Wat is tetra-spasticiteit?
Tetraspacificatie is een spasticiteit dat aanwezig is in beide armen en beide benen, dwz alle vier de ledematen. De oorzaak is schade aan het zogenaamde piramidale kanaal. Dit is een zenuwkoord dat informatie en opdrachten over bewegingen van de hersenen via de spinal cord naar de spieren.
Als het piramidale kanaal beschadigd is, wordt ook de overdracht van commando's voor het uitvoeren van een beweging verstoord. Omdat alle ledematen worden aangetast in tetra spasticiteit, de locatie van de schade is boven de uitgang van de zenuwen voor de armspieren. Mogelijke schade bevindt zich ter hoogte van de spinal cord in de nek gebied of op het niveau van de hersenen stam (een gebied van de hersenen dat boven de spinal cord en waardoor het piramidale kanaal passeert). Schade aan het piramidale kanaal leidt tot een toename van de zogenaamde spier reflexen, dat wil zeggen het reflexen die bijvoorbeeld worden getriggerd door de biceps-spier en ook door een kramp in de biceps-spier zichtbaar zijn. Bovendien is er een verhoogde tegenspanning van het spierstelsel als wordt geprobeerd het passief te bewegen, dus zonder hulp van de betrokken persoon.
Therapie van spasticiteit
Bij het behandelen of oplossen spasticiteitHet mag van meet af aan duidelijk zijn dat er geen absolute genezing te verwachten is. De verschillende maatregelen kunnen alleen de klachten verminderen, maar dit levert meestal een enorme opluchting op voor de patiënten. Mobiliteit kan worden verbeterd en pijn in spieren of gewrichten verlicht door verschillende technieken van fysiotherapie en andere bewegingsconcepten (Bobath, watertherapie, therapeutisch rijden). Ter ondersteuning kan ook het gebruik van medicatie worden overwogen.
Er is geen recept voor succes bij de behandeling van spastische verlamming, maar een interactie tussen verschillende disciplines is wenselijk. Elke patiënt dient zijn of haar eigen individueel op maat gemaakte behandelprogramma te krijgen, aangezien spasticiteit een uiterst veranderlijk ziektebeeld is, vooral in verschillende mate. De meeste oefeningen die bedoeld zijn om beweging te verbeteren bij bestaande spastische verlamming of om spasticiteit te verlichten, vinden hun oorsprong in fysiotherapie (fysiotherapie).
Bij fysiotherapie worden aangedane ledematen bijvoorbeeld passief bewogen door de therapeut om hun mobiliteit te behouden. Oefeningen van de patiënt zijn vooral gericht op het opbouwen van kracht - niet alleen de spastische spieren worden getraind, maar ook de gezonde spiergroepen. Door spieren in hun geheel op te bouwen worden bewegingen tegen spastische spierspanning mogelijk.
Een belangrijk hulpmiddel hierbij is watertherapie. In water kunnen veel bewegingen worden uitgevoerd zonder veel spierkracht. In aanvulling op, zwemmen versterkt de rug, arm en been spieren.
Een andere oefening in de meest brede zin is therapeutisch rijden. Hier rijdt de patiënt met spasticiteit op een paard, dat echter speciale kenmerken moet hebben (niet te groot; niet te veel temperament). Door de spierontspannende warmte van het paard en de natuurlijke beweging tijdens het rijden, die vergelijkbaar is met de beweging tijdens het lopen, kunnen de bewegingspatronen (opnieuw) aangeleerd worden, het gevoel van evenwicht kan worden getraind en de spieren kunnen worden belast.
Het Bobath-concept is een concept voor revalidatie (herstel van vaardigheden zoals vóór de ziekte) van patiënten met centrale verlamming (in de hersenen of ruggenmerg). Het is gebaseerd op de aanname dat de zenuwstelsel heeft het vermogen om de functies van beschadigde delen van de hersenen over te dragen aan gezonde gebieden en zo fysieke functies te herstellen. In het kader van dit Bobath-concept worden de ledematen of de helft van het lichaam die door spasticiteit worden aangetast, in het bijzonder aangemoedigd en geïntegreerd in de dagelijkse routine.
