Aandachtstekortstoornis kan optreden in de context van mentale en neurologische aandoeningen. Aandachtstekortstoornis is een van de centrale kenmerken van aandachtstekortstoornis met of zonder hyperactiviteit (ADHD of TOEVOEGEN).
Wat zijn aandachtstekortstoornissen?
Aandacht is een cognitieve prestatie die uit verschillende onderdelen bestaat. Bij een aandachtsstoornis is ten minste één van deze functies aangetast. Waakzaamheid of waakzaamheid wordt ook wel aanhoudende aandacht genoemd. Het is niet gericht op een specifieke taak, maar beschrijft een basistoestand van het zenuwstelsel Bij een waakzaamheidsstoornis kan de getroffen persoon zijn of haar aandacht niet langdurig vasthouden. Ook bij andere aandachtsaspecten speelt waakzaamheid een belangrijke rol. Alertheid, of aandachtsactivering, dient om de psyche in een algemene "staat van alertheid" te brengen waarin de persoon snel kan reageren op relevante stimuli. Uitvoerende aandacht vertegenwoordigt een ander facet. Het wordt bewust aangestuurd en dient bijvoorbeeld om onbelangrijke prikkels gericht tegen te houden of om de aandacht op een bepaald object te vestigen. In het dagelijks leven begrijpen veel mensen dat een aandachtsstoornis betekent dat de betrokken persoon gemakkelijk afgeleid wordt. Dit is een aandoening van selectieve aandacht. Met behulp van selectieve aandacht kiest een persoon relevante stimuli en reageert daarop gepast. Als daarentegen de verdeelde aandacht wordt verstoord, kan de getroffen persoon slechts één taak tegelijk verwerken. Wanneer hij daarentegen met minstens twee taken wordt geconfronteerd, daalt zijn prestatie aanzienlijk.
Oorzaken
Aandachtstekorten kunnen het gevolg zijn van neurologische aandoeningen. Ze kunnen optreden na een beroerte of worden geactiveerd door een hersenen tumor. Aandachtstekorten kunnen ook het gevolg zijn van traumatisch hersenen letsel, ontsteking van de centrale zenuwstelselof dementie-gerelateerd syndroom. Veel psychische aandoeningen gaan gepaard met aandacht en concentratie aandoeningen. Dit geldt bijvoorbeeld voor Depressie, schizofrenie en autisme Er worden verschillende oorzaken besproken attention deficit hyperactivity disorder (ADHD Genetische factoren beïnvloeden waarschijnlijk de ontwikkeling van ADHD Onderzoekers vonden ook structurele verschillen in de hersenen die mensen met ADHD onderscheiden van anderen. Metingen van hersenactiviteit laten ook verschillen zien. Ook psychologische en sociale factoren spelen een rol bij het ontstaan van ADHD. Onder experts is het echter omstreden of het gezin en de sociale omgeving daadwerkelijk ADHD veroorzaken of dat ze alleen de symptomen verergeren. Jongens hebben vaker ADHD dan meisjes. Het geslachtsverschil is groter bij de overwegend hyperactieve en impulsieve vorm van ADHD.
