Lymfoom (ziekte van Hodgkin)

Lymfoom (Hodgkin-lymfoom of voorheen de ziekte van Hodgkin) is een kwaadaardige ziekte van het lymfestelsel waarbij weefselvocht cellen degenereren. Een typisch symptoom is gezwollen weefselvocht knooppunten, maar deze veroorzaken geen pijn​ Andere tekenen kunnen algemeen ongemak zijn, zoals 피로, koorts en aanzienlijk gewichtsverlies. weefselvocht knooppunt kanker is meestal goed te behandelen met chemotherapie en / of straling therapie​ Het stadium waarin de lymfeklier kanker wordt gediagnosticeerd is de meest doorslaggevende factor voor de kans op genezing. Kanker: deze symptomen kunnen waarschuwingssignalen zijn

Hodgkin-lymfoom en non-Hodgkin-lymfoom.

Een zwelling of vergroting van een lymfeklier wordt een lymfoom​ Zo'n tumor kan goedaardig of kwaadaardig zijn. Voor kwaadaardige tumoren maakt de medische wetenschap onderscheid tussen Hodgkin-lymfoom (de ziekte van Hodgkin, lymfogranulomatose) en non-Hodgkin-lymfoom​ De term niet-Hodgkin-lymfoom wordt gebruikt om te verwijzen naar alle kwaadaardige lymfomen die dat niet zijn de ziekte van Hodgkin​ Hier vindt u gedetailleerde informatie over niet-Hodgkin's lymfoom.

Wat is lymfoom?

De term lymfoïde kanker is niet uniform gedefinieerd. Soms wordt het gebruikt om naar alle vormen van kwaadaardig lymfoom te verwijzen, maar vaak betekent de term alleen Hodgkin-lymfoom. Wanneer in dit artikel naar lymfoïde kanker wordt verwezen, betekent dit meestal de ziekte van Hodgkin. De ziekte van Hodgkin is relatief zeldzaam in vergelijking met andere vormen van kanker in Duitsland. Bij ongeveer 2 tot 3 mensen per 100,000 inwoners wordt de diagnose gesteld lymfeklierkanker elk jaar. Vooral kinderen, adolescenten en jonge volwassenen worden getroffen, en Hodgkin-lymfoom is een van de meest voorkomende kankers onder hen. De tumorziekte kan echter ook op oudere leeftijd optreden. De ziekte van Hodgkin wordt vooral vaak gediagnosticeerd bij mensen tussen de 20 en 30 jaar en tussen de 60 en 70 jaar. Mannen worden vaker getroffen dan vrouwen, de verhouding is 3: 2. Kenmerkend voor de ziekte van Hodgkin is dat bepaalde celtypen worden gedetecteerd in de lymfeklieren​ De zogenaamde Sternberg-Reed-cellen ontstaan ​​uit gedegenereerde B lymfocyten, die zich ongecontroleerd vermenigvuldigen en niet doodgaan. De B. lymfocyten behoren tot het wit bloed cellen, die op hun beurt een belangrijke rol spelen bij de immuunafweer en deel uitmaken van het zogenaamde lymfestelsel (lymfestelsel). Vanwege het grote aantal gedegenereerde wit bloed cellen, de immuunsysteem van degenen die lijden aan lymfatische kanker is vaak verzwakt. Daarom zijn ze bijzonder vatbaar voor infecties.

Oorzaken van lymfoom

Zoals bij veel andere kankers, zijn de oorzaken van lymfeklierkanker zijn nog niet zeker bekend. Het vermoeden bestaat echter dat bepaalde virusziekten het risico op het ontwikkelen van Hodgkin-lymfoom verhogen. Aangenomen wordt dat dit het geval is voor mensen die besmet zijn met hepatitis B of C en de Epstein-Barr virus, onder andere. Er wordt ook gedacht dat infectie met HIV het risico op lymfoom verhoogt. Bovendien vermoeden wetenschappers dat genetische factoren ook een rol kunnen spelen. Tot nu toe zijn er echter geen consistente genetische veranderingen vastgesteld bij mensen met lymfoom, dus het is niet duidelijk of de ziekte erfelijk is. Roken kan ook behoren tot de risicofactoren.

