Cefaclor is een antibioticum dat behoort tot de groep van cefalosporines Het medicijn wordt voornamelijk gebruikt om bacteriële luchtweginfecties te behandelen.
Wat is cefaclor?
Cefaclor is de naam voor een cefalosporine van de 2e generatie. Cefalosporines worden geclassificeerd als bèta-lactams. Ze kunnen zowel als tablets en in de vorm van infusies. Cefalosporines zijn ontwikkeld uit een stof die zich in de schimmel Acremonium chrysogenum bevindt. De antibioticum stof werd in de jaren veertig in Italië ontdekt. Het positieve effect van de werkzame stof op tyfus- koorts was destijds ook van belang voor de medische gemeenschap. In de loop van de tijd werden een aantal laboratoriumaanpassingen doorgevoerd aan de cefalosporines, wat resulteerde in de productie van tal van verbeterde drugs. Deze omvatten cefaclor, dat in de jaren zeventig op de Europese markt werd gelanceerd. In moderne tijden is het opgenomen in een verscheidenheid aan algemeen drugs.
Farmacologische werking
Het antibacteriële werkingsmechanisme van cefaclor is vergelijkbaar met de effecten van andere cefalosporines. Dus de antibioticum interfereert met celwandsynthese van zowel Gram-negatieve als Gram-positieve bacteriën Door de celwandstructuur van de bacteriën, kunnen ze zich niet langer ongestoord vermenigvuldigen. Om voor de bacteriën om hun groei te kunnen versnellen, worden ze gedwongen hun celwand op bepaalde punten op te lossen met behulp van enzymen Zodra de groei met succes is voltooid, kunnen ze de getroffen gebieden opnieuw opbouwen en met elkaar verbinden. Door dit constante proces hebben de bacteriën het vermogen zich goed aan te passen aan elkaar milieufactoren. Indien de enzymen die de heropbouw van de celwand overnemen worden door cefaclor geremd, dit niet leiden tot de directe dood van de bacteriën, maar ze kunnen zich niet meer verder vermenigvuldigen. Op deze manier krijgt het menselijke afweersysteem de kans om de infectie te bestrijden en er een einde aan te maken. Een van de eigenschappen van cefaclor is een uitgesproken stabiliteit tegen de penicillas van grampositieve bacteriën. De stabiliteit van het antibioticum tegen plasmide-gecodeerde beta-lactamasen wordt echter als laag beschouwd. De absorptie van cefaclor in het organisme vindt plaats in het bovenste deel van de darm, waar het grootste deel van de werkzame stof in de bloed De hoogste bloed niveau treedt op na een uur. Omdat het actieve ingrediënt snel in de weefsels wordt verdeeld, kan het niet langer worden gedetecteerd in de bloed na 4 tot 6 uur. Er is geen directe afbraak van cefaclor uit het lichaam. Het medicijn vertoont echter chemische instabiliteit wanneer het wordt opgelost water Dit resulteert in de vorming van inactieve vervalproducten, waarvan de meeste worden uitgescheiden in de urine.
Medicinaal gebruik en toepassing
Cefaclor is geschikt voor de behandeling van acute en chronische bacteriële infecties. In de eerste plaats zijn dit ziekten van de bovenste en onderste luchtwegen zoals sinusitis, keelholteontsteking, amandelontsteking en otitis media Andere toepassingsgebieden zijn onder meer ontsteking van de urinewegen blaas of urinewegen, nier infecties, weke delen ontsteking, huid infecties en de geslachtsziekte gonorroe (gonorroe). Het is belangrijk dat de patiënt zich houdt aan de voorgeschreven duur van cefaclor therapie Dit geldt zelfs als de symptomen verbeteren, anders kunnen de bacteriën resistent worden tegen het actieve ingrediënt. Als waterige oplossing is cefaclor slechts beperkt houdbaar. Om deze reden wordt het antibioticum toegediend als een capsule, tablet, bruistablet of droog sap. De patiënt vult het droge sap met een beetje water voordat u het inneemt. Dit levert een cefaclor-sap op. De aanbevolen dosis voor kinderen en adolescenten ouder dan 10 jaar wordt driemaal daags 500 milligram cefaclor ingenomen. Indien nodig heeft de behandelende arts de mogelijkheid om de dosis tot 4000 mg cefaclor per dag. Het antibioticum wordt ingenomen als onderdeel van maaltijden met veel vocht. De duur van cefaclor therapie varieert van 7 tot 10 dagen.
Risico's en bijwerkingen
Een op de ongeveer 10 tot 100 patiënten zal waarschijnlijk bijwerkingen ondervinden van het gebruik van cefaclor, voornamelijk huiduitslag op de huid. huidroodheid, jeuk, netelroos, een gezwollen gezicht, zwelling, ontstoken nieren, bloedarmoede en medicijn koorts Bovendien, dat van de patiënt bloedbeeld kan tijdelijk veranderen. Deze omvatten een toename van specifiek witte bloedcellenleukopenie (afname van het aantal witte bloedcellen), een afname van het aantal granulocyten of een tekort aan bloedplaatjes In zeldzame gevallen hebben patiënten last van verlies van eetlust, misselijkheid, braken en pijn in de buik Zelfs allergisch schokken is binnen het rijk van mogelijkheden. Indien langdurig therapie met cefaclor plaatsvindt, bestaat er een risico op besmetting van de dikke darm met bacteriën of schimmels, die zich manifesteert door de darm ontsteking De behandeling met Cefaclor moet dan onmiddellijk worden stopgezet. Cefaclor mag niet worden toegediend als de patiënt lijdt aan een allergie aan de werkzame stof. Hetzelfde geldt voor overgevoeligheid voor andere cefalosporines. Als andere allergieën of astma aanwezig zijn, dient de patiënt dit voor de behandeling met de arts te bespreken. Cefaclor is ook niet geschikt voor de behandeling van baby's. In zwangerschap en borstvoeding moet overleg met de arts plaatsvinden. Zo kan cefaclor het ongeboren kind bereiken via de vruchtwater Bekende schade is hier volgens de huidige kennis nog niet uit voortgekomen, maar therapie met het antibioticum mag desalniettemin alleen plaatsvinden met toestemming van een arts.