Symptomen, klachten en tekenen
Aandachtstekortstoornis heeft doorgaans invloed op veel cognitieve prestaties. De patiënt heeft vaak het gevoel dat hij zich niet kan concentreren. Hij kan 'verstrooid' en afgeleid overkomen. Taken die aandacht vereisen, zijn moeilijk voor de getroffen persoon en hij presteert slechter dan verwacht. Dit geldt zelfs als de intelligentie ongewijzigd blijft. Vooral in het geval van een beroerte, kunnen andere gedeeltelijke prestaties van intelligentie ook worden aangetast. Een waakzaamheidsstoornis manifesteert zich in het vermogen van de patiënt om de aandacht minder dan een half uur vast te houden. Bij andere aandachtsstoornissen kunnen getroffen personen moeite hebben om een gesprek te volgen of een auto te besturen. ADHD wordt gekenmerkt door drie centrale symptomen: Attention Deficit Disorder, Impulsivity en Hyperactivity. Voor attention deficit hyperactivity disorder om gediagnosticeerd te worden, moeten de symptomen langer dan zes maanden aanhouden. Bovendien mogen ze niet het gevolg zijn van een andere oorzaak. De symptomen van ADHD verschijnen voor de leeftijd van zeven. Als de symptomen pas beginnen op het moment dat het kind naar school gaat en er eerder geen tekenen van ADHD waren, moeten andere verklaringen dan het syndroom worden overwogen. Bij ADHD zijn de hoofdsymptomen niet alleen kwalitatief, maar ook kwantitatief aanwezig. Elk kind is af en toe onoplettend en hyperactief. Omdat kinderen nog moeten leren zichzelf te beheersen, zijn ze impulsiever dan volwassenen. Bij ADHD zijn deze symptomen echter veel duidelijker dan bij andere kinderen van dezelfde leeftijd en met hetzelfde niveau van mentale ontwikkeling.
Complicaties
Aandachtstekortstoornis treft alle aspecten van het leven. Zelfs het vermogen om te werken kan eronder lijden. Mensen met aandachtsstoornissen worden vaak onderschat door anderen of bestempeld als 'dom'. Als gevolg hiervan kunnen verschillende psychologische complicaties optreden: Depressie is een veel voorkomende reactie op voortdurende minachtingen. De aandachtstekorten kunnen er ook voor zorgen dat de patiënt zich minderwaardig voelt. Hij kan zichzelf zelfs de schuld geven van zijn prestatietekorten. Angst is een andere mogelijke complicatie. Als de aandachtstekorten het gevolg zijn van een neurologische aandoening of een gebeurtenis zoals een beroerte, kunnen andere cognitieve prestaties ook worden beïnvloed. Als, spraakstoornissen, geheugen onder meer problemen, perceptuele problemen en oriëntatieproblemen zijn mogelijk. ADHD kan in verband worden gebracht met andere psychische aandoeningen en problemen. Bij kinderen komt een oppositionele gedragsstoornis of agressief-dissociale gedragsstoornis vaak voor. Een derde tot de helft van de kinderen met ADHD vertoont een dergelijke gedragsstoornis. Learning stoornissen komen iets minder vaak voor. Kinderen met ADHD hebben meer kans dan andere kinderen dyslexie or dyscalculie Ze hebben vaker last van ticstoornissen zoals Tourette syndroom Andere mogelijke complicaties zijn onder meer Angst stoornissen en Depressie In sommige gevallen kan een eetstoornis kan zich ontwikkelen als een complicatie. Sommige tieners en volwassenen met ADHD gebruiken drugs en alcohol als zelfmedicatie. Dit kan leiden afhankelijkheid van middelen. Schadelijk gebruik van drugs en alcohol komt ook vaker voor dan gemiddeld bij deze groep mensen. Mogelijke complicaties zijn onder meer vergiftiging, deliriumof verkeersongevallen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Milde aandachtstekorten zijn niet altijd een reden om naar de dokter te gaan. Ze kunnen ook optreden als gevolg van een koud of andere milde infectie. Bovendien fluctueert de aandacht gedurende de dag, wat volkomen normaal is. Een bezoek aan de dokter is echter aan te raden als de aandacht verslechtert en er geen duidelijke oorzaak is. Als er symptomen optreden die wijzen op een beroerte, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd of moet een spoedarts worden geroepen. Bij onduidelijkheden is een huisarts of kinderarts vaak het eerste aanspreekpunt. Afhankelijk van de oorzaak kan verdere behandeling worden uitgevoerd door een neuroloog, psychiater, psychotherapeut of kinder- en jeugdtherapeut. De diagnose van ADHD moet altijd worden uitgevoerd door een specialist. Sommige patiënten hebben overwegend psychische klachten, terwijl de aandachtsstoornis maar een klein deel uitmaakt. Dit kan bijvoorbeeld van toepassing zijn op depressie. In dit geval kunnen getroffenen ook rechtstreeks contact opnemen met een psychotherapeut. In Duitsland is hiervoor geen verwijzing nodig.
