Een uitbarsting breuk is een breuk in wat de orbitale vloer wordt genoemd. In veel gevallen is de uitbarsting breuk wordt ook wel een orbitale vloerbreuk of een overdrukbreuk. Een uitbarsting breuk wordt gekenmerkt door de breuk van de vloer van de baan naar de maxillaire sinus Bij een milde uitbarstingsfractuur wordt het bot alleen maar gebroken. De orbitale vloer kan echter ook worden aangetast door een volledige breuk bij een uitblaasfractuur.
Wat is een klapfractuur?
In de meeste gevallen treedt een uitblaasfractuur op als gevolg van een stompe krachtinvloed op het overeenkomstige deel van het gezicht. Dit is bijvoorbeeld mogelijk als gevolg van een klap met de vuist of een blessure veroorzaakt door een tennis bal. Door de impact van kracht breekt de orbitale vloer. De uitbarstingsfractuur gaat vaak gepaard met een gebrekkige waarneming. Daarom klagen veel getroffen personen over dubbelzien en uitgesproken stoornissen in de beweeglijkheid van de ogen. In de context van een klapfractuur wordt vooral de passieve mobiliteit aangetast. De reden hiervoor is dat in veel gevallen bindweefsel en spierweefsel vast komen te zitten in de breukspleet die door de breuk is ontstaan. Spierhematomen kunnen ook voorkomen, met als gevolg mobiliteitsstoornissen. De baan is de bodem van de oogkas, die een benige structuur heeft. Wanneer de orbitale vloer wordt gebroken, zakt de inhoud van de baan in het zogenaamde maxillaire lumen.
Oorzaken
Een uitbarstingsfractuur wordt meestal gevormd door een puntloze, directe kracht die in het gebied van de oogbal komt (medisch de bol genoemd). De kracht raakt de oogbal frontaal. Als gevolg hiervan vormt zich een breuk in de orbitale vloer en de maxillaire sinus stort ook in. Bovendien stort de bol in, waardoor er een risico bestaat op beknelling en letsel aan de zachte weefsels van de ogen. De kracht op de oogbal kan ook in axiale richting optreden. In sommige gevallen treedt de blow-out fractuur ook op in combinatie met een fractuur van de mediale jukbeenboog. Evenzo kan gelijktijdig een fractuur aan de rand van de infraorbita optreden. Dit is het gebied onder de baan. Als onderdeel van een differentiële diagnosemoeten mechanische stoornissen die optreden als gevolg van een klapfractuur worden onderscheiden van neurogeen veroorzaakte stoornissen. Om onderscheid te maken tussen feitelijke verlamming van de oogspieren en mechanisch veroorzaakte beperkingen van oogbewegingen, wordt de zogenaamde tractietest gebruikt. Dit test de passieve beweeglijkheid van de ogen.
Symptomen, klachten en tekenen
De typische symptomen die optreden als onderdeel van een klapfractuur kunnen variëren. De symptomen variëren afhankelijk van de ernst en omvang van de breuk. Een verhoging van de intraoculaire druk is bijvoorbeeld mogelijk wanneer de getroffen persoon in de richting van de beperkte mobiliteit kijkt. Bovendien, tijdens een uitbarstingsfractuur, verstoringen van de gevoeligheid in het gebied van het bovendeel lip en wangen komen in tal van gevallen voor. Bovendien vormen zich soms zogenaamde monoculaire hematomen. Dit is een speciale vorm van hematoom dat zowel de bovenste als de onderste oogleden beïnvloedt. Een ander mogelijk symptoom van een klapfractuur is een zogenaamde enophthalmus. Dit verwijst naar een oogbal die in het gezicht is gezonken schedel Soms is de blik van het oog beperkt of zelfs helemaal verloren. Bovendien wordt meestal de rectus inferieure spier aangetast. Diverse verwondingen aan het oog zijn ook mogelijk, zoals scheuren, bloeden of zelfs loslaten van het netvlies.
