Vormen en oorzaken
Verschillende vormen van slokdarm kanker en hun oorzaken: slokdarmtumoren komen in het algemeen bij voorkeur voor op de fysiologisch bestaande nauwe delen van de slokdarm. Ten eerste, twee hoofdvormen van dit type kanker wordt onderscheiden: In het bovenste deel van de slokdarm is het oppervlak van het slijmvlies overwegend bekleed met plaveisel epitheel (bedekkend weefsel). Het onderste deel bestaat voornamelijk uit klierweefsel.
Dienovereenkomstig ontwikkelen zich, afhankelijk van de oorsprong van het celtype, plaveiselcelcarcinomen voornamelijk in de bovenste en glandulaire tumoren (adenocarcinomen) in het onderste deel van de slokdarm. Zelden is er een speciale vorm hiervan kanker, die overwegend in lengterichting langs de muur groeit. Het vernietigt het autonome zenuwen van de slokdarm (Plexus myentericus Auerbach), zodat de peristaltiek is uitgeschakeld en de slokdarm een stijve structuur is.
Deze vorm wordt hard (scirrhic) slokdarmcarcinoom genoemd. Kankerverwekkende stoffen komen ook voor in voedsel. Deze omvatten chemische verbindingen van nitriet (salpeter, beitszout) en bepaalde eiwitten (amines), zogenaamde nitrosamines.
Nitrosaminen worden onder andere gevormd tijdens het grillen, braden en soms in de maag van voedingsmiddelen die bijzonder rijk zijn aan nitraten, zoals spinazie of sla. Aflatoxinen zijn schadelijke stoffen die door bepaalde schimmels in voedsel worden gevormd. Deze kunnen niet alleen tumoren in de slokdarm veroorzaken maar ook in andere organen, bijvoorbeeld in de lever.
Vergelijkbare effecten worden toegeschreven aan melkschimmel, die bij voorkeur melkproducten aantast. Aangezien beschimmeld voedsel in Europa nog maar zelden wordt gegeten, komt deze oorzaak van kanker vaker voor in de "Derde Wereldlanden". In sommige delen van de wereld worden betelnoten door grote delen van de bevolking gekauwd als luxe voedsel.
Deze verontreinigende stof kan een hele reeks kankers veroorzaken, vooral in de mond en slokdarm. Na slokdarmverbrandingen met zuren of logen, slokdarmkanker kan ontstaan als een laat gevolg van beschadiging van het slijmvlies. Warme dranken en pittig eten kunnen op de lange termijn ook een soortgelijke irritatie van de slijmvliezen veroorzaken en de ontwikkeling van een tumor bevorderen.In sommige Aziatische landen is er een verband tussen de consumptie van warme dranken en voedsel en het optreden van slokdarmkanker is gevonden.
Vitamine tekort en gebrek aan hygiëne worden ook besproken als oorzaken van de regionale verschillen. Ziekten die kunnen leiden tot slokdarmkanker Over de reflux ziekte (chronisch Maagzuur) als oorzaak voor de tumorontwikkeling is hierboven al gemeld. Een vertraagde voedselpassage vertegenwoordigt een irritatie van het slijmvlies.
Met dergelijke ziekten, die de doorgang vertragen, neemt het risico op het ontwikkelen van een slokdarmtumor toe. Deze omvatten ziekten zoals achalasie en slokdarm divertikels. Achalasie is een verwijding van de slokdarm voor de maag entree.
In slokdarm divertikelstreedt een laterale uitstulping van de slokdarmwand op. Slijmvlieslittekens, vooral die als gevolg van bijtende brandwonden, kunnen de slokdarm vernauwen (stenose), zodat vele jaren later een carcinoom kan ontstaan aan de basis van dit litteken. Het risico op het ontwikkelen van slokdarmkanker neemt toe na een lange periode van bestraling, waarbij ook de slokdarm is aangetast.
Het Plummer-Vinson-syndroom beschrijft een slijmvliesverandering (slijmvliesatrofie) in het gebied van de mondkeel en slokdarm. De oorzaak van dit syndroom is een langdurige chronische aandoening ijzertekort, die bij voorkeur optreedt op hoge leeftijd. Het syndroom verhoogt het risico op het ontwikkelen van een slokdarmtumor.
In sommige gevallen is een familiale accumulatie van deze kanker terug te voeren. Genetische overerving speelt hierbij een belangrijke rol. Aflatoxinen zijn verontreinigende stoffen die worden gevormd door bepaalde schimmels in het voedsel.
Deze kunnen niet alleen tumoren in de slokdarm veroorzaken maar ook in andere organen, bijvoorbeeld in de lever Vergelijkbare effecten worden toegeschreven aan melkschimmel, die bij voorkeur melkproducten aantast. Aangezien beschimmeld voedsel in Europa nog maar zelden wordt gegeten, komt deze oorzaak van kanker vaker voor in de "Derde Wereldlanden".
In sommige delen van de wereld worden betelnoten door grote delen van de bevolking gekauwd als luxe voedsel. Deze verontreinigende stof kan een hele reeks kankers veroorzaken, vooral in de mond en slokdarm. Na slokdarmverbrandingen met zuren of basische oplossingen kan slokdarmkanker ontstaan als een laat gevolg van beschadiging van het slijmvlies.
Warme dranken en pittig eten kunnen op de lange termijn ook een soortgelijke irritatie van de slijmvliezen veroorzaken en de ontwikkeling van een tumor bevorderen. In sommige Aziatische landen is bijvoorbeeld een verband vastgesteld tussen de consumptie van warme dranken en voedsel en het optreden van slokdarmkanker. Vitamine tekort en gebrek aan hygiëne worden ook besproken als oorzaken van de regionale verschillen.
Ziekten die kunnen leiden tot slokdarmkanker. Over de reflux ziekte (chronisch Maagzuur) als oorzaak voor de tumorontwikkeling is hierboven al gemeld. Een vertraagde voedselpassage vertegenwoordigt een irritatie van het slijmvlies.
Met dergelijke ziekten, die de doorgang vertragen, neemt het risico op het ontwikkelen van een slokdarmtumor toe. Deze omvatten ziekten zoals achalasie en slokdarm divertikels Achalasie is een verwijding van de slokdarm voor de maag entree.
Bij slokdarmdivertikels treedt een laterale uitstulping van de slokdarmwand op. Slijmvlieslittekens, vooral die als gevolg van bijtende brandwonden, kunnen de slokdarm vernauwen (stenose), zodat vele jaren later een carcinoom kan ontstaan aan de basis van dit litteken. Het risico op het ontwikkelen van slokdarmkanker neemt toe na een lange periode van bestraling, waarbij ook de slokdarm is aangetast.
Het Plummer-Vinson-syndroom beschrijft een slijmvliesverandering (slijmvliesatrofie) in het gebied van de mond, keel en slokdarm. De oorzaak van dit syndroom is een langdurige chronische aandoening ijzertekort, die bij voorkeur optreedt op hoge leeftijd. Het syndroom verhoogt het risico op het ontwikkelen van een slokdarmtumor. In sommige gevallen is een familiale accumulatie van deze kanker terug te voeren. Genetische overerving speelt hierbij een belangrijke rol.
