Er zijn veel soorten tuinsalades, ze worden altijd vers aangeboden, zijn meestal lekker knapperig en maken je vol zonder zwaar te zijn in de maag Tuinsalades zijn bijvoorbeeld hoofd sla, ijsbergsla, eik bladsla en Romeinse sla, evenals lollo bianco en lollo rosso. Tuinsla wordt ook wel bladgroen genoemd, dus ze kunnen rauw of verwarmd worden gegeten. Seizoensgebonden buitenaanbod verdient over het algemeen de voorkeur omdat hun delicate bestanddelen dan nog het meest compleet zijn.
Dit is wat u moet weten over tuinsla.
Het seizoensgebonden buitenaanbod van tuinsla verdient over het algemeen de voorkeur omdat de gevoelige ingrediënten dan nog het meest compleet zijn. Botanisch behoort tuinsla tot de composietenfamilie. De meest gegeten en meest geproduceerde is de oude bekende hoofd sla, ook wel "boter sla". Als zogenaamde landplant wordt hij in de lente, herfst en winter gekweekt, zodat hij van juni tot augustus zijn kleine mandvormige bloemen kan vormen. Het wordt echter meestal lang voordat het bloeit geoogst, want als het 'schiet', wordt het piramidevormig en verliest het zijn hoofd vorm en wordt onaangenaam bitter voor consumptie. Daarom worden voor de zomerproductie veelal dagneutrale rassen genomen, die ondanks lange zomerdagen niet in bloei komen en zo de typische krop sla vormen. Al in de oudheid werden er veel variaties op tuinsla geteeld. Vanuit Egypte verspreidde het zich over de Romeinse en Griekse werelden. Uit de eerste reliëfrecords blijkt dat het al 4,500 jaar geleden bekend was. Tuinsla werd gekweekt uit de in het wild groeiende sla in de Kaukasus. Pas in de middeleeuwen werd het door Karel de Grote naar Centraal-Europa verspreid, waar het aanvankelijk alleen gekookt werd geconsumeerd. Tegenwoordig wordt tuinsla wereldwijd geproduceerd. De belangrijkste teeltgebieden en de belangrijkste producenten in Europa zijn voornamelijk Italië, Frankrijk, Nederland, België, Spanje en Duitsland. Tuinsla wordt geproduceerd in de vollegrond, in de kas of als tunnelteelt en is daardoor het hele jaar vers verkrijgbaar. Het is echter het beste om van buitensla te genieten, omdat deze de meeste goede voedingsstoffen bevat. In de zomer zijn tuinsla die tot de lactuca- of slagroep behoren, zoals ijsbergsla, kropsla en bataviasla, buiten in het seizoen. Omdat deze drie een vrij stevige krop vormen, worden alle drie meestal kropsla genoemd. Bij sla van de slagroep komt er een melksap uit als de steel en de bladeren worden doorgesneden. Een bijzondere kropsla is de grotere ijsbergsla. Het heeft zichzelf snel gevestigd en veel fans gevonden omdat het altijd knapperig is en langer vers blijft. De vlezige, sappige bladeren variëren van geel tot donkergroen - en nu zijn er ook rode variëteiten. Sla is al lang niet alleen in de groene, maar ook als rode variant verkrijgbaar. Het bevat geen bitterstoffen en is korter houdbaar. Met zijn neutraal smaak, kan het op vele manieren worden voorbereid. Batavia-sla is een kruising tussen sla en ijsbergsla. Haar smaak is pittiger dan sla en ijsbergsla. De gekrulde bladeren variëren per soort en seizoen met geelachtig, groen, roodbruin of groen met roodachtige randen. In de nazomer en herfst is de klassieke andijvie- of frisée-sla te koop, met zijn scherpe en aromatische smaak. Van mei tot oktober, rassen zoals eik bladsla, koolsalade, franje, lollo rossa en lollo bionda, met hun smakelijke, gekrulde bladeren, worden nog steeds aangeboden uit het open veld. In de wintermaanden, kruisen van Batavia en eik blad, evenals kruisen van sla en romaine of ijskrapsla worden vanuit de kas aangeboden. Omdat deze variëteiten geen hoofden vormen, maar groeien als individuele bladeren van rozetten, worden ze pluksla genoemd. Dit zijn oude termen uit de dagen van zelfoogst, toen er net genoeg bladeren werden geoogst om een maaltijd te bereiden, omdat de bladeren groeien nog twee keer terug na de eerste snede. Vers geoogste tuinsla bieden natuurlijk een special smaak ervaring. Met hun knapperigheid ribben en zachte bladeren erop, ze hebben een nootachtige milde smaak.
