Ademhalingsstilstand, of apneu, verwijst naar een volledige onderbreking van extern ademhaling Ademhalingsstilstand kan zeer veel verschillende oorzaken hebben, variërend van vrijwillige onderbreking tot ziekte tot bepaalde trauma's of vergiftiging met neurotoxinen. Na slechts een paar minuten wordt de ademhalingsstilstand kritiek vanwege het begin van hypoxie.
Wat is ademhalingsfalen?
Een volledige stopzetting van extern ademhaling wordt ademhalingsstilstand of apneu genoemd. Ademhalingsstilstand kan vrijwillig zijn door simpelweg de adem in te houden of kan worden veroorzaakt door externe factoren. Bij onvrijwillige apneu is de ademhalingsreflex tijdelijk of permanent verzwakt of zijn de ademhalingsspieren verlamd. In de overgrote meerderheid van de gevallen wordt ademstilstand veroorzaakt door een traumatisch effect hersenen letsel (SHT). Ademen kan ook worden onderbroken door een mechanische blokkering van de luchtwegen, zoals in slaap apneu Gasuitwisseling in de haarvaten van de longblaasjes, zoals gasuitwisseling in de haarvaten in het weefsel, wordt aanvankelijk gedurende een korte tijd gehandhaafd. Pas na de zuurstof van de resterende lucht volume in de longen is opgebruikt doet de uitwisseling van carbon dioxide voor moleculair zuurstof en vice versa tot stilstand komen. Niet alleen een zuurstof deficiëntie (hypoxie) treden dan op, maar ook een gevaarlijke overconcentratie van carbon dioxide, dat veroorzaakt hyperaciditeit.
Oorzaken
Ademhalingsfalen kan een groot aantal verschillende oorzaken hebben die verschillende oorzaken hebben maatregelen om het probleem te verhelpen. Veruit de meest voorkomende boosdoeners zijn hinderlijk slaapapneu-syndroom en voorwaarde traumatisch genoemd hersenen letsel (SHT). In obstructief slaap apneutreedt een blokkering van de bovenste luchtwegen op tijdens de slaap. De gladde ringspieren rond de bovenste luchtwegen ontspannen zodanig dat het bovenste deel van de luchtpijp nagenoeg muteert in een buis met spanningsloze wanden. De lichte onderdruk die tijdens inademing zorgt ervoor dat de muren "instorten", wat resulteert in de blokkering. SHT, dat kan optreden als gevolg van een ongeval, gaat meestal gepaard met bewusteloosheid en falen van velen hersenen functies. In ernstigere gevallen kan het ademhalingscentrum ook zo verstoord zijn dat de ademhalingsreflex faalt en ademhalingsstilstand ontstaat. Verlamming van de ademhalingsspieren door ziekte of vergiftiging met neurotoxinen kan ook leiden tot ademstilstand. Een klap voor de zonnevlecht zenuwplexus door een ongeluk of andere kracht, kan een reflex veroorzaken die de ademhalingsspieren doet spasmen, wat resulteert in (meestal) tijdelijke ademhalingsstilstand.
Symptomen, klachten en tekenen
Uiterlijke tekenen van ademhalingsstilstand zijn onder meer bewustzijnsverlies, de afwezigheid van enige luchtstroom door de neus- or mondverwijde pupillen en een lichte blauwe verkleuring van de huid (cyanose) die na een paar minuten duidelijk wordt. Langdurige ademstilstand leidt aanvankelijk tot zuurstofgebrek (hypoxie), dus de interne organen en ook de hersenen worden onomkeerbaar beschadigd, zodat de getroffen persoon kan overlijden aan orgaanfalen. Soms verschillende symptomen zoals hoofdpijn, misselijkheid, maar soms zijn ook euforie en sterk zelfvertrouwen mogelijk. Dit zijn symptomen die typisch worden waargenomen in Hoogtevrees Getroffen personen kunnen in het ergste geval overlijden als de ademhalingsstilstand niet op tijd wordt behandeld. Zelfs als er een behandeling is gegeven, kunnen de hersenen in sommige gevallen zo ernstig beschadigd zijn dat de getroffen persoon lijdt aan verminderde intelligentie of andere handicaps en psychische symptomen als gevolg van de ademhalingsstilstand. De kwaliteit van leven van de getroffen persoon wordt hierdoor aanzienlijk verminderd. Als de ademhalingsstilstand ongeveer tien minuten duurt, zal de patiënt in de meeste gevallen overlijden. De dood kan worden voorkomen door mondnaar de mond reanimatie tot de komst van de spoedarts.
