De term huidveroudering beschrijft het zeer complexe proces dat de menselijke huid ondergaat met toenemende leeftijd. Dit proces verschilt sterk van persoon tot persoon en hangt enerzijds samen met een erfelijke aanleg en anderzijds met individueel risicogedrag. Daarom is het begin van huidveroudering ook zeer variabel: hoewel sommige mensen de eerste tekenen van veroudering al op de leeftijd van 20 jaar vertonen, vertonen anderen pas rond de leeftijd van 40 jaar. Dit is echter een natuurlijke ontwikkeling. heeft iedereen wel eens last van huidveroudering (min of meer en vroeg of laat).
Oorzaken van huidveroudering
Eigenlijk is de term "huidveroudering" enigszins misleidend. Strikt genomen begint het proces van huidveroudering natuurlijk al bij de geboorte. De huid van een persoon is praktisch onderhevig aan constante veranderingen gedurende zijn of haar leven.
Baby's hebben meestal een zeer tere huid met fijne poriën en in de puberteit veranderen de meeste van hen in een nogal vette huid met grote poriën, wat kan worden opgemerkt door puistjes, onder andere. Vervolgens, in jongere volwassenheid, de voorwaarde van de huid hangt af van de individuele aanleg en kan olieachtig / olieachtig, droog of zelfs gemengd zijn. Op een gegeven moment vindt de overgang naar een verouderende, "volwassen" of zelfs "veeleisende" huid plaats.
Hoewel er veel variabiliteit is met betrekking tot het tijdstip waarop deze fase van huidveroudering begint, wordt over het algemeen gezegd dat deze begint rond de leeftijd van 25 jaar. Hoe snel de huid veroudert, hangt af van zowel interne (intrinsieke) als externe ( extrinsieke) factoren. De interne factoren zijn niet te beïnvloeden.
Huidveroudering is een natuurlijk biologisch proces dat op verschillende tijdstippen begint, afhankelijk van de genetische aanleg en niet kan worden gestopt. Er zijn verschillende processen in het lichaam die een rol spelen bij huidveroudering. Van ongeveer midden tot eind jaren '20 vertraagt de snelheid van de celdeling, zelfs in de huid: terwijl bij jongere mensen de cellen zich nog ongeveer om de 27 dagen delen, gebeurt dit bij oudere mensen slechts om de 50 dagen.
Als gevolg hiervan neemt het vermogen van de cellen in de huid om zichzelf te vernieuwen af (de epidermis of dermis is van het grootste belang in de context van huidveroudering). De belangrijkste componenten van de dermis zijn bindweefsel vezels (gemaakt van collageen, waardoor het weefsel stabiel en trekvast wordt en elastine, dat verantwoordelijk is voor de elasticiteit van het weefsel) en bindweefselcellen (ook wel fibroblasten genoemd). Ouderen produceren nu minder collageen en elastine, waardoor de huid minder elastisch wordt.
Daarnaast daalt het vochtgehalte in de huid aanzienlijk, wat kan leiden tot vervelende rimpels. Bovendien zijn zowel de huid als de vetweefsel in het onderhuidse weefsel wordt dunner en dus "transparanter". Hierdoor worden de rode aderen onder de huid beter zichtbaar.
Als het aantal bloed schepen neemt ook af, de toevoer van voedingsstoffen en zuurstof naar de huid neemt af. Daarnaast maakt de huid met het ouder worden steeds minder vet aan en kan ze niet meer zoveel vocht binden als voorheen. Daardoor wordt de huid droger en dus gevoeliger.
Een ander punt dat nodig is om huidveroudering te begrijpen, zijn de hormonale veranderingen die plaatsvinden met de leeftijd. Deze zijn vooral uitgesproken bij vrouwen die het doormaken de menopauze. Gedurende deze tijd daalt het niveau van het vrouwelijk hormoon oestrogeen sterk.