Belang voor de gezondheid
In de groene bladeren van tuinsla zitten veel gezonde fytochemicaliën, die onder andere het risico op suikerziekte In de rode bladeren zijn er meer anthocyanen as secundaire plantaardige stoffen, ze behoren tot de flavonoïden en kanker preventief. Tuinsla geeft het lichaam een overvloed van secundaire plantaardige stoffen zoals flavonoïden, fytosterolen, polyfenolen en carotenoïden, die hart- en vaatziekten voorkomen. Zeker wordt geacht dat de secundaire verbindingen een positieve invloed hebben op volksgezondheid, omdat is bewezen dat ze beschermen tegen arteriosclerose en hoge bloeddruk Ook al bestaat tuinsla voor meer dan 90 procent wateris er nog genoeg ruimte voor het bedrag van vitaminen het lichaam heeft. Foliumzuur zit in tuinsla in een vrij hoge concentratie Het is belangrijk voor celdeling en bloed formatie, net als de voorloper van vitamine A, bètacaroteen, dat beschermt tegen huidveroudering en is belangrijk voor de ogen. Om het lichaam van de volledige voedingsstoffen te voorzien, worden tuinsalades het best gegeten in de maanden dat ze in het seizoen zijn, omdat de volksgezondheid de voordelen zijn veel hoger naarmate de bladeren verser zijn. In het voorjaar is het batavia en alle groene sla, sla is beschikbaar uit de vollegrondsteelt van mei tot november. In de koud seizoen, het zijn bijvoorbeeld variëteiten zoals witlof, veldsla of radicchio, die als bijzonder rijk worden beschouwd aan vitaminen en mineralen.
Ingrediënten en voedingswaarden
| Voedingswaarde-informatie |
Hoeveelheid per 100 gram |
| Calorieën 15 | Vetgehalte 0.2 g |
| Cholesterol 0 mg |
Natrium 28 mg |
| Kalium 194 mg | koolhydraten 2.9 g |
| Voedingsvezels 1.3 g |
Eiwit 1.4 g |
Tuinsla, naast het hoge gehalte aan water, bevat ook koolhydraten, eiwitten, dik, mineralen zoals fosfor, kalium, natrium, calcium en magnesium. Ook de bloed-vormend sporenelement ijzerevenals vitaminen pro-vitamine A om een normaal gezichtsvermogen te behouden, veel vitamine C, vitamine B1, vitamine B2, vitamine E en niacine. Hoe donkerder de bladeren van kleur zijn, hoe meer ingrediënten ze bevatten. De meeste soorten tuinsla hebben een zeer lage energie-inhoud, per 100 gram hebben ze slechts 15 tot 20 kilocalorieën. De voedingsvezels die in de sla zit, zwelt op in de darm, verzadigt daardoor voldoende en heeft een positief effect op de spijsvertering. Om het lichaam te zuiveren, is het relatief hoog kalium inhoud en laag natrium inhoud draagt ook positief bij.
Intoleranties en allergieën
Tuinsalades zijn essentiële stofbommen, maar mensen met een gevoelig spijsverteringsstelsel mogen er na ongeveer 4 uur geen gebruik van maken. Pijnlijke gassen kunnen zich ontwikkelen in de maag en darmen van fermentatie van eiwitten en koolhydraten Lichaamswarmte bevordert dit proces en een opgezwollen gasbuik met een ongemakkelijk gevoel van volheid is het gevolg.
Winkelen en keukentips
Tuinsla mag alleen worden gekocht of geoogst als dat nodig is, omdat het snel verwelkt en veel van zijn waardevolle ingrediënten in korte tijd afbreekt. De steel moet er fris en helder uitzien, donkere snijvlakken laten zien dat hij niet vers is. De bladeren mogen niet hangen; ze moeten er sappig en knapperig uitzien. In de groentevak in de koelkast blijft het een paar dagen vers zonder dat het zijn voedingsstoffen verliest. Gesneden of gedeeltelijk ontbladerd, kan het het beste worden bewaard in een plastic bak of een vochtige doek.
Voorbereidingstips
Tuinsalade past perfect bij een vinaigrette of een yoghurt dressing. Het combineert ook prachtig met eieren, gevogelte, komkommers, tomaten, uien or avocado Het is ook uitstekend als hoofdgerecht met ingrediënten als vis, vlees of groenten.
