Atrofie is een verkleining van de grootte van een weefsel of orgaan. De cellen van het getroffen gebied verliezen volume en massa Dit kan zowel fysiologische als pathologische oorzaken hebben.
Wat is atrofie?
Atrofie is weefselverlies veroorzaakt door een afname van het aantal cellen in weefsels en organen. Dit resulteert in een gedeeltelijke of volledige verkleining van de grootte van het aangetaste weefsel of orgaan. Dit is mogelijk vanwege apoptose of geprogrammeerde celdood. De werkelijke vorm van het getroffen gebied kan worden behouden of veranderd door atrofie. Oorzaken van atrofie kunnen zijn: slechte voeding, mutaties, slecht bloed levering, ernstig verminderde zenuwtoevoer, onbruik van spieren of overmatige celdood. Atrofie kan fysiologisch en pathologisch zijn en kan het hele systeem beïnvloeden of in beperkte mate voorkomen. Fysiologisch komt het voor in het menselijke groeiproces en maakt het de nodige veranderingen in de organismen mogelijk. In tegenstelling tot pathologische atrofie is deze weefselatrofie noodzakelijk en een belangrijke groeifunctie. Tot op zekere hoogte is pathologische weefselatrofie omkeerbaar, dat wil zeggen, het is omkeerbaar tot de normale grootte.
Oorzaken
Atrofie heeft veel verschillende oorzaken, die fysiologisch of pathologisch kunnen zijn. De pathologische vorm is het gevolg van een onbalans tussen opbouw en afbraak van structuur. Verouderingsatrofie heeft genetische oorzaken en het moment van optreden hangt af van de leeftijd en de aanleg van de organen. Sommige orgels hebben hun nut al vroeg vervuld en worden vroegtijdig afgebroken. Deze atrofie wordt involutie genoemd. De thymus wordt geatrofieerd na het bereiken van geslachtsrijpheid en wordt vervangen door vetweefsel. De beenmerg verandert ook tijdens het leven. In de kindertijd is er hematopoëtisch parenchym, of rood merg, door de mergholte. Met de leeftijd atrofieert het rode merg op de meeste plaatsen en wordt het ook vervangen door vetweefsel Weefselatrofie in de eierstokken ingewijden menopauze bij het vrouwelijk geslacht. Sperma de productie bij mannen is ook verminderd, maar blijft gedeeltelijk intact. Verhongering atrofie veroorzaakt een afname van algemeen vetweefsel, skelet- en hartspieren, en interne organen In dit geval zorgt atrofie ervoor dat energie wordt geleverd tijdens een sterk verminderde voedselopname. Een ongebruikte spier atrofieert ook, wat vooral het geval is bij bedlegerige oudere patiënten. Dit wordt inactiviteitsatrofie genoemd. Een sterke vermindering van bloed en zenuwtoevoer kan ook leiden na verloop van tijd tot celdood en wordt atrofie van energietekorten genoemd. Drukatrofie wordt veroorzaakt door chronische druk op organen of botten. In de hersenenkunnen bepaalde vormen van atrofie zich ontwikkelen met het ouder worden en ziekten veroorzaken zoals Parkinson, dementie en Alzheimer ziekte als gevolg van structurele afbraak.
Symptomen, tekenen en klachten
De symptomen en klachten van atrofie zijn afhankelijk van het aangetaste orgaan. Spieratrofie wordt gekenmerkt door een verkleining van een van de extremiteiten. Dit veroorzaakt moeite met lopen en onderhouden evenwicht Het getroffen gebied is duizelig, gezwollen en tintelend. Het gezicht is verzwakt en er is moeite met eten en spreken. De patiënt voelt 피로 door het hele lichaam. In het ergste geval is het spiergebied verlamd. Atrofie van de eierstokken ingewijden menopauze De eerste symptomen hiervan zijn slaapstoornissen, cyclusfluctuaties en stemmingswisselingen Oestrogeen hormonen afnemen en stresshormonen toenemen. Veel vrouwen klagen over een gevoel van beklemming en trekken in de borsten net daarvoor menstruatie. Uiteindelijk, menstruatie stopt volledig. Orgaanatrofie leidt tot verlies of afname van de functie hiervan. In optische atrofie optische zenuw is ernstig beschadigd. Dit veroorzaakt een afname van het gezichtsvermogen of zelfs blindheid.
Diagnose en progressie
Omdat atrofie elk weefsel of orgaan kan aantasten, variëren de diagnose en het verloop van de ziekte. Een vermindering van het aantal cellen en de celgrootte kan microscopisch worden gedetecteerd. Tot op zekere hoogte is atrofie omkeerbaar.
