Kinesthesie wordt gedefinieerd als het vermogen om bewegingen van de lichaamsdelen onbewust te controleren en te sturen. Bijgevolg is kinesthesie een gevoel van de beweging van het lichaam, beginnend vanuit het proprioceptieve systeem.
Wat is de kinesthesie?
Kinesthesie wordt gedefinieerd als het vermogen om bewegingen van de lichaamsdelen onbewust te controleren en te sturen. Proprioceptieve systemen zijn sensorische systemen die processen meten in diepe somatische weefsels - dwz spieren, gewrichten, Etc. proprioceptie omvat drie sensorische modaliteiten: het gevoel van beweging, het gevoel van positie en het gevoel van kracht. Kinesthesia werkt op basis van musculoskeletale receptoren in de gewrichten, spieren en pezen Meer specifiek, in de spierspoelen, zichtorganen zoals de Golgi pezen, en sensoren in het gewricht capsules Kinesthesie vindt voor het grootste deel onbewust plaats. Vaak worden termen als kinesthetische perceptie, kinesthetisch gevoel of kinesthetisch sensorisch systeem gebruikt als synoniemen voor proprioceptie in het algemeen. In dit geval wordt dus niet alleen het gevoel van beweging bedoeld, maar ook het gevoel van positie en kracht. De term kinesthesie is samengesteld uit de twee oud-Griekse woorden 'kineō' en 'aisthēsis'. 'Kineō' staat voor 'bewegen' en 'aisthēsis' voor 'perceptie, sensatie'. De Britse neuroloog Henry Charlton Bastian gebruikte de term voor het eerst in de jaren 1800 om te verwijzen naar het gevoel van beweging en het gebied in de hersenen verantwoordelijk voor bewegingsgevoel - Kinaesthetic Center. De term kinesthetiek wordt ook gebruikt in de verpleging. Kinesthetiek beschrijft hier een concept waarmee de beweging van patiënten zachtjes wordt ondersteund.
Functie en taak
De proprioceptoren in de spieren en gewrichten registreer stimuli. De Golgi-seens registreren bijvoorbeeld de spanning van de pees, en dus de samentrekking van de spier, zijn beweging. Op snel geleidende paden wordt het gevoel overgedragen op de spinal cord Hier kan de stimulus rechtstreeks op motorneuronen worden overgedragen. Dit maakt een snellere reactie mogelijk, aangezien de stimulus niet helemaal naar de hersenen worden verzonden naar een motorneuron alleen daar. Dit is hoe reflexen werk. De meeste stimuli volgen echter excitatiegeleiding via achterste koordpaden en het anterolaterale systeem via thalamische kernen naar de hersenschors. Het gevoel van kracht is belangrijk voor wat bekend staat als krachtdosering of fijnafstemming van toon. Alleen wanneer proprioceptie functioneert is het mogelijk om de spierspanning, houding, beweging en krachtdosering aan te passen. Zo kan de nodige weerstand en de juiste spanning worden opgebouwd. De belangrijkste taken van het bewegingsgevoel zijn houding coördinatie evenals bewegingscoördinatie. Houdingsregulatie wordt ook wel posturaal genoemd coördinatie Het coördineert dat aangenomen lichaamshoudingen gedurende een langere periode kunnen worden vastgehouden om ze te kunnen gebruiken voor de vereiste actie. Beweging coördinatie wordt gedifferentieerd in grove motoriek en fijne motoriek. Deze differentiatie is echter niet altijd duidelijk, aangezien beide parallel kunnen lopen. Bij het gooien van bijvoorbeeld een bal, wat op zichzelf meer een grove motorische beweging is, werken de vingers fijn motorisch. Bewegingscoördinatie toont ook het belang aan van het samenspel tussen de linker- en rechterhersenhelft van de hersenen Bewegingen van de linker- en rechterhersenhelft van het lichaam vloeien vaak vloeiend samen. Vaak gebeuren bewegingen ongecontroleerd en zonder enige bedoeling of noodzaak. Dit worden associatieve bewegingen genoemd. Ze komen vaak voor wanneer de andere kant een beweging imiteert die aan de andere kant van het lichaam wordt uitgevoerd. Of ook als iemand het gedrag van zijn tegenhanger imiteert. Dit worden spiegelbewegingen genoemd. Samenvattend controleert kinesthesie zeer complexe processen in het lichaam. Bij nadere beschouwing blijkt ook dat, in tegenstelling tot de verwachting, niet alle bewegingen onderhevig zijn aan vrijwillige controle.
Ziekte en klacht
Een bewegingsstoornis en posturale coördinatie is ataxie. Er zijn verschillende vormen van ataxie. Het manifesteert zich als ongecontroleerde, overmatige bewegingen. Ataxie kan zelfs optreden bij normale spieren sterkte, dat wil zeggen, wanneer er geen verlamming is. Het is ook mogelijk dat slechts de helft van het lichaam wordt aangetast. In dit geval wordt het hemiataxie genoemd. De oorzaken kunnen zowel in het centrale (CZS) als in het perifere gebied liggen zenuwstelselBovendien kunnen ze worden geclassificeerd op basis van hun etiologie, het getroffen CZS-segment en de aangetaste beweging. De oorzaken van ataxie kunnen genetisch of verworven zijn. Patiënten met hypothyreoïdie van tumorziekte hebben een verhoogd risico op het ervaren van ataxie. Evenzo kan ataxie worden veroorzaakt door alcohol misbruik of andere gifstoffen. Ingedeeld volgens de aangedane CZS-sectie, kan onderscheid worden gemaakt tussen een cerebellaire en een spinale vorm, in dit geval mensen met multiple sclerose worden bijzonder vaak getroffen. Afhankelijk van de aangetaste beweging kan ook onderscheid worden gemaakt tussen standataxie, wijzende ataxie, gangataxie of rompataxie. Standataxie kan worden voorafgegaan door cerebellaire schade of ziekten van het vestibulaire orgaan. Het manifesteert zich in posturale instabiliteit en zwaaien van het lichaam. Ataxie bij het wijzen en lopen komt tot uiting, zoals de naam doet vermoeden, bij het wijzen op een object of bij het lopen. Ataxie van de romp, aan de andere kant, manifesteert zich door zwaaien van de romp tijdens het zitten. De behandeling van ataxie is altijd gebaseerd op de oorzaak, die idealiter moet worden aangepakt. Dit betekent echter ook dat veel vormen van ataxie niet te genezen zijn. In dit geval beveelt de therapeut meestal apparaten of apparaten aan om beter met de ataxie om te gaan. Dit kunnen bijvoorbeeld wandelstokken zijn of speciale steunen om te eten of te spreken.
