Diagnose
De diagnose spierverharding wordt puur klinisch gesteld. Dit betekent dat er geen invasieve maatregelen zoals bloed bemonstering of beeldvorming zijn nodig voor de diagnose. Veel belangrijker is een goed fysiek onderzoek waarin de spier wordt gepalpeerd en zijn functie wordt getest.
Klassiek is het pijnlijk bij palpatie en voelt het verhard aan. Als spierverharding bijzonder uitgesproken is, kan de verharde spier alleen als een 'pakket' worden bewogen tijdens een lichte massage en is vaak zichtbaar als een "spierbult". tevens de medische geschiedenis kan informatie geven over de oorzaak van de verharding van de spier.
Dit is de beste manier om spierverharding in de rug op te lossen
Beweging is essentieel voor geharde spieren. Voor de getroffenen betekent dit mobiliseren ondanks pijn en het bewegen van de spieren in de rug. Vaak is precies het tegenovergestelde het geval: gebrek aan beweging is de trigger voor verharde spieren in de rug.
Als slechts één kant van de rugspieren wordt belast, worden individuele spieren overbelast en daardoor hard. Als getroffenen aandacht besteden aan een uitgebalanceerde training van al hun spiergroepen, kunnen ze bij zware belasting andere spiergroepen ontlasten. Bovendien bevordert de beweging de bloed circulatie in de spieren en stofwisselingsproducten kunnen worden verwijderd en belangrijke energieleveranciers en elektrolyten kan naar de spier worden getransporteerd.
In het geval van zeer pijnlijke en aanhoudende spierverharding, warmte in combinatie met een lamp massage kan nuttig zijn om de meeste spierverharding te behandelen. Deze maatregelen vervangen echter niet de actieve beweging van de spieren, omdat ze niet alle bereiken spiervezel en hebben alleen een acuut symptoomverlichtend effect. De enige genezende en preventieve maatregel is een evenwichtige training van de rugspieren.
Het maakt niet uit of het wordt gedaan door middel van vrijetijdsactiviteiten, competitiesport of fysiotherapie. Er zijn verschillende huismiddeltjes die kunnen worden gebruikt tegen spierverharding. Het is volledig in handen van de betrokken persoon, die hij of zij als effectief beschouwt.
Een populair huismiddeltje is het aanbrengen van zogenaamde aardappelkussens op de verharde spier. Hiervoor worden aardappelen gekookt, gepureerd terwijl ze nog warm zijn en vervolgens in een droge doek gewikkeld. Het doel hiervan is om lokaal te promoten bloed circulatie en om de goede warmteopslagcapaciteit van de aardappel te benutten voor een langdurige toepassing.
Als alternatief kan natuurlijk een graankussen of een warmwaterkruik op het aangetaste gebied worden geplaatst. Een verouderd huishoudelijk middel is om de schil in te wrijven met appelazijn of Weinbrandt. Hoewel externe toepassing de bloedcirculatie op korte termijn bevordert, beschadigen de vloeistoffen de natuurlijke beschermende film van de huid en bevorderen zo lokale intolerantiereacties en bacteriële infecties.
In plaats van kruiden of oliën toe te passen, moeten getroffen personen daarom liever massage het gebied als het voor hen toegankelijk is. Lichte druk en trekken aan het getroffen gebied kunnen de spanning in de spiervezels veel beter verlichten. Als de spierverharding niet met de hand kan worden bereikt, stretching oefeningen kunnen net zo goed effect hebben.
Het principe van stretching spiervezels zijn te vergelijken met een massage, aangezien beide methoden de spieren mechanisch strekken. De samengetrokken spiervezels moeten zichzelf gladstrijken tijdens de stretching proces en de spanning wordt dus bewust onderbroken. Om te voorkomen dat de spanning terugkeert, moet de rektoestand echter worden gehandhaafd totdat de stofwisselingsproducten die zich in de spier hebben opgehoopt, door de bloedsomloop zijn verwijderd.
Als het rekken correct wordt uitgevoerd, kan het dus heel goed spierverhardingen loslaten. Het vereist echter regelmatig gebruik. In principe worden alle preparaten die de bloedcirculatie bevorderen, aanbevolen.
Een voorbeeld van een zalf die de bloedcirculatie bevordert, is de Finalgon zalf. Hoewel het onaangenaam is om te gebruiken, omdat het een sterk veroorzaakt brandend gevoel en bijbehorende roodheid op de huid, het verhoogt effectief de bloedcirculatie en dus de verwijdering van zure metabolische producten uit de spier. Als alternatief kan Voltaren zalf worden gebruikt, waarbij dit vooral alleen helpt tegen de pijn.
Het is geheel aan de smaak en ervaring van de getroffene of hij of zij liever warmte of koude gebruikt voor spierverharding. De meerderheid geeft echter de voorkeur aan verwarmende kompressen, omdat dit direct de bloedcirculatie in de spier stimuleert en de spanning dan langzaam kan worden vrijgegeven. Koud werkt pas in een tweede stap spierverharding tegen. Het verdooft eerst de gevoelige zenuwuiteinden in het aangetaste spierdeel, waarna de getroffen persoon zich beter kan bewegen.
Dit zorgt er op zijn beurt voor dat de aangetaste spier wordt uitgerekt en als gevolg daarvan wordt de bloedtoevoer ernaar verbeterd. Het tapen van spieren is bedoeld om de spanning van de spiervezels te verminderen. Stel je voor dat de tape de spieraanhechtingen spalkt en zo de belasting van de spiervezels vermindert.
Hierdoor wordt de spier ontspannen en kunnen de vezels in rust regenereren. Het nadeel van tapen is echter dat het effect niet lang aanhoudt, omdat compenserende andere spiergroepen bij bepaalde bewegingen meer gespannen raken, wat weer kan leiden tot nieuwe spierverharding. Daarnaast neemt de elastische werking snel af afhankelijk van de kwaliteit van de tape en is daardoor vaak niet voldoende effectief.
Fasciatherapieën zijn bedoeld om verklevingen van de spiermantels (= fascia) los te maken en zo de beweeglijkheid van de individuele spiergroepen te verbeteren. Daartoe dienen patiënten het aangetaste lichaamsdeel ritmisch heen en weer te bewegen over een zogenaamd fascia-rol zodat de verklevingen mechanisch kunnen worden losgemaakt. Helaas is dit vaak pijnlijk en wordt het zelfs door gezonde mensen niet verdragen.
Als de spieren verhard zijn, is de therapie bijzonder onaangenaam. Als een spierverharding echter al door andere maatregelen is opgelost, is het een goede methode om verdere verharding te voorkomen. Het gebruik van injecties om verharde spieren los te maken, moet worden gereserveerd voor chronische spierspanning.
Dit is echter niet zozeer klassieke spierspanning, maar eerder spasticiteit met een hoge mate van lijden van de betrokkene. De enige uitzondering op het gebruik van injecties in acute gevallen zijn sterk pijnlijke spasmen, die niet kunnen worden beëindigd door andere maatregelen, zoals de toediening van magnesium als bruistablet. In dergelijke gevallen kan een arts geven magnesium intraveneuze of zelfs speciale medicatie zoals anti-epileptica in gerechtvaardigde individuele gevallen.