De hersenen worden zo geconfronteerd met de prikkels die worden gegenereerd door de verlamde delen van het lichaam. Zowel gevoeligheid als beweging worden dagelijks getraind en in elke bewegingssequentie opgenomen, zodat de aangedane ledematen constant worden uitgedaagd. Een patiënt met een hemiplegie mag bijvoorbeeld niet in bed liggen, maar moet indien mogelijk in een natuurlijke houding aan een tafel zitten, als de situatie daartoe aanleiding geeft.
Over het algemeen is het Bobath-concept ontworpen om spasticiteit te verminderen en het positiegevoel van de aangedane ledematen (proprioceptie), verlichten pijn en geef de patiënt de kwaliteit van leven terug met een zo normaal mogelijke dagelijkse routine. Omdat het concept, vooral in het begin, buitengewoon complex is, vereist het een nauwe samenwerking tussen de patiënt, verzorger en naasten. De medicamenteuze behandeling van spastische verlamming is gecompliceerd.
Hoewel er verschillende spasmolytische (spasmische opluchting) medicijnen zijn die werken door de spierspanning te verminderen, hebben ze invloed op alle spieren van het lichaam. Als gevolg hiervan ontspant het hele spierstelsel van de patiënt. Overdosering kan ook ernstige bijwerkingen veroorzaken, zoals ademstilstand, wat de verhouding tussen bijwerkingen en voordelen negatief beïnvloedt.
Een andere mogelijkheid is het gebruik van botulinumtoxine, de bekende Botox cosmetische chirurgie. Botox is een zenuwgif, dat hier in sterk verdunde vorm wordt gebruikt. De zenuw wordt geïmmobiliseerd door een injectie, waardoor de overdracht van prikkels wordt voorkomen en de spastisch verkrampte spiergroepen ontspannen.
Bij de zogenaamde intrathecale baclofentherapie wordt het medicijn baclofen continu in de wervelkanaal (het water in de zenuw) via een medicijnpomp. Baclofen is een spierverslapper (spierverslapper) en in deze toedieningsvorm de krachtigste vorm van medicamenteuze behandeling.Het wordt alleen gebruikt in ernstige gevallen van spastische verlamming, bijvoorbeeld bij MS (multiple sclerose). Botox® is een van de vele therapeutische opties voor de behandeling van spasticiteit.
Met een injectiespuit kunnen verschillende hoeveelheden intramusculair, dwz direct in de spieren, worden geïnjecteerd. Botulinumtoxine (Botox® staat voor botulinumtoxine A) wordt gebruikt om spasticiteit te behandelen. Het remt de afgifte van acetylcholine.
Acetylcholine is een neurotransmitter, dwz een stof die de overdracht van informatie tussen zenuwcellen bemiddelt. Als dit ontbreekt, wordt de spasticiteit verminderd. Magnesium kan effectief zijn bij een milde vorm van spasticiteit.
Magnesium is de antagonist van de elektrolyt calcium, wat nodig is voor de samentrekking van een spier. Overeenkomstig, magnesium leidt naar de ontspanning van een spier. Daarom helpt een eenvoudige magnesiumtablet opgelost in water vaak bij milde spasmen, die bijvoorbeeld bij de kuiten optreden na inspanning.
Dit brengt de elektrolyt in evenwicht evenwicht in het lichaam en brengt het magnesium en calcium evenwicht in harmonie. Opgemerkt moet echter worden dat magnesium alleen spasticiteit ondersteunt en niet kan genezen. Helaas kan spasticiteit in de meeste gevallen niet volledig worden genezen.
De symptomen kunnen echter aanzienlijk worden verminderd als de ziekte vroegtijdig wordt ontdekt en adequate therapie wordt geboden. Het is bijvoorbeeld belangrijk om continu oefentherapie, dwz fysiotherapie of ergotherapie, uit te voeren om het ontstaan ​​van spiertrekkingen en spasmen te voorkomen en zo spasticiteit te verminderen.
