Diagnose
Allereerst een uitgebreide medische geschiedenis moet worden verzameld. Er moet worden beschreven vanaf wanneer de klachten aanwezig zijn en in hoeverre de gebruikelijke activiteiten worden belemmerd. Het is voor de arts van belang om te weten of er nog andere klachten zijn en welke andere ziektes er bekend zijn bij de betrokkene.
Dit wordt gevolgd door een gedetailleerd fysiek onderzoek en in de regel een bloed test. Als er een concreet vermoeden bestaat van de aanwezigheid van een ziekte die tot vermoeidheid leidt, moet dit worden onderzocht. Als er geen indicatie is van de aanwezigheid van een dergelijke ziekte, wordt een diagnose gesteld van chronische vermoeidheid syndroom kan worden gemaakt.
Frequentieverdeling
De frequentie van chronische vermoeidheid vanwege de vele oorzaken niet exact kan worden vastgesteld, wordt aangenomen dat ongeveer 10% van de volwassenen er last van heeft. Patiënten met multiple sclerose worden beïnvloed door chronische vermoeidheid in ongeveer 80%, en in totaal ongeveer 40% van kanker patiënten lijden eraan, hoewel de frequentie varieert naargelang het type kanker. Het chronisch vermoeidheidssyndroom treft ongeveer 300,000 mensen in Duitsland, waarbij vooral vrouwen tussen 30 en 40 jaar er vaak aan lijden.
De chronische vermoeidheid manifesteert zich meestal door een constant gevoel van uitputting, een constante vermoeidheid en een snelle vermoeidheid. Bovendien wordt meestal geklaagd over verminderde prestaties, evenals toegenomen vergeetachtigheid en concentratiestoornissen. Ondanks de vermoeidheidworden vaak slaapstoornissen gemeld en kan er ook een verhoogde behoefte aan slaap zijn. Chronische vermoeidheid gaat vaak gepaard met een depressieve stemming. Andere klachten zoals koorts, gewichtsverlies, gewrichtspijnzwelling van de benen of andere kunnen aanwijzingen geven voor een oorzaak van chronische vermoeidheid.
Therapie van chronische vermoeidheid
De behandeling van chronische vermoeidheid dient in principe oorzaakafhankelijk te zijn. Als er slaapgebrek is, moet dit worden verholpen. Als het schildklier niet actief is, moet het schildklierhormoon regelmatig worden ingenomen en moet ijzer worden ingenomen in geval van ijzertekort.
Als er geen behandelbare oorzaak kan worden gevonden, zijn er tal van therapiemogelijkheden, waarbij het succes van persoon tot persoon verschilt. In wezen worden drie strategieën gebruikt: Homeopathie kan ook ondersteunend zijn, waarbij de behandeling dient te worden uitgevoerd in overleg met een arts of apotheker met ervaring in homeopathie. Bij het kiezen van de juiste bolletjes is de exacte beschrijving van de symptomen cruciaal.
Als er een gevoel van uitputting en vermoeidheid is, Arnicakan bijvoorbeeld nuttig zijn. Als er een gevoel van zwakte is, hoofdpijn en een zenuwachtig maag naast vermoeidheid, kalium fosforicum kan helpen. - Activerende maatregelen worden uitgevoerd, stress moet worden vermeden en zo kan het leven worden gereorganiseerd.
- Tenslotte ontspanning technieken en passende slaaphygiëne worden als succesfactoren beschouwd. - Kruidensubstanties worden ook gebruikt tegen chronische vermoeidheid. Het doel is om de weerstand van het lichaam tegen stress en andere negatieve factoren te vergroten. Planten die voor dit doel worden gebruikt, zijn onder meer rozen, taigawortel en ginseng wortel, basilicum, sisandra-vruchten en ook koninginnengelei.