Diagnose en verloop
Dit veroorzaakt een snelle toename van de concentratie of carbon dioxide in de bloed, waarvan wordt gedacht dat het de maximale stimulus in het ademhalingscentrum triggert om een spontane ademhaling op te wekken. Het gebrek aan zuurstof, als de ademhalingsstilstand aanhoudt, gaat gepaard met een gevaarlijke toename van de concentratie of kooldioxide in de bloed, die normaal gesproken een sterke ademhalingsreflex veroorzaakt. Opmerkelijk is dat als het kooldioxide concentratie stijgt nog verder, de ademhalingsreflex verzwakt weer en stopt volledig. In het verdere verloop treden nu vergiftigingsverschijnselen en onomkeerbare schade aan de zenuwcellen in de hersenen op. Als er niet onmiddellijk tegenmaatregelen worden genomen, is dood door verstikking onvermijdelijk. Gebeurt dit niet, dan is er sprake van een totale uitval van het ademhalingscentrum, een belangrijk criterium voor het bepalen hersendood Bijvoorbeeld een van de ultieme tests voor verdacht hersendood is om de persoon met ademhalingsfalen te beademen met zuivere zuurstof tijdens het verminderen ventilatie.
Complicaties
Het is absoluut noodzakelijk dat de ademhalingsstilstand rechtstreeks door een arts of in het ziekenhuis wordt behandeld. Als ademhalingsstilstand niet wordt behandeld, zal dat gebeuren leiden in de meeste gevallen tot de dood. De dood treedt op wanneer de hersenen en andere organen te lang geen zuurstof hebben gekregen, wat ernstige schade tot gevolg heeft. Als een patiënt een ademhalingsstilstand heeft gehad en vervolgens is gereanimeerd, zal de mate van letsel sterk afhangen van hoe lang de organen geen zuurstof hebben gehad. Bij een korte ademstilstand wordt aangenomen dat de meeste organen niet beschadigd zijn. Daarna functioneren de hersenen zonder veel moeite. Na de ademhalingsstilstand zelf klaagt de patiënt over een ernstige hoofdpijn en misselijkheid Als de ademhalingsstilstand langer duurt, zijn de hersenen beschadigd. Daarna kunnen bepaalde delen van de hersenen niet meer goed functioneren, en dat kan wel leiden aan denkstoornissen. Het is niet ongebruikelijk dat de hersenen bepaalde delen van het lichaam niet goed kunnen controleren. Als de ademstilstand nog langer duurt, leidt dit meestal tot de dood en ook hartstilstand. Reanimatie moet onmiddellijk worden uitgevoerd om schade aan organen te voorkomen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Wanneer de ademhaling van een persoon stopt, is zijn of haar leven in groot gevaar. Daarom is elke ademhalingsstilstand een reden om de spoedarts te bellen en de oorzaak na de noodzakelijke redding te laten ophelderen maatregelen In het geval van een ademstilstand zorgt hoogstens één persoon voor eerste hulp terwijl een ander contact opneemt met de spoedarts, want als de patiënt niet onmiddellijk wordt geholpen, kan hij binnen enkele minuten overlijden door zuurstofgebrek. Zelfs als hij de ademhalingsstilstand overleeft of zelfstandig weer ademt, is het na een langere periode de vraag hoeveel schade er aan de hersenen is toegebracht. De getroffen persoon kan ernstig gehandicapt wakker worden of helemaal niet wakker worden, zelfs als de ademhaling wordt hervat. Veel ademhalingsstilstanden gebeuren niet eens in dergelijke dramatische situaties, maar zijn van korte duur en worden soms niet eens bewust opgemerkt - bijvoorbeeld in gevallen van slaap apneu Toch zijn ze net zo gevaarlijk als in elk ander geval. In het geval van slaapapneu hoeft de spoedarts echter niet onmiddellijk te worden gebeld, omdat de getroffenen weer vanzelf beginnen te ademen. Er moet echter nog steeds een medische controle worden uitgevoerd om echt gevaarlijke situaties te vermijden en om de nachtelijke ademhaling te stoppen. Bij zuigelingen en jonge kinderen is een plotselinge ademhalingsstilstand een trigger voor plotselinge kindersterfte Daarom moeten risicokinderen, zoals premature baby's, uit voorzorg door een arts worden gecontroleerd.
