Symptomen
Bij het begin van het syndroom treden symptomen op bij zware lichamelijke inspanning, zoals traplopen of wandelen in de bergen. Als het syndroom vergevorderd is en het bot in toenemende mate wordt blootgesteld, kunnen symptomen ook in rust optreden. Bij opsluitingen treden direct acute symptomen op, die zeer ernstig kunnen zijn.
In dit geval voelt de patiënt pijn in de zin van knieflexie, zelfs onder lichte belasting. De diagnose van een plica-syndroom is moeilijk. Naast de fysiek onderzoek, waarbij vooral ziekten van de meniscus en het ligamenteuze apparaat zijn uitgesloten, wat tot soortgelijke klachten kan leiden, beeldvormende diagnostiek moet altijd worden uitgevoerd.
Sinds een normaal röntgenstraal onderzoek van de knie laat voornamelijk botveranderingen zien en minder de weke delen, de simpele röntgenfoto is eerder niet de voorkeursmethode. In plaats daarvan wordt magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) van de knie gebruikt. Daar zijn de ruimtevoorwaarden in het gebied van de kniegewricht kan worden weergegeven en er is te zien of er een plica aanwezig is.
Als dit het geval is, is het ook mogelijk om te beoordelen of de plica bekneld is geraakt in de gewrichtsruimte van de kniegewricht. Knie artroscopie wordt ook gebruikt als diagnostisch hulpmiddel, waarbij zowel een camera als instrumenten in de kniegewricht door kleine huidincisies boven de knie. Het voordeel van deze methode is dat enerzijds echte beelden van het kniegewricht worden doorgegeven aan de onderzoeker en anderzijds dat tijdens het onderzoek ook het kniegewricht van de patiënt kan worden bewogen.
Soms kan een bestaande plica tijdens het buigen in het kniegewricht blijven steken en tijdens het strekken weer in de normale positie glijden. Dit kan gemakkelijk worden gedetecteerd tijdens artroscopie. Vaak wordt de diagnose a plica-syndroom is meer een differentiële diagnose, als er geen ziekte die tot de klachten behoort te zien is. Over het algemeen is een MRI-onderzoek erg nuttig als de ligamenten van het kniegewricht zichtbaar moeten worden gemaakt, aangezien lichaamsstructuren van zacht weefsel ook goed worden afgebeeld. Omdat de plica echter vaak zeer ongunstig in het gewricht is ingebed, kan deze niet altijd zichtbaar worden gemaakt door een MRI-onderzoek.In deze gevallen kan de diagnose worden gesteld ofwel door een baanbrekende fysiek onderzoek of uiteindelijk alleen tijdens de artroscopie zelf.