Complicaties
Bij pathologisch geïnduceerde atrofie treedt een onbalans op tussen de opbouw en afbraak van celstructuren, wat leidt tot verschillende complicaties en volksgezondheid aandoeningen. Deze vermindering van het aantal cellen en de celgrootte kan elk orgaan in het lichaam aantasten. Ovariële atrofie is ongecompliceerd en kondigt aan menopauze met symptomen zoals slaapstoornissen, gevoel van beklemming in de borsten, en stemmingswisselingen tot menstruatie stopt uiteindelijk helemaal. Mannen lijden vaak aan atrofie van de testikels. Hersenen atrofie daarentegen is gecompliceerd en kan niet worden genezen, maar kan alleen worden vertraagd door individuele therapeutische benaderingen. Dementia, Alzheimer ziekte en Parkinson kan daardoor optreden. In het ergste geval leidt spieratrofie tot bewegingsmoeilijkheden en coördinatie De aangetaste spiergebieden vertonen tekenen van verlamming en sensorische stoornissen, het is moeilijk om te eten en te praten en de patiënt voelt tekenen van 피로 Afhankelijk van de ernst van de complicaties die optreden, kan spieratrofie worden behandeld oefentherapie en medicijnen die verbeteren circulatie Verouderingsatrofie is een genetische afbraak van weefsel die afhangt van de leeftijd en de aanleg van de organen. Bij opgroeiende individuen hebben sommige orgaan- en celstructuren voortijdig hun nut vervuld. Daarom treedt vroege atrofie op, die involutie wordt genoemd. De afgebroken structuren worden vervangen door vetweefsel. De beenmerg wordt ook beïnvloed door dit genetische proces met toenemende leeftijd. Aangezien seniele atrofie een natuurlijk proces is, is behandeling niet nodig.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als atrofie wordt vermoed, moet de patiënt dit doen praten onmiddellijk aan zijn of haar huisarts. Afhankelijk van het type en de ernst van atrofie, duiden verschillende waarschuwingssignalen op een ernstige progressie. Als het moeilijk is om te lopen en te onderhouden evenwicht optreden, kan spieratrofie aanwezig zijn. Een arts moet onmiddellijk worden geraadpleegd. De arts kan de atrofie door microscopisch onderzoek vaststellen en, indien nodig, direct met de behandeling beginnen. Een bezoek aan de dokter is vooral dringend bij zwelling en pijn worden toegevoegd aan de genoemde symptomen of als het getroffen gebied plotseling gevoelloos wordt of erg gevoelig voor aanraking. Uiterlijk als er problemen zijn met eten en spreken en als er algemene symptomen zijn van 피로 worden toegevoegd, moet een arts worden geraadpleegd met spieratrofie. Bij vermoeden van ovariële atrofie is een bezoek aan de gynaecoloog aan te raden. Typische symptomen zoals slaapstoornissen, stemmingswisselingen en menstruatie krampen moet ook onafhankelijk van atrofie worden verduidelijkt. Een afname van de gezichtsscherpte of zelfs blindheid geeft aan optische atrofie, die onmiddellijk moet worden behandeld.
Behandeling en therapie
Niet alle atrofie kan worden behandeld. In sommige gevallen kan het alleen worden vertraagd, zoals in het geval van cerebrale atrofie. Afhankelijk van de vorm en oorzaak van de atrofie moet verder weefselverlies worden voorkomen en de stofwisseling gestimuleerd. Om verder spier- en gewrichtsverlies te voorkomen, moet het getroffen gebied worden behandeld fysiotherapie. Oefentherapie, positionering en koeling helpen bij dit proces. In de drug therapie, pijnstillers kan worden gebruikt of bloed-promotie drugs Vaak is een verminderde doorbloeding de oorzaak van atrofie. Indien orthostatisch hypotensie is de oorzaak van verminderde doorbloeding, steunkousen en toegenomen water-zoutopname kan effectief zijn. Parkinson kan worden behandeld met dopaminerge middelen, die remmen dopamine degradatie. In dit geval wordt de progressie van de ziekte vertraagd. Genezing is nog niet mogelijk. Bij hongeratrofie worden meestal veel delen van het lichaam aangetast. In dit geval een lange therapie is voor. De voedselopname moet worden verhoogd en de stofwisseling evenwicht hersteld.
