Definitie
Een vermoeidheid breuk (synoniemen: vermoeidheidsbreuk, spanningsbreuk) is een botbreuk die wordt veroorzaakt door overmatige belasting gedurende een lange periode. Hoewel de diagnose vaak een beetje moeilijk te stellen is, is het bijna altijd mogelijk om, als deze eenmaal is gesteld, volledige genezing van de breuk door de aangedane ledemaat consequent te immobiliseren.
Introductie
Een vermoeidheid breuk is een botbreuk veroorzaakt door langdurige of vaak terugkerende overmatige belasting. Een acute breuk treedt dus niet plotseling op als gevolg van uitwendige kracht, maar het duurt even voordat de breuk daadwerkelijk volledig is gevormd. Dit kan uiteindelijk gebeuren door een onopgemerkte gebeurtenis.
Dergelijke fracturen kunnen voorkomen bij zowel gezonde als zieke botten en worden daarom ofwel stressfracturen ofwel insufficiëntiefracturen genoemd. Afhankelijk van de locatie van de vermoeiingsbreuk zijn er verschillende namen voor dit type breuk.
- De meest voorkomende is de marsfractuur (op het tweede, derde of vierde middenvoetsbeentje)
- De Jones-fractuur (vijfde middenvoetsbeentje)
- De hoestfractuur (ribben of wervellichaam) en
- Ziekte van Schipper (hals- of borstwervels)
Oorzaken van vermoeidheidsbreuk
Een vermoeidheidsbreuk wordt veroorzaakt door een permanente overbelasting van het aangetaste bot. Elk bot heeft een bepaalde belastingslimiet, waarvan de overschrijding zich manifesteert door minuscule botbreuken (microfracturen). Deze zijn aanvankelijk onschadelijk en vallen niet op.
Door langdurige of terugkerende overbelasting of onjuiste belasting kunnen veel van deze kleine scheurtjes ontstaan. In de regel kan het lichaam deze kleine breuken compenseren door meer botstof aan te maken. Op een gegeven moment is dit compensatiemechanisme echter uitgeput.
Dientengevolge leidt de verhoogde gevoeligheid van het aangetaste bot uiteindelijk tot een breuk, die meestal niet het gevolg is van een duidelijk trauma, maar kan worden veroorzaakt door alledaagse bewegingen. Door dit ontstaan van de ziekte is het begrijpelijk dat met name (wedstrijd) sporters vaak last hebben van vermoeidheidsfracturen en dat deze vaker voorkomen in het gebied van de onderste extremiteiten. Vrouwen die last hebben van een verstoorde menstruatiecyclus of die in de menopauze worden bijzonder vaak getroffen.
Als er een tekort is aan het hormoon oestrogeen (en velen er ook last van hebben osteoporose), De botten kan gemakkelijker breken. Sommige voetafwijkingen bevorderen ook het optreden van een vermoeidheidsfractuur. Deze omvatten de holle voet en een buitenwaartse rotatie van de voeten tijdens het lopen, wat leidt tot verhoogde belasting van de kuit en het scheenbeen.
Vermoeidheidsfracturen kunnen ook optreden als gevolg van langdurig, gewelddadig hoesten (vooral op de ribben of wervels). Bovendien zijn er een aantal risicofactoren die ervoor zorgen dat een vermoeidheidsbreuk van een van de extremiteiten zelfs bij verder gezonde mensen vaker voorkomt. Deze omvatten onder meer:
- Gebruik van bepaalde medicijnen (bijvoorbeeld cortison)
- Een strikt, onevenwichtig dieet
- Een smal scheenbeen of een kleine kuitomtrek met weinig spiermassa
- Een plotselinge verandering in training (bijvoorbeeld als u uw loopsnelheid / afstand of het op te tillen gewicht verandert) en
- Hardlopen tracks die ofwel hard, ongelijk zijn of langer zijn dan 32 km.
