Vermoeidheidsbreuk van de heup
Vermoeidheidsfracturen van het heupbot zijn zeldzaam. Vaker treden fracturen op nabij de heup gewricht, bijvoorbeeld bij het dijbeen nek bot. De oorzaken zijn vaak sporten die bijzonder belastend zijn voor de onderste ledematen (langlaufen, voetbal, gymnastiek enz.)
- een zogenaamde stress breuk komt dan voor in de heup. Als een vermoeidheid breuk treedt op in het heupgebied als gevolg van bestaande osteoporose, het is een insufficiëntie fractuur. In het geval van een duidelijke vermoeidheid breukmoeten de getroffenen vooral de immobilisatie en dus de verlichting respecteren en consequent doorvoeren, zodat een optimaal genezingsproces kan plaatsvinden.
Een eerste begin van stress moet worden gemaakt met gerichte sporten die gemakkelijk zijn gewrichten, zoals zwemmen zonder voetenwerk met de toename van aqua jogging. Op deze manier worden de heupen nauwelijks belast. Omdat een vermoeidheidsbreuk van de heup zeer zeldzaam is, wordt deze helaas vaak niet direct als zodanig herkend.
Het is des te belangrijker dat de eerste tekenen van een vermoeidheidsonderbreking worden opgemerkt door de getroffenen en serieus worden genomen. De behandeling van een dergelijke vermoeidheidsbreuk varieert individueel. Het kan alleen met conservatieve maatregelen genezen, maar soms moet het ook operatief worden behandeld.
Duur vs. genezing van een vermoeidheidsfractuur
Een vermoeidheidsbreuk treedt altijd op wanneer een bot permanent verkeerd of overbelast is, wat resulteert in een verweking van de botstructuur. Hierdoor ontstaan er kleinere scheurtjes in het bot en wordt de breuk steeds dieper. In vergelijking met een "normale" breuk, die wordt veroorzaakt door externe gewelddadige invloeden zoals een val, verloopt de genezing van een vermoeidheidsbreuk, als deze op tijd wordt gediagnosticeerd en behandeld, meestal vrij vlot.
Allereerst is het belangrijk om de vermoeidheidsbreuk niet verder te belasten, omdat de genezing anders niet goed kan plaatsvinden. Dit betekent dat het aangetaste bot of gewricht zoveel mogelijk moet worden geïmmobiliseerd. EEN gips gips is niet altijd nodig, vaak worden spalken of verband gebruikt, maar het is belangrijk dat elke vorm van sport die het bot verder belast, strikt verboden is, anders wordt de breuk dieper en verergert.
Als u er echter voor zorgt dat het bot of het aangetaste gewricht geïmmobiliseerd is, geneest een vermoeidheidsfractuur meestal binnen 6-8 weken zonder verdere complicaties of schade. Helaas kan de duur van genezing aanzienlijk variëren. Bijvoorbeeld een vermoeidheidsbreuk van het scheenbeen duurt aanzienlijk langer dan een vermoeidheidsbreuk van de middenvoetsbeentje.
If botten worden beïnvloed die verantwoordelijk zijn voor de functionaliteit van een gewricht, zoals de pols of knie, kan het nuttig zijn om naast immobilisatie ook fysiotherapie bij te wonen. Tijdens fysiotherapie wordt enerzijds gelet of de genezing van de vermoeidheidsfractuur probleemloos verloopt en anderzijds kan de patiënt geholpen worden om het gewricht na de vermoeidheidsfractuur weer volledig te belasten. Daarnaast is het belangrijk om door middel van voeding het genezingsproces van een vermoeidheidsbreuk te ondersteunen.
Een vermoeidheidsbreuk leidt tot verweking van het bot, of preciezer gezegd tot demineralisatie. Om dit tegen te gaan en zo de genezing van de vermoeidheidsbreuk te ondersteunen, maar ook als profylaxe voor een verdere vermoeidheidsbreuk is het belangrijk om het bot te voorzien van voldoende calcium en vitamine D. Calcium komt vooral voor in zuivelproducten en yoghurt vitamine D. Voor voldoende Vitamine D Het is echter belangrijk dat onze huid regelmatig wat zon krijgt, aangezien alleen dan de vitamine D kan worden omgezet in zijn metaboliet die actief is voor het lichaam. Deze maatregelen zijn echter eerder ondersteunende maatregelen. De genezing zelf vereist de reeds genoemde strikte bescherming van het bot en mag niet worden onderschat.
