Oorzaken
Er zijn verschillende oorzaken van peroneale parese. Een veel voorkomende oorzaak is een zogenaamde iatrogene schade aan de peroneale zenuw Dit betekent dat de zenuw is beschadigd door medische ingrepen (bijvoorbeeld tijdens een operatie) en de oorzaak van de parese is dus indirect toe te schrijven aan de arts.
Een andere oorzaak van peroneale parese kan een ongeval (trauma) zijn, bijvoorbeeld een verkeersongeval waarbij de patiënt zijn knie of dij In dit geval kan schade aan vet en spierweefsel (beschadiging van zacht weefsel) leiden tot een toename van de druk op de zenuwen, die ze op hun beurt kunnen beschadigen. Bloeden kan ook leiden tot verhoogde druk op de zenuw, met als gevolg (tijdelijke) peroneale parese.
Voorts is een breuk in de fibula of een dislocatie van dit bot (luxatie) kan een oorzaak zijn van peroneusparese, hoewel dit niet altijd hoeft te gebeuren. Een andere mogelijke oorzaak van peroneale parese is een gips te strak gipsverband. Dit kan van buitenaf op de zenuw drukken en deze beschadigen. Slechts in zeldzame gevallen is een tumor verantwoordelijk voor een vernauwing van de zenuw, die dan wordt beschouwd als de oorzaak van peroneale parese.
Een andere oorzaak van peroneusparese kan een hernia in de lumbale wervelkolom zijn, waarbij niet alleen de peroneale zenuw maar ook andere zenuwen worden meestal beïnvloed. De symptomen zijn daardoor veel algemener en de symptomen van falen verwijzen naar grotere gebieden. In zeldzame gevallen kan peroneusparese optreden na een heupoperatie.
Dit is vooral het geval als er onvoorziene complicaties waren tijdens een heupoperatie die tot irritatie of letsel van de peroneale of Ischiaszenuw De kans op peroneale parese na een heupoperatie is erg laag, maar door de speciale locatie van de zenuw kan de arts de zenuw onbedoeld beschadigen. Vaak is de peroneale verlamming na een heupoperatie slechts tijdelijk en kan deze worden gecorrigeerd met fysiotherapie en gerichte training.
Er zijn echter ook gevallen waarin de peroneale verlamming na een heupoperatie permanent is en dus een permanente zwakte van de dorsaalflexie van de voet veroorzaakt. Over het algemeen is het risico op peroneale parese na een heupoperatie erg laag, maar de behandelende arts moet de patiënt op de hoogte stellen van het risico, aangezien elke operatie kan leiden tot onvoorziene complicaties waarvan de patiënt zich bewust moet zijn. Peroneusparese kan altijd optreden als de zenuw in de onderste been beschadigd.
In de meeste gevallen is de schade eenzijdig, maar peroneale parese kan aan de rechter- of linkerkant optreden. In dit geval is de peroneale parese bijzonder ernstig omdat de patiënt beide voeten niet meer goed omhoog kan trekken, waardoor de zogenaamde ooievaarsgang optreedt. Peroneale parese aan de rechter- en linkerkant vereist dringend intensieve fysiotherapie.
