Dat wij mensen aanzienlijk verschillen van dieren, heeft ook te maken met ons vermogen om in taal te communiceren. Dit is een zeer gecompliceerd proces waarbij veel fysieke functies betrokken zijn. Een belangrijk onderdeel van taal is de strottehoofd.
Wat is het strottenhoofd?
Schematisch diagram met de anatomie van de strottehoofd Klik om te vergroten. De strottehoofd is een complex apparaat dat voornamelijk bestaat uit kraakbeenweefsel (schildklier kraakbeen, ringkraakbeen, strotklep, en stervormig kraakbeen), ligamenten en spieren die ervoor zorgen dat een persoon geluiden kan vormen, waardoor ze kunnen spreken, zingen of zelfs lachen. Het strottenhoofd, in medische terminologie bekend als het strottenhoofd, bevindt zich in het midden van de menselijke keel, en de locatie is vooral zichtbaar bij mannen via de Adams appel, die vrouwen natuurlijk ook hebben. Zijn bewegingen, zoals slikken en spreken, zijn duidelijk zichtbaar wanneer ze worden waargenomen. Dieren hebben ook een strottenhoofd, maar de structuur verschilt enigszins. Sommige dieren kunnen bijvoorbeeld geluiden maken, maar niet praten.
Anatomie en structuur
Het strottenhoofd ligt onder de keel (keelholte) en de locatie kan worden "gevoeld" door bewust te slikken. Losjes aan het strottenhoofd zijn de stembanden (ook wel stembanden), die dus vrij zijn om te trillen en op deze manier in staat zijn om geluiden te produceren met behulp van de lucht tijdens het gecontroleerd uitademen, in eenvoudige bewoordingen is dit hoe onze spraak tot stand komt. Omdat het strottenhoofd zich zeer dicht bij de slokdarm bevindt, is het uitgerust met de zogenaamde strotklep, die de luchtpijp tijdens het slikken sluit, zodat er geen voedsel in kan luchtwegen De hoestprikkel kan er dus ook voor zorgen dat vreemde lichamen van de slokdarm omhoog worden getransporteerd naar de mondholte Het strottenhoofd is dus een zeer geavanceerd systeem dat toch grotendeels onbewust zijn functie vervult. Terwijl voedsel tijdens het inslikken door het strottenhoofd gaat, klinkt onze spraak ruw en bezet, als we niet goed hebben ingeslikt, zoals ook het geval is bij infectieziekten van de bovenste luchtwegen, bijvoorbeeld wanneer de stem "onduidelijk" is.
Functies en taken
Bij mensen is het strottenhoofd voornamelijk en significant verantwoordelijk voor de vorming van spraak, voor de vorming van stem (fonatie) en is daarom een belangrijke basis voor onze communicatie. Bijgevolg heeft het strottenhoofd twee functies: stemvorming en bescherming van de luchtpijp en luchtwegen door het slikproces en de slikreflex. Het achterste deel van de tong (basis van de tong) is stevig vastgemaakt aan het strottenhoofd, dat enerzijds het slikproces dient en anderzijds ook de spraak reguleert. Zangers profiteren van deze functie om klinkers op verschillende manieren te vormen en te variëren en om de stem een dieper geluid te geven. Vooral bij klassieke muziek, waar een grote resonantiekamer vereist is, wordt een karakteristiek geluid bereikt door middel van verschillende technieken die het strottenhoofd "naar beneden" lijken te trekken.
Ziekten
Veel voorkomende en typische ziekten van het strottenhoofd zijn onder meer ontsteking van het strottenhoofd (keelontsteking) en kanker van het strottenhoofd (larynxcarcinoom). Dit laatste komt vaak voor, vooral bij rokers, en kan zeer agressieve vormen aannemen. Ziekten van het strottenhoofd zijn meestal verworven ziekten; aangeboren afwijkingen van het strottenhoofd zijn uiterst zeldzaam. Ontstekingsziekten van het strottenhoofd gaan meestal gepaard met infecties van de luchtwegen Andere ziekten die hier worden genoemd, zijn difterie (kruis, ontsteking van het strottenhoofd) en pseudokroep (keelontsteking subglottica, ontsteking net onder de stembanden). EEN voorwaarde gevreesd onder zangers is stemband poliepen or stemband knobbeltjes, ook wel bekend als 'huilende knobbeltjes' of 'zingende knobbeltjes'. Iedereen die veel praat, veel zingt of over het algemeen zijn stem aan buitengewone onderwerpen onderwerpt spanning kan ontwikkelen stemband knobbeltjes als gevolg van permanent overmatig gebruik van de stembanden. Baby's die veel huilen, kunnen ze ook krijgen. In dergelijke gevallen is een operatie vaak de enige remedie, maar in elk geval zou de baby gedurende enkele weken absoluut verboden moeten worden om te spreken. EEN beroerte kan ook de stem beïnvloeden, dus kan worden beïnvloed door de hemiplegie van een van de twee stembanden, het komt tot een schorre spraak.
Typische en veel voorkomende aandoeningen
- keelontsteking
- Larynxkanker
- Laryngeale verlamming
- Epiglottitis (ontsteking van de epiglottis)