Diagnose en verloop
Om een definitieve diagnose te stellen van een klapfractuur, een verscheidenheid aan onderzoeksmethoden en maatregelen in aanmerking komen. Ten eerste moet het verloop van het ongeval nauwkeurig worden gedocumenteerd. Vervolgens onderzoekt de behandelende arts het getroffen gebied op de aanwezigheid van enophthalmus en op een verkeerde positie van de oogbollen. Een mogelijke stapvorming in het gezicht veroorzaakt door de breuk wordt ook geïnspecteerd. Ten slotte wordt de mobiliteit van de oogbal getest door de getroffen patiënt te vragen om mogelijke visuele beperkingen te beschrijven. De persoon wordt bijvoorbeeld ondervraagd over dubbelzien. Daarnaast wordt ook de KNO-status van de patiënt gecontroleerd Röntgenstraal Meestal wordt onderzoek gedaan naar mogelijke botfragmenten.
Complicaties
Bij een klapfractuur kunnen verschillende complicaties optreden, afhankelijk van de ernst van het symptoom. In de meeste gevallen resulteert een uitbarstingsfractuur in verminderde mobiliteit van het oog, wat vaak leidt tot verminderde gezichtsscherpte. Sensorische stoornissen treden ook vaak op als gevolg van de uitbarstingsfractuur. Deze kunnen in verschillende regio's voorkomen. Deze omvatten voornamelijk de lippen en wangen. echter, de neus- en wangen kunnen ook door deze aandoeningen worden aangetast. In het ergste geval kan het oog door de uitblaasfractuur niet meer worden bewogen. Bovendien is er mogelijke schade aan het oog zelf. Dit omvat bloeden, scheuren of beschadiging van het netvlies zelf. In de meeste gevallen is een klapfractuur relatief goed te behandelen, maar meestal is een operatie nodig om de schade te herstellen. Vooral na een ongeval moet een arts worden geraadpleegd om secundaire schade te voorkomen. Na de behandeling zelf zijn er meestal geen complicaties meer. De gezichtsscherpte kan in sommige gevallen beperkt zijn, maar dit kan niet universeel worden voorspeld. Om een klapfractuur te voorkomen, moet een gelaatsscherm worden gedragen, vooral in vechtsporten, om oogletsel te voorkomen. Complicaties treden alleen op als het symptoom niet onmiddellijk wordt behandeld.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Gewoonlijk wordt de getroffen persoon, wanneer een klapfractuur optreedt, al direct in het ziekenhuis opgenomen of behandeld door een spoedarts. Om deze reden is een extra bezoek aan de dokter niet nodig. Een arts moet worden geraadpleegd als de patiënt ernstig lijdt pijn in de getroffen gebieden. Beperkte mobiliteit of verlamming en stoornissen in gevoeligheid kunnen ook wijzen op de uitbarstingsfractuur en moeten worden onderzocht. Normaal gesproken kunnen de oogleden niet meer worden bewogen, wat leidt tot aanzienlijke beperkingen in het dagelijkse leven van de patiënt. Bovendien moet een arts worden geraadpleegd als er zwelling of bloeding is in de getroffen regio's. Een arts moet onmiddellijk worden geraadpleegd als de uitbarstingsfractuur visuele klachten of verminderde gezichtsscherpte veroorzaakt. De behandeling vindt plaats in een ziekenhuis. De getroffen persoon moet mogelijk ook een oogarts als er visueel ongemak is door de uitbarstingsfractuur.
Behandeling en therapie
Behandeling van een klapfractuur kan op verschillende manieren worden gedaan. Ten eerste wordt de orbitale vloer meestal gereconstrueerd tijdens een chirurgische ingreep. Hiervoor wordt bijvoorbeeld kunststof of een metallisch osteosynthesemateriaal gebruikt. Als er alleen overdrukfracturen aanwezig zijn, chirurgisch therapie is in sommige gevallen niet verplicht. Spontane verbeteringen in de voorwaarde komen vaak voor, vooral in de eerste maand na het ongeval. Daarom moeten alle behandelingen en chirurgische ingrepen vooraf zorgvuldig worden gewogen. Conservatief therapie van de uitbarstingsfractuur kan ook worden overwogen als er geen symptomen zijn en geen ontwrichte fractuur kan worden gedetecteerd op radiografie. Aan de andere kant vereisen ontwrichte fracturen meestal een chirurgische ingreep, vooral als er symptomen zoals sensorische stoornissen en dubbelzien aanwezig zijn.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van een klapfractuur hangt af van de ernst van de aangezichtsletsel en de timing van het zoeken naar medische behandeling. In veel gevallen, en vooral in het geval van een lichte verwonding, kan spontane genezing optreden binnen enkele weken na het begin van de ziekte zonder verdere therapeutische behandeling. maatregelen De symptomen verdwijnen plotseling omdat het lichaam de bestaande schade zelf heeft kunnen herstellen. In het geval van matig tot ernstig letsel is chirurgische ingreep vereist. Hierin is er een correctie of stabilisatie van de beschadigde botten De operatie gaat gepaard met het optreden van de gebruikelijke risico's en bijwerkingen. Als het botten kan goed worden gecorrigeerd, genezing vindt plaats in de komende weken en maanden. Volledige symptoomvrijheid is ook mogelijk maatregelen door middel van een spalk ingenomen moest worden, wordt er gekeken of deze na enige tijd verwijderd kan worden of levenslang in het gelaat moet blijven om herhaling te voorkomen. Sommige patiënten hebben verschillende gevolgen bij een uitbarstingsfractuur. Dit kunnen sensorische stoornissen of een verdoofd gevoel zijn huid In de meeste gevallen zijn ze onherstelbaar. Bovendien kunnen er visuele stoornissen optreden. Afhankelijk van de oorzaak van de visuele stoornis is er de mogelijkheid om visueel te gebruiken AIDS of er zijn ook levenslange beperkingen.
