Non-Hodgkin lymfoom

Definitie - Wat is non-Hodgkin-lymfoom

Non-Hodgkin-lymfomen omvatten een grote groep verschillende kwaadaardige ziekten die gemeen hebben dat ze afkomstig zijn van lymfocyten. Lymfocyten behoren tot het wit bloed cellen die essentieel zijn voor de immuunsysteem. In de volksmond, non-Hodgkin-lymfomen en Hodgkin-lymfoom zijn samengevat onder weefselvocht knooppunt kanker. De indeling in deze twee groepen is historisch verantwoord, maar wordt nog steeds gebruikt. De verschillende non-Hodgkin-lymfomen verschillen in hun maligniteit en in de cel van oorsprong.

Oorzaken

Er zijn verschillende bekende factoren die bepaalde non-Hodgkin-lymfomen kunnen bevorderen. De eerste hiervan is celschade. Dit kan worden veroorzaakt door eerdere bestraling of chemotherapeutische medicamenteuze behandelingen in de context van eerdere kanker ziekten.

Omdat deze therapieën niet uitsluitend hun effect hebben op de tumor, worden ook gezonde lichaamscellen beschadigd, wat kan leiden tot de ontwikkeling van niet-Hodgkin-lymfoom. Bovendien kan overmatig contact met benzeen, die voorheen als oplosmiddel werden gebruikt, tot celbeschadiging leiden. Naast deze globale oorzaken zijn er ook oorzaken die het risico op bepaalde subtypen van non-Hodgkin-lymfomen verhogen.

Bijvoorbeeld infectie met het Ebstein-Barr-virus, dat glandulaire Pfeiffer veroorzaakt koorts, of een HIV-infectie kan Burkitt bevorderen lymfoom. Burkitt's lymfoom wordt als zeer agressief beschouwd en wordt veroorzaakt door de zogenaamde B-lymfocyten. Infecties met bacteriën, zoals de bacterie Helicobacter pylori, kan ook een bepaalde non-Hodgkin promoten lymfoom. De infectie veroorzaakt een ontsteking van de maag (gastritis) en in latere kuren kan het zich ontwikkelen tot MALT-lymfoom (slijmvlies Bijbehorend lymfoïde weefsel).

Bijbehorende symptomen

Het klassieke symptoom van non-Hodgkin-lymfomen is een weefselvocht knoop die langdurig gezwollen is en geen pijn doet. Deze kunnen vaak worden gepalpeerd op de nekoksel of lies. Een ander typisch symptoom is het B-symptoom, dat een combinatie is van de drie symptomen koorts, gewichtsverlies en nachtelijk zweten.

In vergevorderde stadia, een uitbreiding van de milt kan voorkomen, zodat het voelbaar kan zijn onder de linker ribbenboog. Deze uitbreiding kan gepaard gaan met pijn. Een ander laat symptoom is de achteruitgang van alles bloed cellen.

Dit wordt veroorzaakt doordat de progressie van de ziekte schade veroorzaakt aan de beenmerg en beperkt dus de vorming van bloed cellen. Dit uit zich dan met een aantal symptomen, zoals vermoeidheid en zwakte, evenals spontane bloeding. Deze kunnen merkbaar worden met neusbloedingen of bloeden tandvlees.

Bovendien is er een neiging tot frequente infecties, omdat de afweercellen van het lichaam verminderd en gedeeltelijk veranderd en dus functioneel zijn. In zeldzame gevallen kunnen ruimtebeslissende infecties optreden, bijvoorbeeld in het oor, neus- en keelgebied, in het geheel spijsverteringskanaal of op de huid. Niet alle non-Hodgkin-lymfomen vertonen veranderingen in de huid en afhankelijk van het subtype van non-Hodgkin-lymfoom verschijnen er verschillende symptomen op de huid.

Chronisch lymfatisch leukemiekan bijvoorbeeld gepaard gaan met jeuk en chronisch urticaria. Netelroos manifesteert zich op de huid met roodheid en kleine plaatselijke zwellingen. Bovendien kunnen grote delen van de huid rood worden (erythrodermie) en kan huidschimmel optreden.

Deze symptomen treden op de huid op, vooral bij oudere patiënten. Bij T-cellymfomen veroorzaken met name mycosis fungoides en het Sézary-syndroom symptomen op de huid. Mycosis fungoides wordt gekenmerkt door rode gebieden met schilfering en uitgesproken jeuk.

Deze ontwikkelen zich langzaam tot zogenaamde plaques. Een verdikking van de huid is typerend. In de late stadia kunnen halfronde huidtumoren worden gevonden, die open gebieden op het oppervlak vertonen.

Mycosis fungoides kan zich ontwikkelen tot een Sézary-syndroom met uitgebreide roodheid, hevige jeuk en overmatige verhoorning van handen en voeten. De B-symptomatologie beschrijft een complex van drie symptomen: koorts, gewichtsverlies en nachtelijk zweten. De definitie van koorts is niet altijd consistent in de vakliteratuur.

In de regel spreekt men van koorts bij lichaamstemperaturen boven de 38 graden Celsius. De koorts mag niet verklaard kunnen worden door een andere ziekte, zoals een infectie. Een gewichtsverlies van meer dan 10% van het oorspronkelijke lichaamsgewicht binnen zes maanden behoort ook tot de B-symptomen.

Het derde symptoom is nacht zweet.Nacht zweet beschrijft wakker worden midden in de nacht bedekt met zweet. Patiënten melden vaak dat ze 's nachts meerdere keren hun pyjama of beddengoed moeten verschonen. De term is bedacht door de Ann-Arbor-classificatie.

Met een toevoeging “A” zijn de genoemde symptomen niet aanwezig. Als de toevoeging “B” wordt gebruikt, is de symptoomtriade aanwezig bij de patiënt. De aanwezigheid van een B-symptoom wordt in de meeste gevallen eerder geassocieerd met een slechtere prognose, aangezien het een uiting is van een hoge ziekteactiviteit van de tumor. Na aanvang van de therapie nemen ze gewoonlijk af. Als dit niet het geval is, moet de therapie worden heroverwogen en mogelijk worden gewijzigd, aangezien een aanhoudende B-symptomatische respons eerder erop wijst dat de chemotherapie reageert niet.