Synoniemen
Vestibulair apparaat, vestibularis-orgaan, vestibulair orgaan, vestibulair evenwicht, bewegingscoördinatie, duizeligheid, vestibulair orgaanfalen
Introductie
Het menselijke evenwichtsorgaan bevindt zich in het binnenoor, in het zogenaamde labyrint. Er zijn verschillende structuren, vloeistoffen en sensorische velden bij betrokken, die rotatie- en lineaire versnellingen meten om het evenwicht van het lichaam te behouden en ruimtelijke oriëntatie mogelijk te maken door een constant gezichtsveld te behouden.
Anatomie
Het evenwichtsorgaan bevindt zich samen met een deel van het gehoororgaan in het binnenoor, die zich in een gedeelte van het schedel riep het petrous bot. Deze structuren staan bekend als labyrinten, waarbij benige labyrinten worden onderscheiden van vliezige labyrinten. Beenderige labyrinten zijn onderling verbonden holtes die in het bot zijn ingebed.
Het begint met een atrium (vestibulum) dat verder naar voren gaat in het slakkenhuis (deel van het gehoororgaan) en achterwaarts in de halfcirkelvormige kanalen (deel van het evenwichtsorgaan). Dit benige labyrint bevat een waterheldere vloeistof, perilymfe genaamd, waarin het vliezige labyrint drijft. De perilymfe volgt de structuur van het benige labyrint en vertegenwoordigt dus zijn uitlaatklep.
Het is ook gevuld met een vloeistof, de stroperige endolymfe. Een andere afdeling van het labyrint is vestibulair en cochleair. Het slakkenhuis behoort tot het gehoororgaan, terwijl het vestibulaire het orgaan van vormt evenwicht en bestaat uit verschillende onderling verbonden delen: De bogen staan loodrecht op elkaar.
Ten opzichte van de lichaamsassen wijkt de bovenste 45 graden af van het middenvlak (de spiegelas van het lichaam lopend door de hoofd en voeten), wijkt de achterkant 45 graden af van het frontale vlak en de laterale 30 graden wijkt af van het horizontale vlak. Het vliezige labyrint bevat verschillende sensorische velden, het zogenaamde sensorische epithelia, die verantwoordelijk zijn voor het verwerven van de evenwicht parameters. Bij Sacculus en Utriculus zijn dit de Macula sacculi en de Macula utriculi (Macula = vlek), die haaks op elkaar staan.
In de bogen zijn dit de 3 cristae ampullares (crista = lies). De informatie die via deze sensorische velden wordt verkregen, wordt doorgegeven aan de vestibulaire zenuw, de vestibulaire zenuw, met behulp van de sensorische cellen en van daaruit naar zijn zenuwkernen, de vertibulaire kernen in de hersenen stam. Van daaruit zijn er verbindingen met de hersenen (gyrus postcentralis), de spinal cord, andere delen van de hersenstam, de cerebellum, de spieren van de ogen en andere delen van de spieren.
- Sacculus (kleine zak)
- utriculus
- 3-bogen kanalen = Ductus halfcirkelvormig (halfcirkelvormige kanalen) à boven, achter en lateraal
De structuur van de verschillende sensorische epitheel is vergelijkbaar met uitzondering van kleine verschillen. Er zijn altijd sensorische cellen, de haar cellen, en ondersteunende cellen, waarin de haarcellen zijn ingebed. Elk haar cel heeft verschillende celextensies, namelijk een lange (Kinozilium) en meerdere korte (Stereozilien).
Deze zijn met elkaar verbonden door een punt aan de linkerkant, die kan worden voorgesteld als touwachtige structuren tussen de individuele cilia (cilium = cilia). Boven de haar en ondersteunende cellen is er een geleiachtige massa, die afhankelijk van de locatie een andere structuur heeft. Boven de maculae in sacculus en utriculus bevindt zich een zogenaamd gelatineus statolietmembraan, dat zijn naam dankt aan ingebedde calcium carbonaatkristallen (= statolieten).
De celextensies van de haarcellen steken in dit membraan uit. Ze zijn echter niet direct ondergedompeld in het membraan, maar worden nog steeds omgeven door een nauwe endolymfe bevattende ruimte. De cristae van de bogen worden daarentegen bedekt door de cupula, ook een gelatineuze massa, waarin ook de celextensies uitsteken.
In zowel de maculae als de cristae zijn de haarcellen gekoppeld aan de vestibulaire zenuw via synaptische verbindingen bij het evenwichtsorgaan. Het sensorische epitheel is omgeven door andere epitheel, maar zijn groter en steken erboven uit. Ook de vloeistoffen die in het labyrint aanwezig zijn, hebben een bijzondere samenstelling.
De perilymfe die het vliezige labyrint omgeeft, bevat een waterige elektrolytbevattende vloeistof die lijkt op die van de interstitiële vloeistof in het lichaam. natrium inhoud is hoog, maar de kalium inhoud is laag. Het mechanisme van perilymfevorming is niet goed begrepen; de verbinding met de subarachnoïdale ruimte van de hersenen, die zich tussen de hersenen en de hersenvliezen, speelt waarschijnlijk een rol. De endolymfe in het vliezige labyrint is ook een vloeistof, maar bevat in tegenstelling tot de perilymfe weinig natrium en veel kalium. De endolymfe wordt geproduceerd door structuren in zowel het vestibulaire labyrint als het cochleaire labyrint (stria vascularis). De verschillende inhoud van elektrolyten (= ionen) is belangrijk voor de excitatie van de sensorische cellen, die informatie kunnen doorgeven aan de hersenen.