het voorkomen
Concrete maatregelen om een klapfractuur te voorkomen bestaan niet. Voor sporten die vaak risicovol zijn, zoals boksen, wordt het dragen van geschikte gezichtsbescherming aanbevolen. In het geval van langdurig pijn Als gevolg van een klap in het gezicht, moet een arts worden geraadpleegd om een passende behandeling te bieden voor een mogelijke uitbarstingsfractuur.
Nazorg
In het geval van een klapfractuur zijn er enkele nazorgopties beschikbaar voor het individu die de genezing kunnen versnellen en verdere complicaties kunnen verminderen. In het algemeen resulteert een klapfractuur echter altijd in een positief ziekteverloop en volledige genezing. In de meeste gevallen wordt een klapfractuur behandeld door chirurgische ingreep. Na een dergelijke operatie moet de patiënt altijd rusten en het rustig aan doen. Het getroffen gebied moet worden geïmmobiliseerd en er mag in geen geval gewicht op worden geplaatst. Zware activiteiten en onnodig spanning moet in het algemeen worden vermeden. Dit kan de genezing versnellen. Bovendien is de patiënt meestal afhankelijk van fysiotherapie maatregelen om de beweging volledig te herstellen. Veel van de oefeningen van fysiotherapie kan ook thuis worden uitgevoerd. Als de uitbarstingsfractuur echter sensorische stoornissen blijft veroorzaken die niet vanzelf verdwijnen, moet in elk geval een arts worden geraadpleegd om verdere complicaties te voorkomen. Sinds antibiotica moeten vaak na de chirurgische ingreep worden ingenomen, alcohol moet gedurende deze tijd volledig worden vermeden. De levensverwachting van de patiënt wordt niet beïnvloed door de uitblaasfractuur.
Wat u zelf kunt doen
In de regel kan de getroffen persoon de genezing en het herstel van de uitbarstingsfractuur met enige middelen zelf versnellen. Patiënten moeten afzien van het blazen van hun neus-, omdat dit in de meeste gevallen het ongemak vergroot. Decongestivum-neusdruppels kunnen ook het ongemak verlichten en het dagelijkse leven van de patiënt blijven vergemakkelijken. Sinds in veel gevallen antibiotica moet ook worden genomen in het geval van een klapfractuur, de getroffen persoon moet hiervan afzien alcohol gedurende deze tijd om het effect van de antibioticum Sinds behandeling hiervan voorwaarde gaat meestal gepaard met een operatie, de getroffen persoon moet het eerst rustig aan doen en daarna rusten. Bedrust en ontspanning hebben ook een zeer positief effect op het verloop van deze klacht. Met behulp van rustgevend en decongestivum crèmeskan het ongemak worden geminimaliseerd. Als de getroffen persoon echter lijdt aan visuele problemen of sensorische stoornissen, moet een arts worden geraadpleegd, omdat deze klachten van de uitbarstingsfractuur niet kunnen worden verlicht met zelfhulpmiddelen. Bovendien moet tijdens gevaarlijke sporten een gezichtsscherm worden gedragen om herhaling van een breuk te voorkomen.