Diagnose
Aandacht kan worden gemeten met neurocognitieve tests. Dergelijke tests worden meestal begeleid en geëvalueerd door een psycholoog, psychotherapeut of psychiater Verschillende aspecten van aandacht moeten worden beoordeeld. Ook de alledaagse klachten die de patiënt beschrijft, worden in de diagnose meegenomen. Een bekende test dat maatregelen concentratie is de “d2” van Brickenkamp. De patiënt krijgt een werkblad waarop rijen letters met en zonder streepjes worden weergegeven. Binnen een bepaalde tijd tikt hij of zij alle "d" s aan die twee streepjes hebben. Het werkblad bevat ook andere letters zoals "b" en letters met verschillende nummers van streepjes. Om een neurologische diagnose te stellen of een dergelijke oorzaak uit te sluiten, wordt vaak een EEG, CT of MRI uitgevoerd. Deze procedures laten hersenactiviteit zien of maken de structuur van de hersenen zichtbaar. Artsen kunnen ze gebruiken om te beoordelen of er afwijkingen aanwezig zijn. EEN hersentumor of geavanceerd dementie-achtig syndroom is meestal te zien op deze afbeeldingen. ADHD-diagnostiek is erg complex. Er moet rekening worden gehouden met verschillende perspectieven voor kinderen en adolescenten, bijvoorbeeld van ouders en leerkrachten, zo mogelijk ook van verschillende leerkrachten. Gestandaardiseerde vragenlijsten worden gebruikt om het gedrag van het kind vast te leggen. Een voorbeeld is de "Strengths and Weaknesses Questionnaire" van Klasen, Woerner, Rothenberger en Goodmann. Voor volwassenen is er de "ADHD Screening for Adults" door Schmidt en Petermann of de "Adult Self-Report Scale" of the World Gezondheid Organisatie. In deze vragenlijst geeft de getroffen persoon aan welke van de beschreven symptomen hij bij zichzelf herkent. De “ADHD-screening voor volwassenen” is slechts het begin van het diagnostische proces. Een screening registreert in principe alleen grove kenmerken. Hierdoor kan een arts of psycholoog beslissen of een gedetailleerde ADHD-diagnose de moeite waard is of dat de oorzaak van de aandachtstekortstoornis waarschijnlijk iets anders is. Noodzakelijke differentiële diagnoses van ADHD zijn onder meer jeugd gedragsstoornissen, stoornissen in de impulsbeheersing, ticstoornissen, epilepsie, en andere neurologische aandoeningen. Bij adolescenten en volwassenen, differentiatie van emotioneel instabiel persoonlijkheidsstoornis is ook nodig.
Behandeling en therapie
De behandeling van aandachtstekortstoornis hangt af van de onderliggende oorzaak. Een beroerte moet onmiddellijk worden behandeld om de overlevingskans te vergroten en de gevolgen te minimaliseren. Dit wordt vaak gevolgd door neurologische revalidatie. Een operatie kan worden overwogen na a traumatisch hersenletsel of voor een hersentumor. In het geval van een hersentumor, straling en / of chemotherapie kan ook worden gebruikt. De behandeling is altijd op de patiënt afgestemd. Neurologische en psychiatrische aandoeningen kunnen met medicijnen worden behandeld. Een bekend middel dat wordt gebruikt voor ADHD is methylfenidaat AHSD en ADHD moeten echter ook psychotherapeutisch worden behandeld. Vooral bij kinderen kunnen ook sociaal-therapeutische of (professionele) educatieve benaderingen worden gebruikt. Belangrijk is dat ook ouders bij de behandeling worden betrokken. Verschillende onderzoeken met neurofeedback zijn ook succesvol geweest bij ADHD. Co-therapieën zoals ergotherapie kunnen nuttig zijn bij aandachtstekortstoornissen, omdat ze de aandacht trainen en bijdragen aan een alomvattende behandeling. Ergotherapie is een onderdeel van neurologische revalidatie na een beroerte en kan ook worden overwogen dementie of ADHD.