Symptomen van lymfoom

Hoe werkt lymfeklierkanker zich bekend maken? Typische symptomen van lymfeklierkanker zijn gezwollen, vergroot lymfeklieren, maar ze veroorzaken geen pijn​ Daarentegen gezwollen lymfeklieren die voorkomen in de context van infectieziekten, zoals een koud, doet pijn als er druk wordt uitgeoefend. In het geval van lymfeklierkanker worden de zwellingen meestal over een periode van enkele weken merkbaar. Ze komen vooral voor op de nek, maar vaak ook achter het borstbeen. Gevolgen hiervan kunnen problemen zijn met ademhaling, een gevoel van druk of een droog gevoel hoesten​ Bovendien kan zwelling van de lymfeklieren worden gezien in de oksels, buik of lies. Naast gezwollen lymfeklieren en mogelijk een bijbehorend gevoel van druk, zijn er nog andere tekenen die op lymfeklierkanker kunnen duiden, maar deze symptomen zijn meestal relatief niet-specifiek. De volgende symptomen kunnen bijvoorbeeld optreden:

  • Aanzienlijk gewichtsverlies
  • Verlies van eetlust
  • Jeuk
  • Verminderde prestaties
  • Gevoel van zwakte
  • Vermoeidheid
  • zwaar nachtelijk zweten (nachtelijk zweten)
  • Terugkerende koorts
  • Diarree

Na het drinken van alcoholische dranken, pijn in de zieke lymfeklieren kan in zeldzame gevallen voorkomen. Ook een verhoogde vatbaarheid voor infecties is een van de mogelijke symptomen. In de loop van de ziekte, of in een laat stadium, kan de kanker zich ook verspreiden en andere organen aantasten, zoals de beenmerg, longen, lever or milt​ Als dat het geval is, kunnen andere symptomen, zoals vergroting van de milt or bloedarmoede kan gebeuren.

Diagnose van lymfoom

Als de lymfeklieren langdurig opgezwollen zijn, moet zeker een arts worden geraadpleegd. Als lymfeklierkanker wordt vermoed, wordt een weefselmonster genomen (biopsie​ In de regel wordt de hele lymfeklier verwijderd. In de meeste gevallen kan deze procedure worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving​ De verwijderde lymfeklier wordt vervolgens microscopisch onderzocht op tekenen van lymfeklierkanker. Als Sternberg-Reed-cellen worden gevonden, wordt dit beschouwd als bewijs van de ziekte van Hodgkin. Bovendien kan onderzoek onder de microscoop het exacte subtype van Hodgkin-lymfoom bepalen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen klassiek Hodgkin-lymfoom, dat goed is voor ongeveer 95 procent van de gevallen en verder is onderverdeeld in vier subtypen, en nodulair lymfocyt-overheersend Hodgkin-lymfoom, dat op zichzelf als een ziekte wordt beschouwd.

Onderzoeksmethoden bij de ziekte van Hodgkin

Om preciezere bevindingen te krijgen, kunnen naast de biopsie, bijvoorbeeld om mogelijke te detecteren metastasen. Deze omvatten:

  • Een echo-onderzoek
  • Een MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging)
  • Een computertomografie (CT)
  • A positronemissietomografie (PET) (een onderzoek met een markersubstantie, vergelijkbaar met een scintigrafie).
  • Een röntgenonderzoek
  • Een bloedonderzoek (bloedbeeld en andere bloedwaarden)
  • Een biopsie van de lever en het beenmerg

Welke van deze onderzoeken werkelijk uitgevoerd moeten worden, verschilt van persoon tot persoon.

Lymfeklierkanker: stadium bepalen.

Als onderdeel van de diagnose wordt ook het stadium bepaald waarin het kwaadaardige lymfoom zich bevindt. Bij Hodgkin-lymfoom is het stadium van cruciaal belang om te bepalen hoe goed de kansen op genezing van het lymfoom zijn. Het wordt bepaald met behulp van wat bekend staat als de Ann Arbor-classificatie:

  1. Stadium I: er wordt slechts één lymfeklierregio aangetast.
  2. Stadium II: twee of meer lymfeklierregio's aan één kant van de diafragma zijn aangetast.
  3. Stadium III: twee of meer lymfeklierregio's aan beide zijden van de diafragma zijn aangetast.
  4. Stadium IV: er is een diffuse orgaanbetrokkenheid van een of meer organen buiten het lymfestelsel.

Als er geen algemene symptomen zijn zoals koortsnachtelijk zweten of gewichtsverlies (zogenaamd B symptomen) optreden, bevat de respectieve fase de toevoeging A, bijvoorbeeld fase IA. Als deze tekens aanwezig zijn, wordt het achtervoegsel B toegevoegd. Het achtervoegsel E betekent dat een orgaan is aangetast dat geen deel uitmaakt van het lymfestelsel.