Vooruitzichten en prognose
De prognostische vooruitzichten van atrofie zijn individueel en afhankelijk van de aanwezige oorzaak. Over het algemeen worden ze echter als minder gunstig beschouwd. In het ergste geval kan de voortgang van weefselatrofie niet worden gestopt met de huidige medische opties. Het vordert onverbiddelijk totdat het weefsel volledig is verdwenen. Dit hangt af van de aangetaste regio en het beschadigde weefsel, met als gevolg symptomen en verdere stoornissen in de levensstijl. Bij sommige vormen van de ziekte is het doel van de behandeling om de voortgang van weefselverslechtering zo lang mogelijk te vertragen. Parallelle therapieën worden aangeboden met gerichte training om bepaalde fysieke functionele vermogens te behouden. Medicatie wordt gebruikt om de bijwerkingen en aanvullende symptomen van de ziekte te verlichten om de kwaliteit van leven van de patiënt te verbeteren. Bij atrofie wordt geen genezing of volledig herstel verwacht. Op dit moment zijn er volgens de huidige stand van de wetenschappelijke en medische kennis geen toereikende opties om de oorzaken van atrofie te genezen. Als therapie fundamenteel verworpen, de volksgezondheid voorwaarde geleidelijk verslechtert. Klachten vergroten en verminderen het algemeen welzijn enorm. Vaak is het niet meer mogelijk om zonder hulp het leven van alledag aan te gaan. Met medische zorg kan de patiënt een levensverlenging krijgen, doordat het afbraakproces van het weefsel wordt beïnvloed.
het voorkomen
Genetisch vastgestelde atrofie kan niet worden voorkomen. In de fysiologische vorm is dit ook niet nodig. Pathologische atrofie kan worden voorkomen door regelmatige lichaamsbeweging, een gezonde dieet, en het vermijden van giftige stoffen en het nemen hormonen Bij bedlegerige patiënten, fysiotherapeutisch maatregelen zijn onvermijdelijk. Bovendien een gebalanceerd dieet zorgt voor een billijke energietoevoer naar alle organen.
Nazorg
Atrofie omvat het verkleinen van de grootte van een weefsel of orgaan. Hier is vaak geen remedie voor voorwaarde Met name genetische oorzaken leiden tot een ongunstige prognose. Daarom kan nazorg er niet op gericht zijn herhaling van de ziekte te voorkomen. Het doel is veeleer om de patiënt in het dagelijks leven te ondersteunen en complicaties te voorkomen. Het is belangrijk om de progressie te vertragen. Artsen schrijven hiervoor meestal fysiotherapie voor. Ze stimuleren de stofwisseling en remmen de afbraak in bepaalde delen van het lichaam door middel van geschikte oefeningen. Afhankelijk van de oorzaak kunnen medicijnen echter ook de progressie van de ziekte belemmeren. Het primaire doel is om de achteruitgang van het weefsel te stoppen. In een vergevorderd stadium hebben patiënten vaak hulp nodig in het dagelijks leven. Het is bijna onmogelijk om een beroep uit te oefenen. Complicaties treden vooral op als therapieën niet worden opgepakt. Atrofie houdt regelmatige bezoeken aan de dokter in. Patiënten kunnen zelf actie ondernemen om atrofie te stoppen die niet genetisch is veroorzaakt. Preventief maatregelen zoals regelmatige lichaamsbeweging en een gevarieerd dieet zijn belangrijk. Alcohol en nicotine moet worden vermeden. Het lichaam bouwt geen immuniteit op na een enkele infectie. Een veelal erfelijke ziekte is mogelijk in verschillende delen van het lichaam.
Wat u zelf kunt doen
Omdat atrofie vele oorzaken kan hebben, waaronder de levensstijl van de getroffen persoon of pathologische oorzaken, zelfhulp maatregelen zijn slechts gedeeltelijk effectief. Er zijn bijvoorbeeld geen significante opties die patiënten met genetische atrofie kunnen nemen. Zelfs bij zeer vergevorderde atrofie, waarbij al veel weefsel verloren is gegaan, beperken de maatregelen zich tot het vertragen van de afbraak van het resterende weefsel. Atrofie kan echter vaak nog worden vertraagd of zelfs omgekeerd als de getroffenen hun dieet aanpassen. De aanvoer van voedingsstoffen moet aanzienlijk worden verhoogd en de stofwisseling moet zodanig worden geactiveerd dat het efficiënt werkt. Er moet dus een uitgebalanceerd dieet worden samengesteld, dat tegelijkertijd meer voedingsstoffen (en calorieën) dan nodig zijn. Gebrek aan bloed circulatie kan ook atrofie bevorderen. Massages, lichaamsbeweging en het vermijden van stoffen die het bloed beschadigen schepen kan helpen. Waaronder alcohol en transvetten. Er moet lichte oefening worden gedaan, waarbij u ervoor zorgt dat u de gewrichten en spieren. Weinig gebruikte spieren en gewrichten die in het bijzonder door atrofie worden aangetast, moeten nog steeds worden geoefend en gemasseerd, wat betekent dat de patiënten zelf de fysiotherapeutische maatregelen moeten blijven nemen.
