Diagnose | Oplichting

Diagnose

Bij de diagnose van zwaaien duizeligheidspeelt een gedetailleerde anamnese met betrekking tot triggerende factoren, duur, kracht, etc. een belangrijke rol. De diagnose van fobie zwendel is gebaseerd op een typisch medische geschiedenis en de afwezigheid van fysieke en neurologische afwijkingen.

Verdere onderzoeken dienen om andere oorzaken uit te sluiten. Deze omvatten onder meer de aansturing van de visuele en gehoororganen, het oriënterend onderzoek met Frenzel bril (bril die ervoor zorgt dat de ogen niet "gefocust" worden) om een ​​zogenaamd nystagmus en het spoelen van de buitenkant gehoorgang bij het oor, neus- en keelarts om de functie van het vestibulaire systeem te controleren. In onduidelijke gevallen kunnen beeldvormingsprocedures zoals ultrageluid of een CT (computertomografie) en een MRT (magnetische resonantie beeldvorming) worden gebruikt.

Ruimtelijke massa's, bijvoorbeeld een akoestisch neuroma, kunnen op deze manier worden gedetecteerd. Er is geen specifiek onderzoek bij de diagnose van het zogenaamde cervicogene syndroom. Na definitieve uitsluiting van alle andere ziekten kan de diagnose cervicaal wervelkolomsyndroom worden overwogen. In het geval van spier spanningen, de getroffen personen vallen vaak op door een kromme hoofd positie.

Bij een routineonderzoek door een oogarts, visuele stoornissenkunnen algemene ziekten en ziekten van het oog zelf worden opgespoord. Bij een compleet onderzoek niet alleen het gezichtsvermogen, maar ook de oogfundus inclusief bloed schepen en de intraoculaire druk worden gecontroleerd. Jaarlijkse controles vervullen een preventieve functie bij aanwezigheid van bepaalde ziekten.

Frequentieverdeling

Duizeligheid komt relatief vaak voor, met 15%, vergeleken met alle soorten duizeligheid. Fobisch duizeligheid is het meest voorkomende type duizeligheid bij de bevolking, samen met vestibulaire neuronitis en benigne paroxismale positionele duizeligheid.

Symptomen

Een typisch symptoom van zwaaiende duizeligheid is de paniekachtige angst om te vallen, die optreedt bij aanvallen. Getroffen personen vallen meestal niet, maar klagen over onzekerheden bij het staan ​​en lopen. Vaak wordt een duizelig gevoel gemeld.

Van buitenaf gezien lijken er geen afwijkingen aanwezig te zijn. Verder zijn er vegetatieve symptomen zoals hartkloppingen, zweten en een lichte tremor (beven) kan in verband worden gebracht met de symptomen van duizeligheid. Braken en misselijkheid zijn niet typisch voor fobie zwendel.

In combinatie met alcohol en lichamelijke activiteit verbeteren de symptomen. Hoofdpijn zijn soms een begeleidend symptoom. Als de oorzaak een cervicaal wervelsyndroom is, hoofdpijn en duizeligheid kunnen in combinatie voorkomen.

Als voor het eerst hevige hoofdpijn optreedt, moet een hersenbloeding in ieder geval worden uitgesloten. Als de symptomen daarentegen gepaard gaan met uitgesproken duizeligheid, kan dit wijzen op vestibulair migraine. Voorts hoofdpijn komen ook voor in de context van kinetosen.

De zwaaiende duizeligheid kan gepaard gaan met visuele afwijkingen. Getroffenen ervaren hun omgeving als wazig, zien strepen of flikkeren van licht. Misselijkheid en braken zijn typische symptomen van duizeligheid, die optreedt in de context van zeeziekte, reisziekte of vliegreizen.

Bij patiënten met duizeligheid, duizeligheid tijdens het liggen wordt meestal niet waargenomen. In dit geval is het goedaardige paroxismale positionele duizeligheid is waarschijnlijker aanwezig, wat vaak met deze symptomen wordt geassocieerd. Het moet worden uitgesloten als een differentiële diagnose.

Patiënten met duizeligheid klagen vaak over onzeker lopen. Dit is het gevolg van onvoldoende oriëntatie in de kamer. De hersenen krijgt permanente feedback van de spieren, visuele prikkels en het orgaan van evenwicht over de positie en oriëntatie van het lichaam.

Als een van deze componenten ontbreekt, kunnen de andere systemen deze koppeling mogelijk nog compenseren. Het is bijvoorbeeld nog steeds mogelijk om met gesloten ogen overeind te blijven zonder duizelig te worden. Als er echter een ziektegerelateerd proces plaatsvindt, is het mogelijk dat de evenwicht van de eigen informatiesystemen van het lichaam wordt niet meer onderhouden.

De hersenen krijgt dan niet langer voldoende of zelfs mogelijk onjuiste feedback over de lichaamshouding, wat kan leiden tot een gevoel van duizeligheid. De therapie van deze looponzekerheid hangt af van de onderliggende oorzaak. Deze kunnen veelzijdig zijn.

Een veel voorkomende oorzaak van loopstoornissen zijn neurologische aandoeningen. Zoals hierboven vermeld, kan spanning in bepaalde spieren echter ook een dergelijke onbalans veroorzaken. Dit kan met gericht worden tegengegaan ontspanning opdrachten.

Een medisch onderzoek door een KNO-arts kan ook nuttige informatie opleveren, omdat er mogelijk sprake is van een aandoening van het orgaan van evenwicht in het binnenoor. Als de onzekerheid van het lopen maar in geringe mate uitgesproken is, kan het ook helpen om je tijdens het lopen bewust te concentreren op het fixeren van bepaalde voorwerpen in de kamer. Dit bevordert het visuele informatiesysteem. Als dit niet mogelijk is, moet een oogheelkundig onderzoek worden uitgevoerd. Hier vind je het hoofdartikel loopstoornis