Therapie | Vermoeidheidsfractuur - Dat moet u weten!

Therapie

Afhankelijk van het tijdstip van diagnose en de ernst van de vermoeidheid breukworden verschillende behandelmethoden gekozen. Als beschadiging van het bot in een vroeg stadium wordt geconstateerd, dus vóór de feitelijke breuk heeft plaatsgevonden, wordt altijd aanbevolen om de aangedane extremiteit te sparen, wat in ieder geval een onderbreking van de training betekent voor atleten. Fysiotherapie heeft in zo'n stadium een ​​ondersteunende werking.

Als, aan de andere kant, de breuk al ontwikkeld is, moet het overeenkomstige deel van het lichaam worden geïmmobiliseerd en ontlast met een verband (zeldzamer met een gips gips). Pijnstillers kan ook worden gebruikt. Ontstekingsremmende medicijnen, een lokale verkoudheidstherapie en vitamine or calcium voorbereidingen helpen ook om het bestaande te verlichten pijn iets.

Een operatie wordt alleen uitgevoerd als er sprake is van een echt ernstige breuk. Nogmaals, er zijn verschillende procedures die geschikt zijn voor therapie: na deze chirurgische procedures wordt de extremiteit geïmmobiliseerd met een spalkverband. Hoewel deze fase gewoonlijk "slechts" ongeveer twee tot vier weken duurt, wordt een volledig vermogen om gewicht te dragen normaal gesproken pas na ongeveer een half jaar weer bereikt.

Naast de behandeling van de fractuur kan behandeling van een onderliggende ziekte altijd nodig zijn.

  • De zogenaamde intramedullaire vernageling
  • De schroefverbinding met titanium schroeven of
  • De poreuze bottransplantatie

Een vermoeidheidsbreuk geneest meestal goed als deze conservatief en op tijd wordt behandeld. Als de genezing van een vermoeidheidsbreuk echter lang duurt en na enige tijd niet het gewenste resultaat wordt bereikt, schokken golftherapie kan worden geprobeerd als ondersteunende maatregel.

In dergelijke gevallen schokken golftherapie kan nuttig zijn. Schok golftherapie is een niet-invasieve procedure waarbij gebruik wordt gemaakt van akoestische drukgolven. Deze drukgolven geven hun energie af in de diepte zodra ze het bot raken.

Bij een vermoeiingsbreuk wordt de schokgolf specifiek op de breukplaats gericht. Daarom spreken we ook van gerichte schokgolftherapie. Het effect is gebaseerd op het stimuleren van botgroei, aangezien de golven ervoor zorgen dat het botweefsel meer botvorming aanmaakt en vrijgeeft hormonen.

Door het nieuw gevormde botweefsel kan het gebroken bot weer aan elkaar groeien. Daardoor krijgt het bot ook weer stabiliteit. De toepassing van schokgolftherapie heeft geen bijwerkingen en is zeer laag risico.

Afhankelijk van de sterkte en herhaling van de toegepaste schokgolf, licht pijn kan nog steeds voorkomen. Als echter schokgolftherapie wordt gebruikt om een ​​vermoeidheidsfractuur te behandelen, is de procedure meestal pijnloos. Schokgolftherapie mag niet worden gebruikt tijdens de periode van acute ontsteking van het periosteum, wat vaak samengaat met een vermoeidheidsfractuur. De behandeling vindt meestal poliklinisch plaats bij de orthopedisch chirurg, is pijnloos en duurt doorgaans 5-15 minuten per applicatie.

Na ongeveer 2-5 herhalingen zijn de eerste successen vaak al duidelijk. Shockwave therapie is daarom een ​​goed alternatief voor chirurgische behandeling van een vermoeidheidsbreuk. Afhankelijk van de reactie van de patiënt op schokgolftherapie, kan het zelfs een operatie vervangen. Omdat het een individu is volksgezondheid service (= IGel) vergoeden de wettelijke ziektekostenverzekeraars geen schokgolftherapie ter behandeling van een vermoeidheidsfractuur. Een vergoeding van de kosten van een dergelijke schokgolftherapie blijft dus actueel, helaas nog een individuele casusbeslissing.