Dit leidt weer tot armer bloed bloedsomloop, dunnere en bleke huid en verlies van elasticiteit. Naarmate de huid ouder wordt, neemt het aantal pigmentcellen in de haar neemt ook af. Hierdoor wordt er minder pigment aangemaakt en worden steeds meer haren wit.
Een ander teken van huidveroudering zijn de zogenaamde ouderdomsvlekken (lentigines senielen). Deze zijn goedaardig huidveranderingen die worden veroorzaakt door afzetting van pigment in de opperhuid en komen vooral voor bij regelmatige blootstelling aan de zon. Deze natuurlijke huidveroudering kan door verschillende factoren enorm worden versterkt.
Deze omvatten voornamelijk UV straling, dwz ofwel zonlicht ofwel het licht in solariums. Wanneer UV-stralen de huid binnendringen, leiden ze daar tot de vorming van zogenaamde vrije radicalen, dit zijn zuurstofdeeltjes die een zeer hoog energetisch potentieel hebben en daardoor grote schade aan de huid kunnen toebrengen. Ze kunnen DNA direct beschadigen of vernietigen collageen vezels, eiwitten of vetmoleculen.
Hoewel de huid een bepaald beschermingssysteem heeft (bestaande uit vitaminen en enzymen), deze bescherming is niet langer voldoende, vooral bij blootstelling aan overmatige UV straling over een langere periode. Aangenomen wordt nu dat tot 80% van de verouderingsprocessen die merkbaar zijn op de gezichtshuid veroorzaakt worden door UV straling! Door hetzelfde mechanisme roken verhoogt ook huidveroudering, aangezien de nicotine het bevat ook releases meer vrije radicalen.
Stress kan ook leiden tot versnelde huidveroudering doordat het lichaam bepaalde stoffen vrijgeeft hormonen tijdens stress. Onze eetgewoonten hebben ook een niet onaanzienlijk effect op huidveroudering. Om gezond en stevig te blijven heeft de huid voldoende nodig vitaminen en mineralen, waarvan de hoeveelheden tekort kunnen zijn als de dieet is onevenwichtig of op dieet.
Frequente diëten of onvoldoende vochtinname kunnen ook de stevigheid van de bindweefsel. Alcohol beschadigt ook de huid. Een aanzienlijk gebrek aan slaap kan soms bijdragen aan huidveroudering, waarschijnlijk ook door hormonale processen in het lichaam.
Meestal wordt een verouderende huid eerst opgemerkt door kleine rimpels, die vaak eerst verschijnen in de ooghoeken, rond de mond en / of op het voorhoofd, aangezien deze gebieden meestal het meest frequent en sterk bewogen worden. Deze rimpels ontwikkelen zich in de loop van de tijd tot diepe rimpels en verschijnen op steeds meer plaatsen, zoals de neus-, wangen en nek. Bovendien neemt de neiging tot het vormen van donkere kringen onder de ogen, hangende oogleden en zichtbare wallen onder de ogen toe.
De oude huid is dunner, waardoor deze vaak erg licht, bijna transparant lijkt en diepe aderen duidelijk zichtbaar worden. Door het feit dat de huid dunner en dunner wordt, is deze ook veel gevoeliger dan voorheen. Hierdoor kunnen blessures vaker voorkomen.
Omdat de huid ook haar herstellende vermogen verliest, kunnen deze wonden langer aanhouden dan bij een jonge huid en is het niet ongebruikelijk dat wonden genezen. Steeds meer haren worden wit. Aangezien sommige haren aanvankelijk nog hun oorspronkelijke kleur hebben, is het algehele uiterlijk meestal eerst grijs en daarna wit met de tijd. Een oude huid bevat ook vaak een groot aantal ouderdomsvlekken. Deze zijn meestal vlak of slechts licht verhoogd, lichtbruin en komen vooral voor in het gebied van het gezicht, de handen en onderarmen, waar de huid meer wordt blootgesteld aan UV-straling.
