Verontreiniging in voedsel wordt veroorzaakt door uitwendige milieufactoren zoals zware metalen, pesticiden of zelfs oplosmiddelen. Verontreiniging vindt plaats via de lucht, bodem, planten of water. Leiden, cadmium en kwik zijn van bijzonder belang. Industriële installaties en wegverkeer domineren als bronnen van leiden uitstoot. De verbranding van steenkool of brandstof met leiden produceert gasvormige loodverbindingen die zich wijd in de lucht verspreiden. Lood komt uiteindelijk in de voedselketen terecht door afzetting van loodhoudende stofdeeltjes op bovengrondse plantendelen of via minerale meststoffen die zware metalen in de bodem, en dus via planten en grondwater. Andere belangrijke routes voor de invoer van lood in voedsel zijn onder meer wilde paddenstoelen, slachtafval en melk en zuivelproducten van dieren die grazen op met lood besmette weilanden. Ingeblikt voedsel is verzegeld met lood of is gemaakt van tin-geplateerd ijzer blad en de tin kan lood bevatten. Dergelijke voedingsmiddelen hebben ongeveer 20 tot 50 mg tin/kg. Bij het openen van blikken neemt het tingehalte aanzienlijk toe. De zuren van zure haring of vruchtensappen uit ingeblikt voedsel leiden tot een zure pH en lossen tin in grotere mate op dan wanneer de pH in het blik neutraal is, waardoor het risico op vergiftiging toeneemt. Het zware metaal komt ook de ingeblikte inhoud binnen via bliknaden gemaakt van loodhoudend tin. Als vruchtensappen met persen uit loodblik worden gemaakt, kunnen ook deze met lood worden verontreinigd. Acute en chronische symptomen veroorzaakt door lood beïnvloeden het maagdarmkanaal, het centrale en autonome zenuwstelsel, en de nieren.
Naast lood, aluminium vormt ook een volksgezondheid risico omdat voedsel opwarmen in aluminium potten of aluminiumfolie verhoogt het metaalgehalte met ongeveer 0.5-3 mg / 100 g droog gewicht. In het bijzonder zoute voedingsmiddelen, zure voedingsmiddelen zoals vlees, vis, graanproducten en eieren, of basisch of alkalisch voedsel zoals fruit en groenten kunnen de aluminium ionen door hun respectieve zout-, zuur- of basische overmaat en hun overeenkomstige pH-waarde, die vervolgens in het lichaam worden verdeeld. Cadmium via industriële lozingen en afval komt in ons milieu en in de voedselketen terecht - namelijk bij de verbranding van afvalverf en kunststof komt het zware metaal vrij. fosfaat meststoffen die cadmium verontreinigen de bodem en dus onze plantaardige voedselbronnen. Verhoogde doses cadmium leiden tot nier disfunctie evenals hartritmestoornissen, osteoporose, bloedarmoedegevoeligheid voor infecties en leren handicaps en groeistoornissen bij kinderen.
Wegens industrieel afval - chloor fabricage, afvalverbrandingsovens, gebroken thermometers en barometers - pesticiden, batterijen, schoonheidsmiddelen, en medicijnen, hoge niveaus van kwik vervuilen de lucht, de bodem en het grondwater. Ingangen naar zeewater verrijk vis en zeevruchten met kwik Amalgaamvullingen zijn een extra reden voor de ophoping van dit zware metaal in het lichaam. Kleine hoeveelheden kwik komen vrij uit de vullingen en verspreiden zich door het lichaam. Regelmatig kauwen op kauwgom verhoogt de blootstelling aan kwik in het lichaam. Tandartsen en hun assistenten hebben daardoor een verhoogd risico op blootstelling. De gevolgen van blootstelling aan kwik zijn ademhalingsproblemen, immuundeficiëntie, verhoogd risico op kanker, geboorteafwijkingen en mentale vertraging van het kind tijdens zwangerschap. De centrale zenuwstelsel loopt een aanzienlijk risico, waarvan hersenen schade kan het gevolg zijn.
