Acupunctuur wordt beschouwd als een van de belangrijkste vormen van therapie in Traditioneel Chinees Medicijn (TCM) en kijkt terug op een traditie die duizenden jaren teruggaat. Deze alternatieve geneeswijze wordt ook in westerse landen steeds populairder, vooral bij de behandeling van milde tot matige chronische aandoeningen pijn.
Wat is acupunctuur?
De acupuncturist - een arts met de juiste opleiding of alternatieve geneesheer - behandelt de patiënt met speciale dunne naalden die in de huid Vaak is dit prik site is verre van het zieke orgaan - de manier waarop het werkt wordt verklaard door de principes van Traditioneel Chinees Medicijn (TCM). De stimulus die wordt geactiveerd wanneer de naald correct is geplaatst, wordt verondersteld zijn genezende of verzachtende invloed uit te oefenen via energiestromen in het lichaam en het verstoorde algehele herstel te herstellen. evenwicht Het belangrijkste toepassingsgebied van acupunctuur is de therapie of pijn van verschillende oorsprong, vooral migraine, terug en zenuwpijn, reumatische klachten en menstruatie hoofdpijn Ook behandeld zijn allergieën zoals hooi koorts, maar het gebied van genezingsindicaties is veel breder.
Geschiedenis van acupunctuur
Het begin van acupunctuur zijn moeilijk te daten. Het werd voor het eerst genoemd in de literatuur in 90 v.Chr. Daarvoor waren er al houten figuren met geleidingspaden (bijvoorbeeld als een grafvondst uit de vroege Han-dynastie) - er wordt echter aangenomen dat de prik openingen, dwz de acupunctuurpunten, werden later toegevoegd. Daarnaast zijn er enkele verhalen die waarschijnlijk niet waar zijn, maar wel interessant. De legende gaat bijvoorbeeld dat enkele duizenden jaren geleden een Chinese soldaat door een pijl werd geraakt en alleen maar gewond raakte. Maar de treffer zou niet alleen in zijn nadeel zijn geweest: toen de wond genas, zou de ziekte van een ander orgaan zijn verdwenen als reactie op de treffer. Dit wordt gerekend als het (mythologische) begin van acupunctuur therapie Een andere verklaring over het begin van acupunctuur omvat de veronderstelling dat vroege mensen ontdekten dat een verwonding of pijn kan af en toe worden verlicht door handoplegging (andere geneeswijzen bestonden aanvankelijk niet), masseren of drukken op bepaalde delen van het lichaam. Maar aangezien dit niet in alle gevallen hielp, probeerden mensen dit principe te verfijnen door stenen of botsplinters te gebruiken. Ervaring leidde tot de ontwikkeling van een systeem, volgens welke punten werden toegekend aan bepaalde ziektebeelden, die vervolgens verlichting van het probleem boden. Maar de Aziaten zijn waarschijnlijk niet de enigen die het genezende effect van de priktherapie al lang geleden voor zichzelf ontdekten: duizenden jaren geleden stonden stimulatiemethoden (bijvoorbeeld door middel van tatoeages) ook bekend als pijntherapie in andere culturen. En in het geval van de gletsjermens "Ötzi" (gedateerd rond 3300 voor Christus), vonden wetenschappers prik merken en tatoeages op de gewrichten.
Acupunctuur als onderdeel van de Chinese geneeskunde en filosofie
Terwijl kennis van de genezende effecten van prikken blijkbaar verloren was in Europa, acupunctuur - gecombineerd met moxibustion (De brandend van geneeskrachtige kruiden voorbij acupunctuurpunten) - werd ook gevestigd in Traditioneel Chinees Medicijn onder invloed van natuurlijke filosofische stromingen. Een belangrijk concept uit de Chinese filosofie is qi, wat verwijst naar de levensenergie die in alle dingen stroomt. Even belangrijk zijn de tegenstromen Ying en Yang, die een paar tegenpolen vormen en waaraan alle paren van tegenstellingen in de natuur kunnen worden toegewezen (zonnig-schaduwrijk, mannelijk-vrouwelijk, enz.). Volgens de filosofie stromen dergelijke stromen ook in het menselijk lichaam en maken zo leven mogelijk - en alleen als de stromen in evenwicht zijn, is een mens gezond. Dienovereenkomstig is ziekte een toestand van onbalans, en acupunctuur is bedoeld om te herstellen evenwicht door in te grijpen in de getroffen paden.
"Herontdekking" van acupunctuur.
Terwijl de westerse invloed zich in de 19e eeuw via missionarissen in de Aziatische regio verspreidde, begon de traditionele geneeskunde daar ook te wankelen en werd al snel door veel Chinezen als bijgeloof beschouwd. Pas op het initiatief van Mao Tse Tung eind jaren vijftig (mede door de slechte medische zorg van de bevolking) kreeg de traditionele geneeskunde weer een hogere status. China in 1972 zorgde ervoor dat de westerse wereld ook meer aandacht ging besteden aan Aziatische naaldtherapie: de Chinese geneeskunstenaars maakten een bijzondere indruk met de operaties die ze uitvoerden met acupunctuur in plaats van onder anesthesie in een staat van pijn eliminatie TCM verspreidde zich snel in de VS en in Europa en begon daar systematisch zijn werkingsmechanisme te onderzoeken.