Vooruitzichten en prognose
De prognose voor aandachtstekortstoornis is bijzonder gunstig wanneer de oorzaak behandelbaar is. In andere gevallen kunnen de symptomen worden verlicht. Er zijn grote verschillen tussen verschillende aandoeningen, maar ook tussen individuen. In wetenschappelijke studies komen de beste effecten voor bij ADHD therapie worden getoond met medicatie en cognitief gedragstherapie Beide kunnen ook samen worden gebruikt. In de meeste gevallen nemen de symptomen af op volwassen leeftijd. Volwassenen met ADHD kunnen meer niet-specifieke symptomen hebben, dus het is controversieel of deze gevallen nog steeds ADHD zijn in de zin van de ziekte.
het voorkomen
Alleen indirecte preventie is mogelijk voor aandachtstekortstoornissen die neurologisch zijn gebaseerd. Een gezonde levensstijl helpt het risico op een beroerte te verkleinen. Te zwaar individuen moeten hun gewicht terugbrengen tot een normaal niveau. Verhoogd cholesterol en roken verhogen het risico op een beroerte en moeten daarom worden vermeden. Voldoende lichamelijke activiteit is ook nuttig om een beroerte te voorkomen. Leefstijlfactoren kunnen ook een rol spelen bij de ontwikkeling van hersentumors en andere kankers. Zo wijzen verschillende onderzoeken op het belang van een gezonde dieet met veel groente en fruit. Gerichte ADHD-preventie is niet mogelijk omdat psychosociale factoren waarschijnlijk niet de oorzaak van de ziekte zijn. Ze lijken de symptomen alleen maar te verergeren. Goed opvoedgedrag kan echter de intensiteit van ADHD verminderen.
Hier is wat u zelf kunt doen
Gemak van afleidbaarheid is een fundamenteel probleem bij veel aandachtstekortstoornissen. Bij het ontwerpen van de omgeving kan hiermee rekening worden gehouden. Werkruimtes zoals het kantoor, thuiskantoor of zitgedeelte op school moeten vrij zijn van afleidende prikkels. Een opgeruimd bureau en een laag geluidsniveau helpen ook mensen zonder aandachtstekortstoornis om zich beter op hun taken te concentreren. In veel gevallen kan aandacht worden getraind door de getroffenen die zichzelf voortdurend uitdagen en worden uitgedaagd door hun omgeving. Dit is echter niet altijd mogelijk. Overmatige eisen moeten in ieder geval worden vermeden, omdat dit tot frustratie leidt. De aandacht kan worden getraind in veel alledaagse activiteiten:
- Lezen (kalmeert, organiseert en structureert gedachten en zenuwen).
- Bekijk een film en vat het samen
- Houd een langer gesprek (traint ook sociale vaardigheden, redeneervaardigheid en logisch denken).
- Los puzzels op (bijv. Sudoku of kruiswoordpuzzels).
- Stel een puzzel samen
- Bouwen
- Schrijf een brief
- … en nog veel meer
Mensen met ADHD helpen vaak om zichzelf meer ruimte te geven. Sommigen sporten veel om de verhoogde bewegingsdrang te leven, terwijl anderen bewust mediteren of diep oefenen ontspanning Beide samen zijn ook mogelijk. Deze maatregelen zijn geen vervanging voor medische of psychotherapeutische behandelingen. In het bijzonder neurologische ziekten zoals tumoren, beroertes of dementie vereisen medische behandeling.