Behandeling en therapie
De vele oorzaken van ademhalingsstilstand vereisen onmiddellijke actie om de ademhalingsstilstand te corrigeren of, als dat niet mogelijk is, te voorkomen. Urgentie is vereist bij het behandelen van een ademhalingsstilstand die een levensbedreigende situatie vormt, als ernstige schade aan volksgezondheid kan binnen enkele minuten optreden. Als de ademhalingsstilstand wordt veroorzaakt door mechanische obstructie van de bovenste luchtwegen door vreemde voorwerpen, zal verwijdering van de vreemde voorwerpen onmiddellijk verlichting brengen. Als verwijdering niet mogelijk is, onmiddellijk tracheotomie (coniotomie) onder de strottehoofd kan levensreddend zijn. Dezelfde maatregel kan nodig zijn voor allergische reacties op een insectenbeet in de keel als zwelling van het weefsel de luchtpijp stevig afsluit. In de vele gevallen waarin ademhalingsstilstand gepaard gaat met cardiovasculair falen, reanimatie maatregelen vereist. Deze maatregelen variëren van eenvoudig borst compressies in combinatie met mondnaar de mond reanimatie op het gebruik van een Defibrillator en injecties or infusies Cardiaal massage, uitgevoerd met een snelheid van ongeveer 100 tot 120 per minuut door ritmische druk op de borstbeen, moet worden gevolgd door 2 pogingen om ventilatie na elke 30 of zo drukken. in het geval van ademstilstand veroorzaakt door neurotoxines, verdovende middelen of bedwelmende middelen, naast reanimatiemaatregelen, zijn er in bepaalde gevallen antidota beschikbaar, zoals slangenbeet- of paddenstoelvergiftiging, die op zijn best de gifstoffen neutraliseren. In aanwezigheid van bepaalde neurologische aandoeningen die een permanente verstoring van de natuurlijke ademhaling veroorzaken, permanent actief ventilatie door geschikte apparatuur kan nodig zijn.
Vooruitzichten en prognose
De vooruitzichten en prognose voor ademhalingsfalen zijn afhankelijk van de exacte oorzaak van de ademhalingsstilstand en hoe snel de ademhaling hervat wordt. Aan de andere kant, als de ademhaling helemaal niet wordt hervat, is de dood door verstikking het resultaat na enkele minuten. Een volgende reanimatiepoging kan na enkele minuten nog lukken, maar zal in bijna alle gevallen leiden tot ernstige en onomkeerbare hersenschade. Dit gebeurt al na drie minuten zonder zuurstoftoevoer en kan alle delen van de hersenen aantasten. Zuurstofgebrek door onderbroken ademhaling leidt binnen zeer korte tijd tot hypoxemie en vervolgens tot orgaan- en hersenbeschadiging. Incidentele onderbrekingen van de ademhaling gedurende enkele seconden zijn bij veel mensen normaal (bijvoorbeeld in de context van slaapapneu) en hebben geen acuut schadelijk effect. Schade op de lange termijn als gevolg van herhaaldelijk kortstondig zuurstoftekort is echter mogelijk. Apneu als gevolg van mechanische oorzaken (wurging, inslikken, enz.) Kan meestal worden gestopt door de trekker te verwijderen. Organische oorzaken - vooral zenuw- en spierschade - als ze ervoor zorgen dat de ademhaling stopt, betekenen meestal dat de ademhaling niet langer door de getroffen persoon kan worden opgewekt. Totdat de veroorzakende ziekte is genezen, is hij of zij in eerste instantie afhankelijk van kunstmatige beademing In het algemeen geldt dat hoe eerder een persoon die een ademhalingsstilstand krijgt - ongeacht de oorzaak - wordt beademd, hoe beter de prognose met betrekking tot vervolgschade. Ademhalingsstilstanden die niet het gevolg zijn van volledig organisch falen, kunnen daarom worden overbrugd totdat de oorzaak is gevonden.
