Cytostatica

Introductie

Cytostatica zijn geneesmiddelen die de groei en proliferatie van cellen in het lichaam remmen. Deze stoffen kunnen zowel natuurlijk als synthetisch worden geproduceerd

Toepassingsgebied

Cytostatische medicijnen worden voornamelijk gebruikt op het gebied van chemotherapie For kanker. In deze context zijn ze bedoeld om te voorkomen dat de "gedegenereerde" tumorcellen zich verder vermenigvuldigen en verspreiden. Cytostatica worden echter ook gebruikt bij sommige auto-immuunziekten.

Hier bijvoorbeeld methotrexaat wordt gebruikt tegen verschillende vormen van artritis. Cytostatica worden intraveneus toegediend, dwz via een infuus in het lichaam, en oefenen zo hun effect door het hele lichaam uit. Sommige cytostatica kunnen ook in tabletvorm worden ingenomen.

Actie modus

De inname van cytostatica remt de celgroei en celproliferatie. Dit heeft vooral effect op snelgroeiende cellen. Sinds kanker cellen groeien erg snel en delen zich snel, de cytostatica werken selectief op deze cellen.

Maar ook de cellen van huid en slijmvlies vermenigvuldigen zich zeer snel, waardoor beschadiging vaak als bijwerking optreedt. De cytostatica zijn ingedeeld in verschillende groepen die verschillen in hun werkingsmechanisme. Het cytostatische medicijn verandert óf het erfelijk materiaal (het DNA) van de tumorcel zodat er geen correcte celdeling kan plaatsvinden óf het metabolisme van de cel wordt zodanig beïnvloed dat het sterft.

Vervolgens worden de defecte of dode cellen door het lichaam afgebroken en wordt de tumorgroei gestopt. In het beste geval neemt de tumorgrootte zelfs af en verdwijnt de tumor. Of de therapie met het cytostatica effectief is, is na enkele dagen, soms zelfs na enkele weken, te zien.

Therapie met een cytostatisch medicijn wordt als succesvol beschouwd wanneer de tumor verdwijnt, krimpt of op zijn minst stopt met groeien. In veel gevallen worden verschillende cytostatica tijdens chemotherapie. De verschillende stoffen vallen aan op verschillende plaatsen van celproliferatie en celgroei, waardoor de afzonderlijke stoffen vaak in een lagere dosering kunnen worden gebruikt. Dit heeft als voordeel dat de bijwerkingen vaak minder ernstig zijn.