Een adductorspanning is een verwonding aan de adductorgroep van de dij spieren. De adductorgroep bevindt zich aan de binnenkant van de dij en bestaat uit verschillende spieren. Door hun oorsprong en inbreng dienen ze om de been dichter bij het lichaam.
Een adductorspanning treedt meestal op als gevolg van een plotselinge schokkerige beweging in de tegenovergestelde richting van de spieren. Een veel voorkomende reden voor adductor-spanning van de dij is een ontsporing in het voetbal. Dit veroorzaakt een erg sterk ontvoering (leidt de been uit de buurt van het lichaam), wat kan leiden tot letsel aan de tegenoverliggende spieren (adductoren).
De adductorgroep van de dij is verdeeld in drie groepen: de oppervlakkige, de diepe en de middelste adductorgroep. Alle spieren worden geïnnerveerd door de obturatoriale zenuw en worden voornamelijk gebruikt om de been tot aan de kofferbak. De spieren zijn voornamelijk afkomstig van benige structuren van de schaambeen (Os pubis) of de zitbeen (Os zitbeen).
Ze bevinden zich voornamelijk op het achteroppervlak van het dijbeen (Linea aspera). Alleen de gracilis-spier is langer en bevindt zich onder de hoofd van het scheenbeen. Zo oefent het ook zijn functie uit op de kniegewricht, die het intern buigt en roteert.
Pijn komt vaak voor in het gebied van de peesaanhechting van de spieren en in de schaambeen regio. Als de stam maar licht uitgesproken is, is de pijn wordt vaak alleen onder stress gevoeld. Adductie (het been dichterbij brengen) tegen weerstand is bijzonder pijnlijk en dient dus als diagnostische indicatie.
Bewegingen in de tegenovergestelde richting, dwz de spreidende beweging van de dij (ontvoering), worden ook vaak geassocieerd met pijn na adductor spanning. Zwelling of blauwe plekken kunnen optreden in het gebied van de aangetaste spiergroep. Bij mannen is het heel goed mogelijk dat pijn kan optreden tot aan de testikels in de context van adductor stam.
De reden hiervoor is de nabijheid van de spieroorsprong van de adductoren naar het lieskanaal. De adductorbelasting kan leiden tot zwelling in het gebied van de geblesseerde spieren, waardoor ander omringend weefsel kan worden samengedrukt. Een zenuw, de zogenaamde "nervus genitofemoralis", die door het lieskanaal naar de testikels, kan daarom mogelijk geïrriteerd raken door de zwelling.
Daardoor voelen getroffen personen pijn in de loop van de zenuw en in het innervatiegebied. Dit komt echter niet zo vaak voor. Het is belangrijk dat mannen met pijn in de testikels raadpleeg in ieder geval een arts voor opheldering, als de diagnose van een getrokken adductor niet eerder is gesteld.
Dit is belangrijk omdat er veel verschillende oorzaken voor zijn pijn in de testikels. Eerst en vooral zijn de medische geschiedenis en fysiek onderzoek. Zelfs een beschrijving van de oorzaak van het ongeval kan leiden tot het vermoeden van een getrokken adductor.
Daarna worden de lies- en dijspieren onderzocht op drukpijn en zwelling. EEN blauwe plek levert ook bewijs van schade aan spierstructuren. Bovendien kan het dijbeen zowel tegen weerstand in worden adduct als abductie.
Dit leidt vaak tot pijn die wordt veroorzaakt in het gebied van de binnenkant van de dij of de schaambeen regio. In geval van onduidelijkheid, een ultrageluid onderzoek (echografie) kan een verrekte spier onderscheiden van een gescheurde spiervezels. Bloeden in het spierstelsel duidt ook op een blessure en kan gemakkelijk worden opgespoord ultrageluid.
In acute gevallen moet zo snel mogelijk een adequate eerste behandeling worden gegeven. Deze bestaat uit de zogenaamde PECH-regel: het doel van deze behandeling is een snelle ontlasting van het aangetaste spierstelsel en het stoppen van een mogelijke bloeding. Vervolgens zijn er tal van verschillende therapeutische benaderingen.
Het eerste dat ze allemaal gemeen hebben, is een aanzienlijke vermindering van stress en een onderbreking van de sport. Dit is bedoeld om verdere schade aan de geblesseerde spieren te voorkomen en om een chronische progressie te voorkomen. Het genezingsproces kan worden bevorderd door ontstekingsremmende zalven, ultrageluid or elektrotherapie.
Nadat de spieren weer grotendeels zijn genezen, moet de volgende belasting langzaam en voorzichtig worden verhoogd om de spieren niet opnieuw te beschadigen. De eerste belasting dient onder fysiotherapeutische begeleiding te worden uitgevoerd. Op deze manier wordt de belasting gecontroleerd en wordt een nieuwe blessure vermeden.
Het is vooral belangrijk dat elke stam van de adductoren of pijn in de lies goed wordt genezen. Als de klachten chronisch worden, kan het tot 6 maanden duren voordat de oorspronkelijke sportbeoefening kan worden hervat. Zodra de adductorspanning volledig is genezen, kan de sport zonder enige beperking opnieuw worden beoefend.
Een verrekte spier kan ook uitgroeien tot een gescheurde spiervezels van de adductoren indien niet voorzichtig behandeld, wat ook gepaard gaat met ernstige pijn, zwelling en spierbloeding. - Pauze (= P), dwz onmiddellijk einde van de belasting. - Koeling van het getroffen gebied met ijs (= E) of koelspray,
- Compressie (= C) van het geblesseerde gebied door een drukverband en
- Hoogte (= H) van de aangedane extremiteit om zwelling te voorkomen.