het voorkomen
Vanwege de verscheidenheid aan mogelijke veroorzakers van ademhalingsstilstand, zijn preventieve maatregelen die ademhalingsstilstand kunnen voorkomen bijna onmogelijk. Algemene preventieve maatregelen zijn onder meer gezond houden en niet misbruiken alcohol of andere drugs.
Nazorg
Of er nazorg nodig is als gevolg van respiratoir falen, hangt vooral af van de oorzaak. Neurologische aandoeningen en beschadiging van de ademhalingsspieren kunnen er altijd voor zorgen dat de bekende symptomen terugkeren. In deze gevallen is een nieuwe presentatie aan de arts onmisbaar. De situatie is echter anders wanneer acute oorzaken de ademhalingsstilstand veroorzaken. Een elektrisch ongeval of wurging kan niet worden verwacht. Hierdoor kan herhaling worden uitgesloten, waardoor vervolgonderzoeken na volledig herstel niet nodig zijn. Soms kunnen de symptomen van ademstilstand helemaal niet worden behandeld. Dit is vooral het geval wanneer de ademhaling gedurende lange tijd stopt. De hersenen zijn beschadigd, zoals hierboven beschreven. Dit leidt ertoe dat bepaalde organen niet meer goed kunnen worden aangestuurd. Hernieuwde complicaties zoals ademstilstand kunnen keer op keer voorkomen. Patiënten moeten daarom regelmatig een arts bezoeken voor nazorg. Om in het dagelijks leven symptoomvrij te leven, kunnen patiënten hulp krijgen om factoren die de ziekte bevorderen te verminderen. Over het algemeen dienen patiënten hiervan af te zien nicotine, alcohol en drugs Vervolgzorg kan ook bestaan uit het trainen van familieleden hoe een patiënt te reanimeren in geval van ademstilstand.
Hier is wat u zelf kunt doen
In het geval van een ademstilstand, eerste hulp maatregelen moeten onmiddellijk worden genomen. Indien nodig moet de getroffen persoon uit de gevarenzone worden gehaald voordat verdere behandeling plaatsvindt. Idealiter wordt het slachtoffer in de herstelpositie geplaatst en geïmmobiliseerd. Indien nodig moeten reanimatiemaatregelen, zoals mond-op-mondbeademing, direct ter plaatse worden uitgevoerd. Bovendien moet de spoedarts onmiddellijk worden gewaarschuwd. Met behulp van de W-vragen moet alle relevante informatie aan de reddingsdienst worden gegeven zodat onmiddellijke behandeling kan worden gegeven. Verdere zelfmaatregelen zijn afhankelijk van de oorzaak van de ademhalingsstilstand. Als een vreemd lichaam de oorzaak is, moet dit voorzichtig uit de mond of keel worden verwijderd. De hoofd opzij worden gedraaid zodat braaksel kan wegvloeien. Als het vermoeden bestaat dat verontreinigende stoffen of toxines de oorzaak zijn, mag geen respiratoire donatie worden uitgevoerd. In dit geval is cardiopulmonale reanimatie nuttiger. Nadat de eerste ademhalingsstilstand is behandeld, is het belangrijkste rust en bedrust. De patiënt moet een paar dagen herstellen en dan langzaam terugkeren naar het dagelijkse leven. Praten met een therapeut kan helpen bij het oplossen van de ademhalingsstilstand om te voorkomen dat psychische problemen ontstaan.
