Synoniemen in bredere zin
- Slijtage-gerelateerde wervelkolomziekte
- Slijtage van de wervelkolom
- Spinale degeneratie,
- Degeneratie van de wervelkolom
- Slijtage van de wervelkolom
- Lumbale wervelkolom syndroom
- Cervicale wervelkolom syndroom,
Definitie
Degeneratief (slijtage-gerelateerd) spinale ziekten (rugklachten) omvatten verschillende ziektebeelden die afzonderlijk of samen kunnen voorkomen en waarvan het gemeenschappelijke kenmerk leeftijdsgebonden is. De lumbale wervelkolom wordt het vaakst aangetast. De degeneratieve spinale ziekten (rugklachten) zijn in wezen
- Wervelkanaalstenose (vernauwing van het wervelkanaal)
- Spondylartrose (artrose van de kleine wervelgewrichten = facetsyndroom)
- Spondylose Osteochondrose (slijtage van de tussenwervelschijven en wervellichamen)
- Degeneratieve spondylolisthesis (Pseudospondylolisthesis = slippen van het wervellichaam)
Anatomie
De wervelkolom bestaat uit de wervels, de tussenwervelschijven (= tussenwervelschijven) en bijbehorende ligamenten, die tot taak hebben de wervelkolomstructuren te verbinden en te stabiliseren. De menselijke wervelkolom bestaat uit 33 - 34 wervellichamen, die zijn gedifferentieerd volgens hun verschillende verantwoordelijkheidsgebieden. Dienovereenkomstig wordt onderscheid gemaakt tussen zeven halswervels van de zogenaamde cervicale wervelkolom, twaalf borstwervels van de zogenaamde thoracale wervelkolom, vijf lendenwervels van de lumbale wervelkolom, vijf sacrale en coccygeale wervels. De laatste twee hierboven genoemde wervels versmelten op de leeftijd van 20 tot 25 jaar om de heiligbeen en stuitbeen. De wervelkolom vormt de zogenaamde wervelkanaal waarin de spinal cord ligt.
Pathologie
De slijtage van de tussenwervelschijf begint al in de jaren twintig van een persoon. Het kan leiden tot een uitpuilende of hernia (med. Nucleus pulposus prolapsus of NPP).
Het toenemende waterverlies van de tussenwervelschijven leidt tot een afname van de hoogte van het tussenwervellichaamgedeelte (osteochondrose). De gevolgen zijn overbelasting van de kleine wervel gewrichtenslecht functioneren van de wervelkolombanden en een sluipende instabiliteit van het bewegingssegment van de wervelkolom, bestaande uit twee wervellichamen en de tussenwervelschijf tussen hen. De basis- en bovenplaten van de wervellichamen worden door de verlaging meer belast tussenwervelschijf.
Het lichaam reageert hierop door het bot in het gebied van deze structuren samen te drukken (sclerotherapie), wat te zien is op röntgenfoto's. Het lichaam probeert de sluipende instabiliteit van de wervelkolom tegen te gaan door benige aanhechtingen aan te brengen op de wervellichamen (osteofyte exofyten), die steun zoeken in de omgeving. Bij zeer vergevorderde instabiliteit kan een slijtage-gerelateerde kromming van de wervelkolom ontstaan, waardoor de statica van de wervelkolom verder verzwakt (degeneratieve scoliose).
De veranderde statica van de wervelkolom verandert ook de punten van oorsprong en aanhechting van de spieren en ligamenten van de wervelkolom, waarbij sommige spieren en ligamenten te dichtbij en korter worden en andere te veel worden uitgerekt. Beide factoren leiden tot verzwakking van deze structuren door functieverlies. Er kan pijnlijke spierhardheid (myogelosen van spierharde spanning) ontstaan.
Een incongruente positie van de Vertebrale lichaam gewrichten in relatie tot elkaar leidt tot prematuur kraakbeen slijtage van de gezamenlijke partners. Dezelfde processen die bekend staan om knie of heup gewricht artrose dan optreden. Dit leidt tot gewrichtsontsteking, zwelling en verdikking van de capsule, en zelfs sneller dan bij de grote gewrichten, tot gewrichtsvervorming. Het algemene beeld van een wervelgewricht artrose (spondylartrose = facet syndroom) is tevoorschijn gekomen. Door instabiliteit veroorzaakte verschuivingen in de wervellichamen (spondylolisthesis-pseudospondylolisthesis), verdikking van de wervelgewrichtsstructuren, bot wervelkanaal aanhechtingen, schijfuitsteeksels en verdikking van de wervelbanden (ligamentum flavum) kunnen uiteindelijk leiden tot een aanzienlijke vernauwing van het wervelkanaal (wervelkanaalstenose) en druk uitoefenen op de spinal cord zelf of de uitgaande zenuwwortels.