De beslissing of een adductorenstam met warmte of koude moet worden behandeld, wordt gemaakt afhankelijk van het stadium van het letsel. Als het een acute adductorenstam is, is koudetherapie aangewezen. De eerste maatregelen moeten worden genomen volgens de PECH-regel, dwz pauzeren, ijs, compressie en hoogte.
Voor acute koudetherapie zijn gebruiksvoorwerpen of maatregelen zoals ijsspray, ijspakken of koude kompressen geschikt. De kou leidt tot vasculaire contractie, dwz een contractie van de schepen, wat resulteert in minder bloed toevoer naar het gebied van de adductoren. Bovendien kan er minder ontstekingsinfiltraat in het weefsel ontsnappen, zodat de zwelling in het acute stadium binnen de perken wordt gehouden.
De kou moet de eerste 24 uur worden toegepast. Daarna, warmte therapie is aanbevolen. De reden hiervoor is dat de warmte bevordert bloed circulatie.
Hierdoor worden de adductoren beter van voedingsstoffen voorzien en worden tegelijkertijd ontstekings- en afbraakproducten sneller afgevoerd. Dit bevordert een versneld genezingsproces. Bovendien heeft de warmte een ontspannende en pijnverlichtende werking, die door getroffenen als zeer aangenaam wordt ervaren.
Warmte therapie is ook een integraal onderdeel van fysiotherapie. De warmte kan op verschillende manieren worden toegepast, bijvoorbeeld met warmtekussens of warmtelampen. In het geval van een adductorstam is fysiotherapie de voorkeursbehandeling naast de acute maatregel volgens de PECH-regel.
Fysiotherapie is bedoeld om de regeneratie na een adductoren te bevorderen. Het is belangrijk dat eerst een reductie van de belasting wordt uitgevoerd, zodat de adductoren langzaam kunnen terugkeren naar een normale belasting. Het doel van fysiotherapie is om er uiteindelijk voor te zorgen dat de adductoren hun vroegere prestatie kunnen hervatten.
Om dit te bereiken maakt fysiotherapie gebruik van verschillende maatregelen en benaderingen. Aan de ene kant, warmte therapie is een onderdeel van fysiotherapie. Warmtetherapie heeft een ontspannende, pijnstillende werking en is gunstig voor de duur van het herstel.
Er zijn verschillende varianten van hoe de warmte kan worden toegepast. Warmtekussens kunnen eenvoudig op de adductoren worden geplaatst of er kan een warmtelamp op de bijbehorende spieren worden gericht. Ook echografie, infrarood of hoogfrequente therapie zijn denkbaar.
Afhankelijk van de mate van vervorming van de adductor, kan minder lokaal toegepaste warmte ook in een stoomsauna helpen. Naast warmtetherapie bevelen sommige fysiotherapeuten de zogenaamde “muscle release-techniek” aan, een oefening waarbij de adductoren afwisselend eerst worden aangespannen en daarna weer ontspannen. Bovendien is aqua jogging of fietsen op een hometrainer is geschikt om de adductoren langzaam weer op volle sterkte te brengen.
Over het algemeen is het belangrijk dat fysiotherapie-oefeningen mag alleen worden gebruikt als ze geen pijn veroorzaken. Anders wordt een positief effect van fysiotherapeutische maatregelen niet bereikt en kan een vertraagd genezingsproces worden verwacht. Taping als therapeutische maatstaf voor adductoren heeft als doel pijnvermindering en heeft een stabiliserende en ondersteunende functie.
Taping is een soort functioneel verband, dat aan één kant elastisch en zelfklevend is. De belangrijkste eigenschap is zijn elasticiteit: de tape kan dus de pezen om te ontspannen door de spanning en tractie op de adductoren te verminderen. Dit ondersteunt het genezingsproces.
Naast de stabiliserende werking stimuleert de tape het metabolisme van de getrokken adductoren. Hoe de tape precies moet worden aangebracht in het geval van een adductorspanning, wordt hieronder nader toegelicht: Allereerst is het belangrijk dat de huid in het gebied van de lies en de adductoren niet crèmekleurig of behaard is voordat de tape wordt aangebracht. Om ervoor te zorgen dat de tape goed aan de huid hecht, moet de tape ook goed worden ingewreven.
De druk en de resulterende warmte verbeteren de lijmfunctie. Er zijn in totaal drie tape-strips van verschillende lengtes nodig voor adductorbelasting. In ontvoering positie, het been aan de corresponderende kant moet iets gespreid zijn, de eerste en langste tape is nu aangebracht.
Hiertoe wordt de tapestrip onder lichte spanning vanaf de knie langs de binnenkant van het bovenbeen tot aan de lies in de richting van het schaambeen geplakt. De tweede tapestrip wordt ook onder lichte spanning bijna parallel uitgelijnd. Omdat het korter is dan de eerste, begint het op een gemeenschappelijk punt in de liesstreek, maar eindigt het ter hoogte van het midden van de eerste tape, enkele centimeters uit elkaar in de richting van de voorkant van de dij.
De nog kortere derde tape wordt volgens hetzelfde principe aangebracht. Het verloop van de drie bandstroken dient dus dat van de gescheurde adductoren te imiteren. De tape wordt minimaal een week optimaal aangebracht. Over het algemeen kunnen patiënten zichzelf opnemen, zolang ze over de juiste "knowhow" beschikken. Anders is het beter om het vastplakken van een getrokken adductor over te laten aan een specialist, zodat deze echt zijn doel dient en een positieve invloed heeft op het genezingsproces.
Alle artikelen in deze serie:
