De naam suggereert al waar de radicchio oorspronkelijk vandaan komt. De tweede naam, rode cichorei, verraadt de verwantschap met zijn meer delicate kameraad. In Duitsland is het nog niet zo lang bekend, maar het wordt steeds belangrijker.
Dit is wat je moet weten over radicchio
Radicchio bestaat voor 95 procent uit water Van groot belang voor voeding zijn de vitaminen het bevat, zoals B1, B2 en vitamine C.
Zoals in het begin vermeld, wordt radicchio pas enkele decennia in Duitse keukens gebruikt. In Italië werd de sla al in de 16e eeuw verbouwd en tegen hoge kosten naar andere landen geïmporteerd. Sinds 1985 wordt hij ook ten noorden van de Alpen aangeplant. Vooral in Frankrijk en Spanje gedijt radicchio buiten goed bij milde temperaturen. Het kan echter ook in kassen worden gekweekt bij lagere temperaturen, waardoor het bijna het hele jaar door kan worden geoogst. Het hoogseizoen van Radicchio is van juni tot oktober. Radicchio is net als cichorei een afstammeling van cichorei en komt uit de samengestelde familie. Er zijn twee hoofdvormen van de groente. In een, een firma hoofd wordt gevormd, terwijl in de andere losse bladeren de vorm van de slakrop bepalen. Er zijn nogal wat verschillende ondervariëteiten van radicchio, die verschillen in volwassenheid, groeisnelheid en uiterlijk hebben. De meeste zijn vernoemd naar de Italiaanse steden of regio's waar ze oorspronkelijk werden verbouwd. Radicchio Rosso de Chioggia vormt bijvoorbeeld een vuistgrote ronde vorm met ronde donkerrode bladeren en wit ribben Radicchio Bianco di Lusia heeft daarentegen meer lichtgroene bladeren. Afhankelijk van het oogstmoment kan de hoofd van radicchio wordt in de zomer geoogst en weegt ongeveer 200 gram. In de herfst wegen de koppen iets meer. De smaak is vergelijkbaar met die van witlof licht bitter. Dit wordt veroorzaakt door de aanwezige bittere stof lactucopicrine. De roodachtige kleur van de sla wordt bepaald door de hoeveelheid anthocyanen (water-oplosbare plantenpigmenten). De bitterstoffen worden in de loop van de jaren steeds meer gereduceerd door veredeling, omdat veel mensen ze niet lekker vinden. Ze hebben echter veel gunstige eigenschappen.
Belang voor de gezondheid
Het grootste belang voor de mens volksgezondheid is de aanwezige bittere stof intybin, die de huidige naam lactucopicrine heeft. Het beschermt de plant tegen schimmels en bacteriën en weert ongedierte. In het menselijk organisme heeft het een positief effect op de spijsvertering en maag en darmflora Lactucopicrine is nuttig bij de vorming van gal sappen. Daarom worden slasoorten zoals radicchio en cichorei al vele jaren beschouwd als een huismiddeltje voor een gestreste maag of darmen. Bovendien wordt gezegd dat bittere stoffen pijnstillend zijn en bloed suiker-verlagende eigenschappen. Het eten van radicchio verlaagt ook cholesterol niveaus. De salade heeft er maar heel weinig calorieën en bevat bijna geen vet. Het bevat echter veel vitaminen die de afweer van het lichaam versterken en immuunsysteem De rijke vezels en mineralen hebben een stimulerend effect op de stofwisseling.