Therapie: behandeling van Hodgkin-lymfoom

Zonder behandeling is Hodgkin-lymfoom meestal dodelijk. Hoe eerder lymfoom wordt gedetecteerd, hoe groter de kans dat de behandeling succesvol zal zijn en dat de getroffen persoon kan worden genezen. Dit komt omdat kwaadaardig lymfoom meestal erg gevoelig is voor bestraling of chemotherapie​ Chirurgie is daarentegen niet geschikt om lymfoom te behandelen. Het soort therapie gebruikt hangt met name af van het stadium van het lymfoom, maar ook van de leeftijd van de patiënt. Therapie voor lymfeklierkanker moet worden uitgevoerd door ervaren artsen, bij voorkeur in klinieken die gespecialiseerd zijn in hemato-oncologie. Beide chemotherapie en bestralingstherapie kan soms poliklinisch worden uitgevoerd.

Chemotherapie voor lymfeklierkanker

Bij lymfoom wordt vaak een combinatie van chemotherapie en bestralingstherapie gebruikt. Chemotherapie wordt meestal in verschillende cycli gegeven. De patiënt krijgt cytotoxines (cytostatica) die snel delende cellen zoals kankercellen vernietigen. Omdat gezonde cellen echter ook worden aangevallen, kunnen bijwerkingen zoals misselijkheid, braken, 피로gevoeligheid voor infectie en haaruitval kan gebeuren.

Radiotherapie voor de ziekte van Hodgkin

Stralingstherapie maakt gebruik van ioniserende straling om kankercellen te richten. Het doel van de behandeling is om de celdeling te remmen of helemaal te stoppen. Terwijl gezonde cellen vaak stralingsschade kunnen herstellen, functioneert het herstelsysteem van tumorcellen veel slechter. Stralingstherapie wordt vaak toegepast na chemotherapie.

Gevolgen van de behandeling

Omdat gezond weefsel meestal ook wordt aangetast, radiotherapie kan problemen veroorzaken met de hart-, longen, of schildklier na behandeling, afhankelijk van de bestralingsplaats. Getroffen vrouwen hebben ook een verhoogd risico op borstkanker​ Chemotherapie kan ook het risico op het ontwikkelen van een ander type kanker vergroten. Over het algemeen wegen de voordelen van de twee vormen van behandeling echter op tegen de risico's bij lymfoom. Als er een kinderwens is, moeten de mogelijke effecten van de therapie op de vruchtbaarheid en passende tegenmaatregelen met de behandelende arts worden besproken voordat met de behandeling wordt begonnen.

Hodgkin-lymfoom: follow-up is belangrijk

Als het lymfoom met succes is behandeld, moeten na het einde van de therapie regelmatig medische vervolgonderzoeken worden uitgevoerd. Dit zorgt ervoor dat een terugval vroegtijdig wordt opgemerkt. Daarnaast worden mogelijke langdurige bijwerkingen van bestraling of chemotherapie ook behandeld tijdens de nazorg. Deze nazorg moet levenslang zijn. In het begin worden controles meestal na drie, zes en twaalf maanden uitgevoerd en vanaf het tweede jaar na de therapie om de zes maanden. Vanaf het vijfde jaar worden er eenmaal per jaar controles uitgevoerd. Als een patiënt een terugval (recidief) lijdt na een voltooide behandeling van lymfeklierkanker, kan een bijzonder hogedosis chemotherapie wordt meestal uitgevoerd of een beenmerg transplantatie met de eigen stamcellen van de patiënt (autoloog stamceltransplantatie) is uitgevoerd. Als bij de eerste behandeling alleen bestralingstherapie is toegepast, wordt dit bij terugval als gunstig beschouwd: dan kan standaard chemotherapie ook voldoende zijn om het lymfoom te genezen.

Lymfeklierkanker: levensverwachting en kansen op genezing

Bij patiënten die een diagnose krijgen, rijst vaak meteen de vraag: is lymfoom te genezen? De ziekte van Hodgkin heeft een relatief goede prognose in vergelijking met andere kankers, omdat lymfoom een ​​van de meest behandelbare maligniteiten is. Het stadium waarin de kanker wordt vastgesteld, is echter altijd bepalend voor de kansen op genezing. Als lymfeklierkanker in een vroeg stadium wordt ontdekt, is de kans op genezing van de ziekte van Hodgkin bijzonder groot. Maar ook in een later stadium is de kanker vaak nog goed te behandelen, waardoor de totale kans op genezing 80 tot 90 procent is. De levensverwachting van de ziekte van Hodgkin hangt - net als de kansen op genezing - af van het stadium waarin de lymfeklierkanker wordt ontdekt. Het overlevingspercentage na vijf jaar is ongeveer 90 procent. Er wordt momenteel onderzoek gedaan naar alternatieve therapeutische benaderingen voor de behandeling van lymfeklierkanker. Immuuntherapie met antilichaampreparaten speelt hierbij een bijzonder belangrijke rol. Voeding bij kanker: 13 gouden regels