Imipramine is een tricyclisch antidepressivum Het actieve ingrediënt behoort tot de klasse van dibenzazepine.
Wat is imipramine?
Imipramine is een tricyclisch antidepressivum. Imipramine is een antidepressivum dat was een van de eerste betrouwbare drugs van dit type. Het medicijn diende dus als een voorloper voor een verscheidenheid aan andere middelen voor de behandeling van Depressie Imipramine is ontwikkeld door het Zwitserse farmaceutische bedrijf Geigy, nu bekend als Novartis. Het psychotrope medicijn, dat tot het tricyclische middel behoort antidepressiva, kwam in 1958 op de markt, maar de ontdekking ervan als antidepressivum kwam slechts bij toeval tot stand. Zo was het medicijn in 1957 oorspronkelijk bedoeld om te worden toegediend door psychiater Roland Kuhn (1912-2005) voor de behandeling van schizofrenie Toen het medicijn in de praktijk werd getest, bleek imipramine echter niet geschikt voor dit doel. In plaats daarvan bleek het een positief effect te hebben tegen Depressie, dus imipramine zou hiertegen kunnen worden gebruikt geestesziekte.
Farmacologische werking
In de mens hersenenvindt communicatie tussen zenuwcellen plaats met behulp van zogenaamde neurotransmitters, dit zijn chemische boodschappers. In dit proces worden neurotransmitters uitgescheiden door een zenuwcel Het naburige zenuwcel kan dit herkennen via speciale dockingsites, receptoren genaamd, en de boodschapper opnemen, die vervolgens terugkeert naar de cel van oorsprong. Sommige boodschappersubstanties vervullen speciale taken en hebben een remmende of prikkelende werking. De boodschappersubstantie serotoninedient bijvoorbeeld als een gelukshormoon. Wat precies de oorzaak is, is nog niet vast te stellen Depressie Een theorie is dat het wordt veroorzaakt door een gebrek aan specifieke boodschappersubstanties. Neurotransmitters zoals serotonine, dopamine or noradrenaline komen tekort. Als deze boodschappersubstanties via medicatie aan de patiënt worden geleverd, kan dit verlichting van depressieve symptomen bewerkstelligen. Imipramine is er een van drugs Het heeft de eigenschap om de concentratie van boodschappersubstanties zoals noradrenaline en serotonine in het lichaam. Daarbij zorgt de stof ervoor dat de neurotransmitters weer worden opgenomen door de zenuwcel Imipramine heeft ook een positief effect op andere neurotransmitters. Imipramine is een van de antidepressiva zonder drive, dus de drive van de patiënt wordt niet vergroot of verzwakt. Evenzo is er geen kalmerend effect. In dit opzicht is er een verschil met de desipramine-Type antidepressiva, die een drive-verhogende of hebben kalmerend effect. Na inname van imipramine komt het actieve ingrediënt in de bloed via de darm. Uitgebreide afbraak van de stof vindt plaats in de lever Het medicijn wordt uitgescheiden via de nieren en urine. Na slechts een halve dag is nog maar 50 procent van de imipramine in het lichaam aanwezig. Tijdens afbraak, gedeeltelijke conversie naar desipramine vindt plaats, wat een drive-verhogend effect heeft.
Medische toepassing en gebruik
Voor gebruik wordt imipramine gebruikt voor de behandeling van depressie. Bovendien is het medicijn geschikt voor de behandeling van pijn veroorzaakt door een psychologische component. Dit kan mild, matig of ernstig zijn pijn Andere indicaties voor imipramine zijn nachtelijke angst (Pavor nocturnus) en bedplassen bij kinderen ouder dan vijf jaar. Afgezien van de goedgekeurde indicaties, wordt het actieve ingrediënt ook toegediend voor fobieën of angsttoestanden. Een effectieve behandeling van depressie met imipramine vereist gewoonlijk een langere periode. In dit verband moet de arts regelmatig controleren of het gebruik van het medicijn nog zinvol is. Imipramine wordt ingenomen met tablets onafhankelijk van maaltijden. De aanbevolen initiaal dosis is 25 milligram imipramine per dag en wordt in de verdere kuur verhoogd tot de gebruikelijke hoeveelheid van 50 tot 150 milligram. Beide doses worden 's ochtends en' s avonds ingenomen. Tegen het einde van therapie dosis moet geleidelijk worden verminderd.
Risico's en bijwerkingen
Net als bij het gebruik van andere antidepressiva, zijn er ook ongewenste bijwerkingen mogelijk door het gebruik van imipramine. Zo lijdt een op de tien patiënten aan een benauwdheid neus-, duizeligheidof trillingen. zweten, slaperigheid, droog mond, constipatie, opvliegers, gewichtstoename en hartkloppingen. Bovendien is het niet ongebruikelijk om een lage dosis te ervaren bloed druk na het opstaan. Andere bijwerkingen kunnen zijn: slaapproblemen, moeite met plassen, verwardheid, rusteloosheid, 피로, dorst, verlies van eetlust, misselijkheid, braken, huid reacties, sensorische disfunctie of seksuele disfunctie. De meeste bijwerkingen treden op aan het begin van de behandeling met imipramine. Als het lichaam echter eenmaal aan het medicijn gewend is geraakt, verdwijnen de symptomen meestal. Imipramine mag niet worden gebruikt bij overgevoeligheid voor tricyclische en tetracyclische antidepressiva. Hetzelfde geldt voor het gelijktijdige administratie of MAO-remmers Verder is imipramine niet toegestaan bij intoxicatie door psychotrope geneesmiddelen, slaappillen, pijnstillers or alcohol Bovendien moet de werkzame stof worden vermeden in geval van delirium, acuut urineretentie, glaucoma, pylorusstenose, darmobstructie of vergroting van de prostaat met de vorming van resterende urine. Verder interacties tussen imipramine en middelen die een onderdrukkend effect hebben op de hersenen zijn binnen het rijk van mogelijkheden. Deze kunnen zijn slaappillen of kalmerende middelen, die, zoals alcohol, het effect van imipramine verder versterken. Bijzondere voorzichtigheid is ook vereist bij gelijktijdig gebruik van andere antidepressiva, wat voornamelijk geldt voor de serotonineheropnameremmers. fluvoxamine en fluoxetine Het verhoogt daardoor de frequentie van bijwerkingen.