Ingrediënten en voedingswaarden
| Voedingswaarde-informatie | Hoeveelheid per 100 gram |
| Calorieën 23 | Vetgehalte 0.3 g |
| Cholesterol 0 mg | Natrium 22 mg |
| Kalium 302 mg | koolhydraten 4.5 g |
| Eiwit 1,4 g | Voedingsvezels 0.9 g |
Radicchio bestaat voor 95 procent uit water Van groot belang voor de voeding zijn de inhoud vitaminen zoals B1, B2 en vitamine C Op 100 gram gezonde radicchio komt 28 mg vitamine C en dat met slechts 23 calorieën Andere ingrediënten zijn kalium, calcium, fosfor, magnesium en ijzer. Kalium en magnesium zijn belangrijk voor de overdracht van prikkels langs een zenuwkoord. Fosfor en calcium zorgen voor de sterkte of botten en tanden en spelen een belangrijke rol bij de opbouw van celwanden. Strijkijzer heeft vooral te maken met de processen waarin zuurstof speelt een rol. (Bijvoorbeeld bij energieproductie in de cel en bij cellulaire ademhaling).
Intoleranties en allergieën
Voedselintoleranties waren al in de eerste eeuw na Christus bekend. In de meeste gevallen liggen de oorzaken van allergieën in erfelijke aanleg. Radicchio behoort botanisch tot de madeliefjesfamilie. Mensen kunnen allergisch zijn voor dit geslacht, in de meeste gevallen kruisallergieën met berk stuifmeel of bijvoet optreden. Symptomen zoals jeuk huid uitslag op allergische reacties in de mond of maagdarmkanaal kan voorkomen. Uitputting, cardiovasculaire aandoeningen en hoofdpijn worden ook waargenomen. Helaas is de enige manier om hier te helpen, door consequent af te zien van het eten. Alternatieve geneesmethoden zoals hyposensibilisatie behandelingen hebben tot dusver weinig succes gebracht.
Winkelen en keukentips
Degenen die dat niet doen groeien radicchio zelf moet een paar dingen in gedachten houden bij het kopen en bewaren ervan. De buitenste bladeren van de sla worden meestal verwijderd bij het oogsten op het veld, zodat alleen de stevige hoofd komt in de handel. Hier zorgt de koper ervoor dat het blad vlekkeloos is, geen bruine vlekjes heeft en er fris uitziet. Verpakte producten zijn niet zo goed als verse producten die zonder lang transport zijn afgeleverd. De bladeren van radicchio zijn tamelijk delicaat. De compacte kop zorgt er echter voor dat hij goed bewaard blijft en wat langer in de koelkast bewaard kan worden. Losjes verpakt in papier blijft hij in ieder geval 7 dagen houdbaar. Nogmaals, hoe langer radicchio wordt bewaard, hoe meer de heilzame ingrediënten verloren gaan. Scheid bij de bereiding eerst de afzonderlijke blaadjes van de steel, verwijder verwelkte bladeren en laat ze bij voorkeur enkele minuten in lauwwarm water weken. Dit verzacht het bittere effect smaak van de radicchio enigszins. Als je de bitterheid niet lekker vindt, knip dan het steeltje uit (stevige binnenste ribbel). De meeste gezonde bitterstoffen zitten er echter ook in. Vervolgens worden de bladeren gedroogd en gehakt. In dit proces is het beter om de bladeren te scheuren. Daarna moet de sla snel worden verwerkt om te voorkomen dat de bladeren oxideren en een lelijke kleur krijgen.
Voorbereidingstips
Het gebruik van radicchio wordt grotendeels bepaald door de variëteit. Sommige soorten zijn beter geschikt voor rauwe consumptie. Anderen ontwikkelen hun smaak optimaal bij verhitting. Radicchio wordt rauw bereid als salade, meestal in slamixen gecombineerd met andere variëteiten en aangekleed met een dressing. Een goede combinatie wordt gemaakt in combinatie met fruit (zoals sinaasappels). Heel goed zijn de ronde stevige bladeren als decoratie en als vulling bij andere salades. Bepaalde radicchio-variëteiten kunnen ook worden gegrild of gestoofd. Opgemerkt moet worden dat radicchio niet mag worden gekookt, maar alleen licht moet worden gebakken olijfolie, anders verliest het zijn kleur. De sla is ook populair als toevoeging aan risotto. Daarnaast wordt in het land van herkomst, Italië, ook de radicchio-wortel geschild, gehakt en toegevoegd aan bijvoorbeeld sauzen.
