaskoorts is het in principe de regel om het rustig aan te doen en te rusten, in combinatie met het opvolgen van de instructies van de arts. De getroffenen kunnen informatie uitwisselen met andere patiënten op internetfora of in een gespecialiseerd centrum. Ondersteuning van een partner of andere verzorger is ook belangrijk.
