Hoe besmettelijk is meningitis? | Meningitis

Hoe besmettelijk is meningitis?

Terwijl hersenvliesontsteking zelf is niet besmettelijk, de ziekteverwekkers die het veroorzaken, kunnen van persoon op persoon worden overgedragen. Het type transmissie, bijv. Via de lucht, speeksel, contact, geslachtsgemeenschap of teken, hangt af van de respectieve pathogenen. Vaak zijn deze ziekteverwekkers in eerste instantie verantwoordelijk voor een ander ziektebeeld en leiden ze pas later tot de ontwikkeling van hersenvliesontsteking.

Een infectie met de ziekteverwekkers zonder klinische symptomen te ontwikkelen is ook mogelijk. Sommige virussen en bacteriën worden overgedragen via kleine secretiedruppeltjes die afkomstig zijn van de mens luchtwegen en speeksel en worden via ademhaling (druppel infectie). Dit zijn een groot aantal ziekteverwekkers die veroorzaken hersenvliesontsteking, waaronder herpes virussenmeningococcus, pneumococcus en Haemophilus influenzae. Andere virussen en bacteriën worden overgedragen via teken en zijn daarom niet besmettelijk van persoon tot persoon (bijv. Borrelia, TBE-virus). Er zijn veel andere vormen van infectie mogelijk.

Hoe gevaarlijk is meningitis?

Meningitis kan een ernstig beloop hebben, vooral als de patiënt ermee besmet is bacteriën. De prognose hangt af van het algemeen van de patiënt voorwaarde, immuunsysteem en leeftijd. Hoe eerder een therapie met antibiotica wordt gestart, hoe eerder ernstige en soms levensbedreigende gevolgen voor de patiënt kunnen worden vermeden.

Als de ontsteking zich uitbreidt naar de hersenen weefsel zijn veel neurologische aandoeningen en mislukkingen mogelijk. Bewustzijnsstoornissen, algemene rusteloosheid, toevallen en gehoorstoornissen kunnen voorkomen. In extreme gevallen kan ook verlamming optreden.

Een gevreesde complicatie van meningitis is het Waterhouse-Friedrichsen-syndroom. Het komt vooral voor bij onbehandelde infecties met de bacterie 'meningococcus'. De verspreiding van de bacterie via de bloedbaan door het lichaam (sepsis) veroorzaakt ernstige schade aan de bloed stollingssysteem. Uitval van meerdere organen is mogelijk. Het Waterhouse-Friedrichsen-syndroom treft vooral kleine kinderen en jongvolwassenen bij wie de immuunsysteem is nog niet volledig ontwikkeld.

Diagnose

De vermoedelijke diagnose wordt gesteld nadat de patiënt een of meer symptomen vertoont die typisch zijn voor meningitis. Patiëntinterviews zijn ook belangrijk. De patiënt moet bijvoorbeeld altijd worden gevraagd naar recente verre reizen of verblijven in gebieden met meningitis of of a tekenbeet was aanwezig in het verleden.

Ook het plotseling actief buigen in de knie met passief buigen van de hoofd is een van de symptomen van meningitis met een dringend vermoeden van deze ziekte. Als deze zogenaamde meningitis-symptomen positief zijn, is een neurologisch onderzoek van de patiënt dringend vereist. Meestal in het ziekenhuis een gedetailleerd bloed de telling wordt dan gemaakt.

Vooral de ontstekingswaarden, zoals CRP of leukocyten, zijn belangrijk. Een enorme toename verhoogt de vermoedelijke diagnose van meningitis. De volgende diagnostische maatregel is het onderzoek van het hersenvocht, de zogenaamde liquor prik.

Het mag alleen worden uitgevoerd na een verhoogde cerebrale druk is uitgesloten. Dit gebeurt met een spiegelbeeld van de achterkant van het oog. Indien de optische zenuw naar voren gebogen is, moet een verhoogde intracraniale druk worden verondersteld, waardoor het hersenvocht wordt belemmerd prik. Indien de optische zenuw is normaal, CSF prik kan uitgevoerd worden.